Hapat drejt Jezusit

KAPITULLI 1

Dashuria e Perėndisė pėr njeriun

Natyra dhe Bibla na dėshmojnė rreth dashurisė sė Perėndisė. Ati

ynė nė Qiej ėshtė burimi i jetės, menēurisė dhe ngazėllimit. Vėshtroni

bukuritė dhe mrekullitė tė natyrės. Mendoni pėr pėrshtatjet e

ndryshme tė mrekullueshme me anė tė cilave natyra siguron pėr

nevojat dhe lumturinė jo vetėm tė njeriut por tė tė gjithė qenieve tė

gjalla. Drita e diellit dhe shiu, qė gjallėrojnė dhe freskojnė tokėn, fushat

e kodrat, detet e rrafshanat, tė gjitha na flasin pėr dashurinė e Krijuesit.

Ėshtė pikėrisht Zoti ai qė plotėson nevojat e pėrditshme e tė gjithė

krijesave tė Tij. Ja, sa bukur kėtė pėrshkruan psalmisti:

“Sytė e tė gjithėve shikojnė drejt Teje duke pritur dhe Ti, u jep

atyre ushqimin nė kohėn e duhur. Ti e hap dorėn Tėnde dhe plotėson

dėshirėn e ēdo qėnieje tė gjallė”. (Psalmi 145:15, 16)

Perėndia e krijoi njeriun pėrsosmėrisht tė shenjtė dhe tė lumtur.

Edhe toka ishte e bukur kur doli prej duarve tė Krijuesit, pa asnjė shenjė

shkatėrrimi a ndonjė hije mallkimi. Ishte shkelja e ligjit tė Zotit — ligjit e

dashurisė — qė solli vuajtjet dhe vdekjen. Megjithatė, dashuria e

Perėndisė duket qartė edhe nė vuajtjet e shkaktuara nga mėkati. Nė

Bibėl shkruhet se Zoti, nė fakt, e mallkoi tokėn pėr tė mirėn e njeriut.

(Zanafilla 3:17 ) Gjėmbat dhe barėrat e kėqia — vėshtirėsitė dhe sfida

qė e bėjnė jetėn tė vėshtirė dhe tė mundimshme — u krijuan pėr tė

mirėn e njeriut, si pjesė e trajnimit e nevojshėm nė planin e Zotit pėr tė

ngritur atė nga rrėnojat dhe degradimi tė shkaktuar nga mėkati.

Megjthatė, kjo botė, megjithė tė ligat e saj, nuk ėshtė veē pikėllim dhe

mjerim. Natyra vetė mbartė mesazhe shprese dhe ngushėllimi. Ka lule

mbi gjėmbaēin dhe trendafila mbulojnė gjėmbat.

Fakti qė “Perėndia ėshtė dashuri” ėshtė shkruar mbi ēdo gonxhe

qė ēel dhe mbi ēdo fije bari. Zogjtė e kėndshėm qė kėndojnė melodinė e

tyre tė gėzueshme dhe tė gjitha kėto shfaqin pėrkujdesjen e Perėndisė

pėr ne. Lulet shumėngjyrėshe qė ėmbėlsojnė ajrin dhe pemėt e larta e

tė blerta na kujtojnė se Ai dėshiron t’i bėjė tė lumtur fėmijėt e Tij. Bibla

shpalos karakterin e Perėndisė. Zoti vetė na ka folur pėr dashurinė e Tij

dhe mėshirėn. Kur Moisiu u lut “Tregomė lavdinė Tėnde” Zoti iu

pėrgjigj :”Unė do tė bėj qė tė kalojė para teje gjithė mirėsia ime. (Eksodi

33:18-19 KJV). Mirėsia e Zotit ėshtė lavdia e Tij. Perėndia kaloi pranė

Moisiut dhe tha: “Zoti, Perėndia i pėrjetshėm, i mėshirshėm dhe i

dhembshur, i ngadalshėm nė zemėrim, i pasur nė mirėsi dhe nė

besnikėri,

Pg5 qė pėrdor mėshirėn pėr mijėra njerėz, qė fal padrejtėsinė, shkejet

dhe mėkatin. (Eksodi 34:6- 7) Perėndia ėshtė gjithmonė i durueshėm

dhe i mirė dhe na tregon dashurinė e Tij tė qėndrueshme. (Jona 4:2;

Mikea 7:18). Perėndia i ka udhėhequr zemrat tona drejt Tij nė mėnyra

tė ndryshme. Ai provoi tė na tregonte pėr Veten e Vet nėpėrmjet

natyrės dhe dashurisė mė tė thellė dhe tė pastėr qė mund tė njohė

zemra e njeriut. Por kjo ende nuk e tregon plotėsisht dashurinė e Tij pėr

ne. Edhe pse Perėndia na ka dhenė gjithė kėto prova, Satanai, armiku i

Perėndisė, i ka verbuar mendjet e njerėzve, kėshtu qė ata tė tmerrohen

prej Perėndisė dhe tė mendojnė se Ai ėshtė i ashpėr dhe i

pamėshirshėm. Satanai pėrpiqet t’i bėjė njerėzit qė tė mendojnė se

Perėndia ėshtė njė gjykatės i ashpėr dhe mizor. Ai thotė, se krijuesi ruan

rastin kur njerėzit mėkatojnė dhe kėshtu tė mund t’i ndėrshkojė ata.

Pėr t’i treguar njerėzve se tė gjitha kėto nuk janė tė vėrteta, Jezusi erdhi

tė jetojė nė kėtė botė.

Ai dėshironte qė njerėzit tė njihnin dashurinė e pafund tė Perėndisė.

Biri i Perėndisė erdhi nga qielli pėr t’u dhėnė njerėzve njė pamje mė tė

qartė tė Atit. ”Askush s’e pa kurrė Perėndinė, kurrė; i vetėmlinduri Bir qė

ėshtė nė gjirin e T’et, ėshtė Ai qė e ka bėrė tė njohur. (Gjoni 1:18)

“Asnjeri nuk e njeh Birin, pėrveē Atit, dhe asnjeri nuk e njeh Atin, pėrveē

Birit dhe atij, tė cilit Biri do t’ia zbulojė.” (Mateu 11:27) Kur njėri nga

dishepujt i tha Jezusit: “Na e trego Atin” ,Jezusi i tha:

Pg6 “Ka kaq kohė qė unė jam me ju dhe ti nuk mė ke njohur akoma, o

Filip? Kush mė ka parė mua, ka parė Atin; si vallė po thua:”Na e trego

Atin”. (Gjoni 14:8-9) Jezusi foli rreth punės sė Tij nė kėtė tokė. Ai tha:

“Fryma e Zotit ėshtė mbi mua, sepse Ai mė vajosi pėr tė ungjillizuar tė

varfėrit; Ai mė dėrgoi pėr tė shėruar ata qė e kanė zemrėn tė thyer, pėr

tė shpallur ēlirimin e tė burgosurve edhe kthimin e tė parit tė verbėrve,

pėr tė ēliruar pėrsėri tė shtypurit”. ( Luka 4:18) Kjo ishte puna e Tij.

Ai shkoi kudo tė bėnte mirė dhe shėroi tė gjithė tė sėmurėt nga Satanai.

Nė fshatra tė tėrė nuk u dėgjuan mė klithma dhembjeje, sepse Ai kaloi

nėpėr to dhe shėroi tė gjithė tė sėmurėt.Vepra e Jezusit tregoi, se Ai

ishte dėrguar nga qielli. Nė ēdo vepėr tė jetės sė Tij pasqyrohej

dashuria, mėshira dhe dhembshuria. Zemra e Tij ishte e mbushur plot

me dashuri pėr njerėzit. Biri i Perėndisė u kthye nė njeri qė tė mund tė

ndihmonte njerėzit. Mė tė varfėrit dhe tė pėrulurit nuk ndruheshin t’i

afroheshin Atij. Edhe fėmijėt e vegjėl donin tė rrinin afėr Tij, ata

kėnaqeshin kur qėndronin nė prehėrin e Jezusit dhe shihnin fytyrėn e

Tij tė dashur dhe mendimtare. Jezusi nuk mbajti asnjė tė fshehtė dhe

gjithnjė fliste me dashuri, Ai ishte i sjellshėm, i mirė dhe i pėrzemėrt me

tė tjerėt. Nuk ishte asnjėherė nevrik, apo i ashpėr dhe kurrė nuk foli me

ashpėrsi tė tepruar. Ai kurrė nuk lėndoi ndokėnd, apo tė qortonte

njerėzit pėr dobėsitė e tyre. Jezusi tha tė vėrtetėn, por gjithnjė me

dashuri.

Pg7 .Ai foli kundėr shtirjes, mosbesimit dhe mėkatit, por kur i duhej tė

fliste prerazi dhe nė mėnyrė direkte, gjithnjė nė tonin e Tij, dallohej

trishtim. Jezusi qau pėr qytetin qė e donte shumė, sepse nuk e

pranonte Atė si rrugėn e vetme, tė vėrtetėn dhe jetėn . Njerėzit u

kthyen kundėr Shpėtimtarit tė tyre, por Ai gjithnjė i pa me dashuri dhe

mėshirė. Jezusi nuk jetoi pėr Veten e Vet, por vėmėndja e Tij ishte e

pėrqėndruar tek tė tjerėt. Ēdo njeri ishte i ēmuar pėr Tė. Ai u kujdes me

plot dashuri pėr ēdo pjesėtar tė familjes sė Perėndisė duke i

konsideruar tė gjitha qėniet njerėzore si persona qė kishin nevojė pėr

shpėtim. Jeta, qė Jezusi jetoi, shpalos karakterin e Tij dhe gjithashtu, na

zbulon karakterin e Perėndisė . ”Lumenj dashurie qiellore rrjedhin nga

zemra e Perėndisė drejt nesh nėpėrmjet Birit tė Tij. Jezus i dhembshuri,

Shpėtimtari mėshirėplotė, Perėndia u shfaq nė mish”. (1Timoteut 3:16).

Jezusi jetoi, vuajti dhe vdiq tė na shpėtonte ne. Ai u kthye nė “Njeriun e

Dhembjeve”qė ne tė jetonim nė gėzim tė pėrjetshėm. Perėndia e la

Birin e Tij tė dorėzonte lavdinė e parajsės dhe tė vinte nė njė botė tė

mbuluar nga mėkati. Zoti e la Jezusin tė vinte nė njė botė tė errėsuar

nga hija e vdekjes. Ai lejoi Birin e Vet tė largohej nga prezenca e Tij dhe

nga adhurimi i engjėjve. E la qė tė vuante turpin, urrejtjen dhe vdekjen.

”Ndėshkimi pėr tė cilin kemi paqen, ėshtė mbi Tė dhe pėr shkak tė

vurratave tė Tij, ne jemi shėruar.” (Isaia 53:5).

Pg8 Shiheni Jezusin nė shkretėtirė, nė Gjetsemani dhe nė kryq. Biri i

pėrsosur i Perėndisė mori mbi Vete peshėn e mėkatit. Ai kishte qenė

njė me Perėndinė, por nė kryq Ai ndjeu ndarjen e tmerrshme qė mėkati

bėn midis Perėndisė dhe njeriut dhe prej kėsaj nga shpirti i Tij doli njė

thirrje e dhembshme: “Perėndia im, Perėndia im, pėrse mė ke

braktisur”? (Mateu 27:46). Ajo ē’ka ia theu zemrėn ishte pesha e

mėkatit, fuqia e tij e tmerrshme qė ndan mėkatarin nga Perėndia. Por

Biri i Perėndisė nuk e dha jetėn e Tij qė tė bėnte Atin e Tij tė na donte.

Ai nuk vdiq qė pastaj Perėndia tė mund tė na shpėtonte, Jo, jo! “Sepse

Perėndia e deshi aq botė sa dha Birin e Tij tė vetėmlindurin” ( Gjoni 3:16)

Perėndia na do jo, sepse Krishti vdiq pėr ne! Ai ia dha Birin e Tij vdekjes,

sepse Ai na deshi. Nėpėrmjet Krishtit Perėndia derdhi dashurinė e Tij tė

pafundme mbi njė botė mėkatare. “ Zoti i bėri miq qėniet njerėzore

nėpėrmjet Krishtit”. ( 2 Korintasve 5:19) Perėndia vuajti bashkė me Birin

e Tij. Me dhembjen nė Gjetsemani dhe me vdekjen nė kryq Perėndia

pagoi ēmimin pėr shpėtimin tonė. Jezusi tha: “Prandaj Ati mė do, sepse

Unė e lė jetėn time qė ta marr pėrsėri”(Gjoni 10 :17). Kjo ėshtė pra: “Ati

im ju deshi aq shumė, sa qė Ai mė do mua edhe mė tepėr, sepse dhashė

jetėn pėr t’ju shpenguar. Unė shleva mėkatet nė vėndin tuaj dhe prej

kėsaj jam mė afėr Atit se mė parė, qė Perėndia tė vazhdojė tė shpėtojė

mėkatarė, tė cilėt besojnė nė mua”.

Pg9 Vetėm Biri i Perėndisė mund tė na shpėtojė. Vetėm Ai qė ėshtė

Njė me Atin mund tė na tregojė pėr tė. Vetėm Ai mund tė na e tregojė

se sa e madhe dhe e thellė ėshtė dashuria e Zotit. Asgjė tjetėr, pėrveē

sacrificės sė Krishtit pėr ne, mund tė na e tregojė se sa shumė i do

Perėndia mėkatarėt. “Perėndia e deshi aq botėn sa dha Birin e Tij tė

vetėmlindurin.” (Gjoni 3:16) Ai e dha Krishtin tė jetonte midis njerėzve,

tė mbante mėkatet dhe borxhet e tyre dhe tė vdiste pėr ta. Perėndia ia

dha Birin e Tij kėsaj bote, duke u kthyer nė njeri, Krishti do tė kuptonte

se si ndiheshin qėniet njerėzore dhe ēfarė nevojash kishin. Ai ishte nė

unitet me Perėndinė, por gjithnjė do tė ishte i lidhur me qėniet

njerėzore. “Jezusi nuk turpėrohet t’i quajė ata familjen e

Vet”.(Hebrenjtė 2:11) Jezusi ėshte sakrifica jonė, Avokati ynė, vėllai

ynė qė qėndron nė formėn njerėzore pėrpara fronit tė Atit tė Tij. Nė

kėtė formė Ai do tė jetė pėrherė nė unitet mė qėniet njerėzore qė Ai

shpėtoi. Ai ėshtė Biri i njeriut, dhe e bėri gjithė kėtė pėr tė na ngritur

nga rrėnojat e mėkatit qė ne tė mund tė reflektojmė dashurinė e

Perėndisė dhe tė ndajmė gėzimin e jetesės sė Perėndishme. Duke

dhėnė Birin e Tij tė vdesė pėr ne, Ati ynė qiellor bėri njė sakrificė tė

madhe dhe pagoi njė ēmim tė lartė pėr tė na shpenguar. Njė ēmim i

kėtillė duhet tė na ndihmojė tė kuptojmė se ēfarė shpreson Perėndia qė

ne tė bėhemi nėpėrmjet Krishtit. Apostulli Gjon pa se sa e madhe, e

thellė dhe e gjerė ėshtė dashuria e Perėndisė dhe ai donte tė tregonte

rreth saj,

Pg10 por nuk mund tė gjente fjalėt pėr ta pėrshkruar. Kėshtu Ai tha:

“Shikoni se sa shumė na ka dashur Perėndia! Dashuria e Tij ėshtė kaq e

madhe sa ne jemi quajtur Bijtė e Perėndisė”. ( 1 Gjonit 3:1) Ē’vlerė tė

lartė vendos kjo mbi ne! Duke mėkatuar qėniet njerėzore kthehen nė

mjete tė Satanait. Por nėpėrmjet besimit nė Krishtin dhe nė vdekjen e

Tij, ne mund tė bėhemi fėmijėt e Perėndisė. Duke marrė parasysh

natyrėn njerėzore, Krishti i vendos mėkatarėt aty ku ata mund tė bėhen

tė vlefshėm pėr emrin “ Bij tė Perėndisė”. Nuk ka dashuri qė mund tė

krahasohet me kėtė, bijtė e Mbretit qiellor! Premtim i ēmuar! Sa

mrekulli tė mendosh rreth dashurisė sė madhe tė Zotit pėr njė botė qė

nuk e deshi atė! Tė menduarit rreth dashurisė sė Perėndisė, na bėn tė

ndihemi shumė tė pėrulur. Ky mendim, ashtu siē tregohet nga vdekja e

Jezusit, duhet tė na i ēojė mendjet tona afėr Perėndisė. Sa mė shumė

studiojmė karakterin e Perėndisė dhe sa mė shumė vazhdojmė tė

shohim drejt kryqit, aq mė tepėr ne shohim mėshirėn e Perėndisė,

dhembshurinė dhe faljen. Ne shohim se dashuria e Tij e pafundme ,

ėshtė shumė mė e madhe nga dashuria e njė nėne pėr fėmijėn e saj tė

pabindur.

KAPITULLI 2

Nevoja qė mėkatarėt kanė pėr Krishtin

Adami dhe Eva u krijuan me mendje tė pėrsosura dhe fuqi

madhėshtore. Mendimet e tyre ishin tė pastra dhe qėllimet e tyre tė

shenjta. Por kur ata zgjodhėn tė mos t’i bindeshin Perėndisė, mendimet

e tyre ndryshuan. Dashuria pėr veten mori vendin e parė para dashurisė

pėr Perėndinė. Mėkati i bėri ata aq tė dobėt sa nuk mundeshin t’i

rezistonin fuqisė tė sė keqes vetėm. Ata ishin skllevėrit e Satanait edhe

mund tė kishin mbetur pėrgjithnjė skllevėr, nė qoftė se Perėndia nuk do

t’i ndihmonte. Satanai donte ta prishte planin qė Perėndia kishte, kur ia

krijoi burrin dhe gruan. Satanai donte ta mbushte botėn me probleme

dhe vdekje dhe mė pas gjithė kėtė ligėsi ta pėrdorte kundėr Perėndisė

qė ta fajėsonte pėr krijimin e qėnieve njerėzore. Pėrpara se tė

mėkatonin , Adami dhe Eva ndjenin kėnaqėsi kur flisnin me Perėndinė.

Ata ishin tė lumtur tė qėndronin me tė, sepse “ Ai ėshtė ēelėsi qė hap tė

gjitha thesaret e fshehura tė diturisė dhe tė njohjes”. ( Kolosianėve 2:3 )

Pg12 Por pasi mėkatuan, ata nuk gjetėn lumturi nė tė qenurit tė

shenjtė dhe u pėrpoqėn tė fshiheshin prej Perėndisė. Mėkatarėt sot

bėjnė tė njejtėn gjė, sepse ata nuk duan gjėrat qė Perėndia i do. Ata nuk

ndiejnė kėnaqėsi tė jenė me Perėndinė ose tė flasin me Tė nė lutje. Nė

qoftė se Perėndia do t’i lejonte ata tė hynin nė parajsė, ata nuk do tė

ishin tė lumtur atje, nuk do tė gėzoheshin tė qėndronin me Perėndinė,

ose tė kalonin kohėn me Engjėjt e Shenjtė. Nė parajsė mbretėron

dashuria vetėmohuese. Atje ēdokush e do Perėndinė, sepse Ai i do ata.

Por dashuria e Perėndisė nuk do t’i pėrgjigjet zemrės sė njė mėkatari.

Mendimet dhe mėnyrat e njė mėkatari do tė jenė tė ndryshme ndaj

mendimeve tė njerėzve pa mėkat qė do tė jetojnė nė parajsė dhe ai do

tė jetė gjithmonė i pakėnaqur. Mėkatari do tė dojė tė fshihet prej

Jezusit, prej dritės dhe qendrės sė lumturisė nė parajsė. Mėkatarėt nuk

janė pėrjashtuar nga parajsa prej urdhėrit hyjnor, por janė pėrjashtuar

nga mospėrshtatja e vetė atyre pėr tė jetuar atje. Lavdia e Perėndisė do

tė jetė pėr ta njė zjarr qė djeg. Ata do tė dėshirojnė tė vdesin qė tė mos

shohin fytyrėn e Jezusit qė vdiq pėr t’i shpėtuar. Nuk ėshtė e mundur qė

ne vetė tė shpėtojmė prej fuqisė sė mėkatit. Zemrat tona janė plot

mėkat dhe ne nuk mund t’i ndryshojmė. “Kush mund tė nxjerrė njė gjė

tė pastėr nga njė gjė e papastėr”.( Jobi 14:4) Nė fakt mėndja e

kontrolluar nga mishi ėshtė armiqėsi kundėr Perėndisė, sepse nuk

mund t’i nėnshtrohet

Pg13 ligjit tė Perėndisė. (Romakėve 8:7 ) Edukimi, sjellja e mirė dhe

fuqia e vullnetit tė gjitha kanė vėndin e tyre pėr tė na ndihmuar tė

bėjmė tė mirėn. Por tė gjitha kėto nuk na e ndryshojnė dot jetėn dhe as

nuk na e pastrojnė zemrėn. Vetėm njė jetė e re nga lart dhe njė fuqi qė

depėrton brėnda nesh mund tė na ndryshojė nga tė qėnurit mėkatar,

nė tė shenjtė. Ajo fuqi ėshtė Krishti. Vetėm hiri i Tij mund t’u japė jetė

shpirtrave tanė tė vdekur dhe tė na ēojė drejt Perėndisė dhe

shenjtėrisė. Shpėtimtari tha: “Nė tė vėrtetė, nė tė vėrtetė po tė them qė,

nėse njė nuk ka rilindur, nuk mund ta shohė mbretėrinė e Perėndisė”.

(Gjoni 3:3 ) Vetėm, nėse dikujt i jepet njė zemėr e re prej Perėndisė me

dėshira dhe qėllime tė reja. Disa besojnė se mund tė zhvillojnė dhe

ushqejnė tė mirėn qė ndodhet nė ta, por kjo ide ėshtė e gabuar dhe tė

udhėheq drejt vdekjes sė pėrjetshme. ”Dhe njeriu natyror nuk i rrok

gjėrat qė janė tė Frymės sė Shenjtė; sepse pėr tė janė marrėzi dhe nuk

mund t’i njohė, sepse ato gjykohen frymėrisht. (1 Korintasve 2:14)

Jezusi tha,”Mos u mrekullo qė tė thashė:”Duhet tė lindni pėrsėri”( Gjoni

3:7) Ėshtė shkruar pėr Krishtin:”Nė Atė ishte jeta dhe jeta ishte drita e

njerėzve. ( Gjoni 1:4) “Dhe nė asnjė tjetėr nuk ka shpėtim, sepse nuk ka

asnjė emėr tjetėr nėn qiell qė u ėshtė dhėnė njerėzve me anė tė tė cilit

duhet tė shpėtohemi.” (Veprat e Aposujve) Ne shohim dashamirėsinė e

Perėndisė

Pg 14 -dhe keqardhjen e tij atėrore, shohim se ligji i Tij ėshtė i menēur,i

drejtė dhe i mirė. Ėshtė njė ligj dashurie, por asnjėherė nuk ėshtė e

mjaftueshme pėr ne qė tė shohim dhe tė njohim gjithė kėtė. Apostulli

Pal e dinte kur tha: ”Unė e pranoj qė ligji ėshtė i mire . Kėshtu ligji ėshtė

i shenjtė dhe urdhėrimi i shenjtė,i drejtė dhe i mirė .” (Romakėve

7:16,12) Por edhe pse Pali e dinte kėtė, ai u ndje i pa shpresė dhe i

hidhėruar.Ai tha: “Unė jam i mishtė ,i shitur mėkatit si skllav.”

(Romakėve 7:14) Pali dėshironte tė ishte i pastėr dhe i drejtė me

Perėndinė, por duke ditur se nuk kishte fuqi ta ndryshonte veten, thirri:

“Oh, ē’njeri i mjerė qė jam!”Kush do tė mė ēlirojė nga ky trup i vdekjes?

(Romakėve 7:24) Kjo thirrje e trishtuar ka dalė nga zemrat e trazuara

nė tė gjitha vendet dhe kohėrat. Ka vetėm njė pėrgjigje pėr ēdo njeri:

“Ja, Qengji i Perėndisė, qė heq mėkatin e botės.” (Gjoni 1:29) Perėndia

ka provuar nė mėnyra tė ndryshme pėr t’ua bėrė tė qartė kėtė tė

vėrtetė tė gjithė atyre qė duan tė lirohen prej mėkatit. Pasi Jakobi

mashtroi atin e tij dhe vodhi bekimin qė i takonte vėllait tė tij Esaut, atij

i duhej tė largohej nga shtėpia. Ai ishte i vetėm dhe larg prej familjes sė

tij, por vetėm njė mendim e shqetėsonte atė mė shumė nga tė tjerėt.Ai

kishte frikė se mėkati i tij e kishte larguar prej Perėndisė. I trishtuar,

Jakobi u mbėshtet nė tokėn e thatė e tė zhveshur pėr tė pushuar. Kodra

tė vetmuara ndodheshin pėrreth tij dhe sipėr, qiejt e ndritshėm e tė

yjėzuar.

Pg 15 .Kur ra tė flinte, ai pa nė endėrr njė dritė qė e rrethonte, pa njė

shkallė qė arrinte deri nė portat e parajsės. Engjėjt ngjiteshin dhe

zbrisnin nė shkallė dhe prej lavdisė lart, Jakobi dėgjoi njė zė qė foli njė

mesazh sigurie dhe shprese. Ky mesazh prej qiellit iu pėrgjigj nevojės qė

kishte zemra e ti. Atij iu zbulua, se nėpėrmjet Shpėtimtarit tė tij, Jakobi

njė mėkatar, tė bėhej pėrsėri mik me Perėndinė. Jakobi ishte

mirėnjohės dhe i lumtur pėr kėtė. Shkalla nė ėndrrėn e Jakobit

pėrfaqėsonte Jezusin, i Cili ėshtė i vetmi qė mund tė bashkojė

Perėndinė me njerėzit. Krishti po fliste pėr ėndrrėn e Jakobit, kur Ai i

tha Natanaelit: “Ju do tė shihni qiellin e hapur dhe engjėjt e Perėndisė

duke u ngjitur dhe duke zbritur mbi Birin e Njeriut.” (Gjoni 1:51) Kur

Adami dhe Eva mėkatuan, u larguan prej dashurisė dhe miqėsisė sė

Perėndisė. Ata e larguan veten e tyre prej Tij dhe nuk mund tė flisnin

mė me Perėndinė .Por nėpėrmjet Krishtit, toka lidhet pėrsėri me qiellin,

Jezusi bėri njė urė midis tokės dhe qiellit, kėshtu qė engjėjt mund tė

ndihmojnė dhe ngushėllojnė njerėzit. Ai mori mėkatarėt, tė dobėtit, tė

paaftėt dhe i bėri qė tė preknin Burimin e fuqisė sė pashtershme. Kemi

shumė nevojė pėr ndihmėn e Perėndisė nė ēdo gjė qė pėrpiqemi tė

bėjmė. Ēdo pėrpjekje qė mundohemi tė bėjmė pėr njerėzit qė tė kenė

njė jetė mė tė mirė, kthehet nė hiē pa ndihmėn nga lart. Perėndia ėshtė

shpresa e vetme pėr mėkatarėt dhe

Pg16 ēdo e mirė dhe dhuratė e pėrsosur qė na jepet, vjen prej sė larti.

(Jakobi 1:17) Pa Perėndinė, ne nuk mund tė kemi karakter vėrtet tė

mirė .Udha e vetme drejt Perėndisė ėshtė Krishti: “Unė jam udha, e

vėrteta dhe jeta ; askush nuk vjen tek Ati, pėrveēse nėpėrmjet meje.”

( Gjoni 14:6) Perėndia ka njė interes tė thellė e tė veēantė pėr fėmijėt e

tij tokėsorė. Dashuria e Tij pėr ne ėshtė mė e fortė se ēdo dashuri tjetėr.

Duke dhėnė Birin eTij, Perėndia ka derdhur mbi ne tė gjithė parajsėn nė

njė dhuratė tė vetme. Jezusi jetoi dhe vdiq. Tani Ai ėshtė Prifti ynė i

lartė dhe i fuqishėm. Engjėjt qiellorė po punojnė pėr tė na shpėtuar. Njė

Baba i dashur dhe Fryma e Shenjtė janė duke punuar pėr shpėtimin

tonė. Le tė kalojmė kohė dhe tė mendojmė pėr sakrificėn madhėshtore

qė Shpėtimtari bėri pėr ne, le tė falenderojmė me gjithė zemėr pėr

punėn qė parajsa po bėn pėr tė shpėtuar tė humburit. Perėndia po bėn

gjithēka qė Ai mundet pėr tė na sjellė pėrsėri nė shtėpinė eTij. Krishti

ofron njė shpėrblim tė madh pėr ata qė bėjnė tė drejtėn. Ai premton

lumturi nė qiell, ku pėrgjithmonė ne do tė zhvillohemi nė mendje, shpirt

dhe trup. Ne do tė kėnaqemi nė shoqėrinė e engjėjve dhe do tė ndajmė

dashurinė e Perėndisė dhe Birit tė Tij. Sigurisht qė kėto shpėrblime janė

tė mjaftueshme pėr tė na bindur t’i japim zemrat tona Krijuesit dhe

Shpėtimtarit tonė. Nga ana tjetėr, fjala e Perėndisė na paralajmėron tė

mos i shėrbejmė Satanait, duke na thėnė se mėkati shkatėrron

karakterin dhe si pasojė sjell vdekjen e pėrjetshme. Nė fund tė botės,

Perėndia do tė shkatėrrojė gjithė mėkatin.

Pg17 Le tė kujtojmė mėshirėn e Perėndisė. Ēfarė mund tė bėnte mė

tepėr Perėndia? T’i drejtojmė zemrat tona nė marrėdhėnie tė drejtė me

Atė qė na deshi aq shumė . Le ta pranojmė dashurinė e Perėndisė dhe

udhėn nė tė cilėn mund tė ndryshohemi e tė bėhemi si Ai. Mė pas do tė

miqėsohemi dhe do tė ndjehemi me tė vėrtetė nė shtėpinė tonė, me

Atin dhe Birin.

Pendimi (kap.3)

Pg18. Si mundet njė person tė jetė i drejtė me Perėndinė? Si

mundet mėkatari tė bėhet i drejtė? Vetėm nėpėrmjet Krishtit, ne mund

tė gjejmė harmoni me Perėndinė dhe tė mund tė bėhemi tė shenjtė.

Por si mund tė vijmė tek Krishti? Shumė njerėz e bėjnė kėtė pyetje.

Turma e njerėzve nė Ditėn e Rrėshajėve panė se sa mėkatarė tė

mėdhenj ishin. Ata pyetėn Pjetrin dhe apostujt: “Vėllezėr,ē’duhet tė

bėjmė?” (Veprat e Apostujve 2:37) Atėherė Pjetri u tha atyre:

”Pendohuni dhe secili nga ju le tė pagėzohet nė emėr tė Jezus Krishtit

pėr faljen e mėkateve dhe ju do tė merrni dhuratėn e Frymės sė

Shenjtė.“ (Veprat e Apostujve 2:38) Pak ditė mė vonė, ai iu pėrgjigj tė

njėjtės pyetje duke thėnė: “Pendohuni, pra, dhe kthehuni, qė tė

shlyhen mėkatet tuaja dhe qė tė vijnė kohėt e flladit nga prania e

Zotit.” (Veprat e Apostujve 3:19) Tė pendohesh, do tė thotė tė tė vijė

keq pėr mėkatin e kryer dhe tė largohesh prej tij. Nuk mund tė heqim

dorė prej mėkatit, nėqoftėse nuk e shohim, se sa i dėmshėm dhe i

papastėr ėshtė. Nė jetėn tonė nuk do tė ketė ndryshim tė vėrtetė deri

nė momentin qė do tė ndalojmė sė dashuri mėkatin dhe tė vendosim tė

largohemi prej tij. Shumė e shumė njerėz nuk e kuptojnė se ē’ėshtė

pendimi nė tė vėrtetė.

Pg19 Miliona njerėz ndihen keq qė kanė mėkatuar. Madje, ata

mundohen ta ndryshojnė kėtė mėnyrė sjelljeje, sepse kanė frikė prej

vuajtjes dhe pasojave qė shkakton ky veprim. Por ky nuk ėshtė pendim i

vėrtetė, nuk ėshtė ai pendim pėr tė cilin flet Bibla. Kėta njerėz ndihen

keq, sepse mėkati i bėn tė vuajnė, por nė tė vėrtetė atyre nuk u vjen

keq pėr mėkatin nė vetvete. Esaut i erdhi keq sepse ai e humbi

pėrgjithmonė bekimin dhe pasurinė e tė atit pėr shkak tė mėkatit tė tij.

Balaami ishte i frikėsuar, kur ai pa engjėllin qė qėndronte para tij me njė

shpatė nė dorė. Ai tha: “Unė kam mėkatuar”, sepse ai kishte frikė pėr

jetėn e tij. Por atij nuk i erdhi keq nė tė vėrtetė pėr mėkatin e tij dhe

nuk e ndryshoi mėndjen ose tė ndiej fajtor pėr planin e tij tė lig. Juda

Iskarioti e shiti Zotin e tij tek ata qė kishin planifikuar ta vrisnin Atė. Mė

pas ai thirri: “ Mėkatova duke tradhėtuar gjakun e pafaj” (Mateu 27:4)

Ky rrėfim u ndikua prej zemrės sė tij fajtore dhe nga frika e tmerrshme

e ndėshkimit. Ai kishte frikė se do t’i duhej tė vuante pėr shkak tė asaj

qė kishte bėrė, por nuk ndjeu hidhėrim tė thellė nė zemėr qė e shiti

Birin e pėrsosur tė Perėndisė tė vdiste. Atij nuk i erdhi keq qė u largua

prej Jezusit, tė shenjtit tė Izraelit. Kur faraoni, mbreti i Egjiptit po

ndėshkohej nga Perėndia, ai ishte i gatshėm tė thoshte qė kishte

mėkatuar,. sepse ai donte t’i shpėtonte dhembjes dhe humbjeve tė

mėtejshme. Por sapo vuajtjet ndalonin, ai kthehej pėrsėri kundra

Perėndisė.

Pg20 Tė gjithė kėtyre njerėzve u vinte keq se mėkati sillte pasoja tė

kėqija, por ata nuk ndiheshin keq pėr mėkatin nė vetvete. Kur

ndikohemi nga influenca e Shpirtit tė Shenjtė, na zgjohet ndėrgjegja. Ne

fillojmė tė shohim se sa i gjerė dhe i shenjtė ėshtė ligji i Zotit dhe se ky

ligj ėshtė baza e qeverisė sė Perėndisė nė qiell dhe nė tokė. Jezusi “Ishte

drita e vėrtetė qė ndriēon ēdo njeri qė vjen nė botė”. (Gjoni 1:9)

Ndriēon dhe zbulon mendimet dhe vendet mė tė fshehta tė mendjes

tonė. Ne shohim se sa i drejtė ėshtė Perėndia dhe ndihemi tė frikėsuar

tė dalim fajtor dhe tė papastėr pėrpara hetuesit tė zemrave. Mė pas ne

shohim dashurinė e Perėndisė, bukurinė e shenjtėrisė dhe gėzimin e

dlirėsisė sė Tij. Ne dėshirojmė tė bėhemi tė pastėr qė tė mund tė

bėhemi pėrsėri miq me Perėndinė. Lutja e Davidit, pasi ai kishte

mėkatuar rėndė, na tregon se ēdo tė thotė pendim i vėrtėtė. Pendimi i

tij ishte i thellė dhe i sinqertė. Ai nuk u pėrpoq t’i shpėtonte pasojave tė

asaj qė kishte bėrė. Davidi pa se mėkati i tij ishte i rėndė dhe zemra e tij

e papastėr. Ai e urreu mėkatin e tij dhe u lut jo vetėm pėr falje, por

edhe pėr njė zemėr tė pastėr. Davidi dėshironte gėzimin e shenjtėrisė

dhe tė kthehej nė harmoni me Perėndinė. Ai shkroi: “Lum ai, tė cilit i

kanė falur shkeljen, ai, tė cilit i kanė mbuluar mėkatin; lum ai njeri, tė

cilin Zoti nuk e padit pėr paudhėsi dhe nė frymėn e tė cilit nuk ka vend

mashtrimi” (Psalmi 32:1-2 )

Pg21 “ Ki mėshirė pėr mua, o Perėndi, sipas mirėsisė Sate; pėr

dhembshurinė e madhe qė ke, fshiji tė gjitha tė ligat qė kam bėrė . . .

sepse i pranoj tė ligat qė kam bėrė, dhe mėkati im mė rri gjithnjė para. .

. Mė pastro me hisop dhe do tė jem i pastruar, mė laj dhe do tė jem mė

i bardhė se bora. . . O Perėndi, krijo tek unė njė zemėr tė pastėr dhe

pėrtėri tek unė njė frymė tė patundur. . . Kthemė gėzimin e shpėtimit

dhe pėrkrahmė me frymė dashamirės. . . Ēliromė nga gjaku i derdhur, o

Perėndi, Perėndi e shpėtimit tim dhe gjuha ime do tė kremtojė tėrė gaz

drejtėsinė tėnde”! (Psalmi 51:1-14) Pendimi i kėtillė arrin pėrtej

mundėsive tona dhe vjen vetėm prej Krishtit, i cili shkoi nė qiell dhe na

dha ne dhurata shpirtėrore. Shumė njerėz nuk e kuptojnė pendimin,

kėshtu ata dėshtojnė nė marrjen e ndihmės qė Krishti dėshiron t’u japė

atyre. Ata mendojnė se nuk mund tė shkojnė drejt Krishtit, nė qoftė se

nuk pendohen nė fillim. Ata besojnė se pendimi pėrgatit rrugėn pėr

faljen e mėkateve tė tyre. Ėshtė e vėrtetė qė njė person duhet tė

pendohet para se ai tė falet, po vetėm nėse ai pendohet nė tė vėrtetė

pėr mėkatin e Tij, do tė ndjejė nevojėn e Shpėtimtarit. Por a duhet qė

njė mėkatar tė presė qė t’i falen mėkatet para se ai tė shkojė tek

Krishti? A e mban mėkatarin nevoja e pendimit larg nga Shpėtimtari?

Bibla nuk na mėson, se mėkatari duhet tė pendohet pėrpara se ai tė

mund tė pranojė ftesėn e Krishtit. “Ejani tek unė, o ju tė gjithė tė

munduar dhe tė rėnduar, dhe Unė do t’ju jap ēlodhje” ( Mateu 11:28 )

Pg22 Hiri i Krishtit dhe fuqia e Tij e udhėheqin njė person drejt

pendimit tė vėrtetė. Pjetri e bėri tė qartė, kur ai tha pėr Jezusin:

“Perėndia e lartėsoi me tė djathtėn e Vet dhe e bėri Princ dhe

shpėtimtar pėr t’i dhėnė Izraelit pendimin dhe faljen e mėkateve”

(Veprat e Apostujve 5:31) Shpirti i Krishtit na udhėheq drejt pendimit

dhe faljes prej Perėndisė dhe ēdo dėshirė e drejtė vjen nga Krishti. Ai

ėshtė i vetmi qė mund tė na bėjė ta urrejmė mėkatin. Ēdo herė qė

ndiejmė nevojė pėr vėrtetėsi dhe pastėrti dhe ēdo herė qė shohim

mėkatshmėrinė dhe papastėrtinė tonė, ne mund ta kuptojmė se Shpirti

i Shenjtė po punon nė zemrat tona. Jezusi tha: ”Dhe Unė, kur tė jem

ngritur lart nga toka, do t’i tėrheq tė gjithė tek Unė.” ( Gjoni 12:32)

Mėkatarėve u duhet treguar, se Krishti vdiq pėr mėkatet e botės dhe

ndėrsa shohim Birin e Perėndisė nė kryq, ne fillojmė tė kuptojmė planin

e Perėndisė pėr tė na shpėtuar dhe mė pas mirėsia e Perėndisė tė na

udhėheqė drejt pendimit. Kur Krishti vdiq pėr mėkatarėt, Ai tregoi njė

dashuri shumė mė tė madhe nga ē’mund ta kuptojmė ne. Por ndėrsa e

shohim kėtė dashuri, ajo na prek zemrat dhe mendjet dhe ne

pendohemi pėr mėkatin e bėrė. Ndonjėherė, mėkatarėve u vjen turp

pėr veprimet e tyre tė mėkatshme dhe heqin dorė prej zakoneve tė

kėqia, por ata e bėjnė kėtė pa e ditur se po drejtohen pėr te Krishti. Sa

herė qė ata kanė njė dėshirė tė mirė pėr tė ndryshuar, ėshtė fuqia e

Krishtit qė vepron nė ta. Shpirti i Tij influencon

Pg 23 mėndjet e tyre dhe i ndihmon ata tė kenė njė jetė mė tė mirė. Kur

Krishti i drejton mėkatarėt tė shohin nė kryqin e Tij, ata i vret

ndėrgjegja qė mėkati i tyre i shkaktoi Atij vdekjen. Mėkatari sheh se sa i

tmerrshėm ėshte mėkati dhe fillon tė kuptojė diēka rreth drejtėsisė sė

Krishtit. Shumė pyetje e mundojnė dhe pyet brėnda zemrės sė vet:

“Ē’ėshtė mėkati? Pėrse duhej qė Krishti tė vdiste? A ishte nevoja pėr

gjithė kėtė dashuri dhe vuajtje qė ne tė shpėtoheshim? A vuajti Ai tė

gjitha kėto qė ne tė mund tė kishim jetė tė pėrjteshme? Mėkatari mund

ta mohojė dashurinė e Perėndisė dhe tė refuzojė Krishtin, por

nėqoftėse ai nuk bėn qėndresė, do tė shkojė drejt Tij. Ai do tė mėsojė

drejt planit tė Perėndisė pė shpėtimin e mėkatarėve, do tė vijė drejt

kryqit dhe do tė pendohet pėr mėkatet qė i shkaktuan vuajtje Birit tė

dashur tė Perėndisė. Ai Perėndi qė kontrollon tė gjitha forcat e natyrės,

i flet edhe zemrave njerėzore. Ai u jep atyre njė dėshirė tė madhe pėr

diēka qė ata vetė nuk e kanė. Gjėrat e botės nuk mund ta plotėsojnė

kėtė dėshirė. Pėrėndia po u tregon njerėzve tė gjejnė hirin e Krishtit dhe

gėzimin e shenjtėrisė. Vetėm kjo mund tė sjellė prehje dhe paqe.

Shpėtimtari ynė pėrpiqet gjithmonė qė t’i largojė mėndjet e njerėzve

nga kėnaqėsitė e botės dhe t’i drejtojė ato drejt bekimeve tė

mrekullueshme qė mund tė falė Krishti. Ai u thotė kėtyre njerėzve qė

pėrpiqen tė gjejnė ujė nė burimet e thara tė botės: “ Eja, dhe ai qė ka

etje, le tė vijė, dhe ai qė do, le tė marrė si dhuratė ujin e jetės” (Zbulesa

22:17)

Pg 24 Nė qoftė se dėshiron diēka mė tė mirė se ajo ēka mund tė ofrojė

bota, ėshtė Perėndia qė po tė flet. Kėrkoi Atij tė tė japė pendimin dhe

tė tregojė dashurinė e pafundme tė Krishtit dhe pastėrtinė perfekte.

Jeta e shpėtimtarit e bėn tė qartė se ligji i Perėndisė ėshtė i bazuar nė

dashurinė pėr Zotin dhe tė tjerėt. Jezusi jetoi pėr tė qėnė vetėmohues, i

dashur dhe i mirė. Pra, ndėrsa ne shohim drejt shpėtimtarit dhe

drejtėsisė sė Tij qė bie mbi ne, kuptojmė se sa mėkatarė jemi nė tė

vėrtetė. Ashtu si Nikodemi ne mund tė ndjejmė se jetėt tona janė tė

vlefshme dhe se nuk ėshtė e nevojshme tė pėrulemi pėrpara Perėndisė

si njė mėkatar i zakonshėm. Por kur drita e Krishtit shkėlqen nė zemrat

tona, ne shohim se nuk jemi tė pastėr. Ne shohim se jemi armiq tė

Perėndisė dhe se ēdo veprim qė bėjmė nė jetė ėshtė egoist. Kur ne

shohim drejtėsinė e Tij, ne kuptojmė se “Tė gjitha veprimet tona tė

drejtėsisė janė si njė rrobė e ndotur”(Isaia 64:6) Vetėm sakrifica e

Krishtit mund tė na i largojė mėkatet dhe tė na pastrojė plotėsisht.

Vetėm Krishti mund tė ndryshojė jetėn tonė deri nė atė pikė sa tė

bėhemi tė ngjashėm me tė. Njė rreze drite prej lavdisė sė Perėndisė

zbulon ēdo defekt dhe dobėsi tė karakterit tonė. Njė vėzhgim

pėrgjithėsues prej shenjtėrisė sė Krishtit, bėn qė jetėt tona tė duken tė

papastra dhe tregon haptas se ne kemi dėshira tė kėqija, zemėr tė

pabesė dhe tė folur ndotės. Ne shohim, se nuk po i bindemi ligjit tė

Perėndisė dhe kur Fryma e Perėndisė heton zemrat tona, ndihemi tė

trishtuar pėr veten. Duke parė nė karakterin perfekt tė Krishtit, ne i

urrejmė mėnyrat tona dashakeqe.

Pg 25 . Profeti Daniel u vizitua nga njė engjėll i Perėndisė. Lavdia

shkėlqente kudo pėrreth Engjėllit dhe Danieli i dėshpėruar mendoi pėr

dobėsinė e tij dhe mungesėn e pėrsosmėrisė. Kėshtu shkroi: “ Kėshtu

mbeta vetėm tė vėrej kėtė vegim tė madh. Nuk mė mbeti kurrėfarė

forcė; ēehreja e bukur ndryshoi nė tė zbehtė dhe forcat e mia u

ligėshtuan”. (Danieli 10:8) Ēdokush qė mund tė shihte kėtė lavdi prej

qiellit, do ta urrente egoizmin e tij dhe dashurinė pėr veten. Ai do tė

kėrkonte pėr njė zemėr tė pastėr nėpėrmjet drejtėsisė sė Krishtit, do tė

donte tė ndiqte ligjin e Perėndisė dhe tė kishte njė karakter tė

ngjashėm me tė Krishtit. Pali shkroi pėr drejtėsinė e vet: “ Pėr sa i

pėrket drejtėsisė, qė ėshtė nė ligj, i paqortueshėm” (Filipjanėve 3:6)

Vetėm kur pėrmėndi fjalėt e ligjit, ai nuk gjeti faj nė veten dhe jetėn e

Tij. Por kur Ai vėshtroi nė thellėsi tė kuptimit tė ligjit, e pa veten ashtu,

siē Zotit e kishte parė. Ai u pėrul dhe rrėfeu fajin e tij. Pali shkroi: “ Ja

pėrse u ndjeva nė rregull pėr aq kohė qė nuk e kuptoja se ēfarė

urdhėronte ligji nė tė vėrtetė. Por , kur mėsova tė vėrtetėn, e kuptova,

se kisha thyer ligjin dhe isha njė mėkatar i destinuar tė vdisja”

(Romakėve 7:9.) Kur Pali e kuptoi se sa i shenjtė ishte ligji, njėkohėsisht

pa se sa ndotės ishte mėkati. Ai nuk u ndje mė asnjėherė krenar, por

vetėm falenderues dhe i pėrulur. Perėndia nuk i sheh mėkatet tė gjithė

njėlloj. Pėr Tė, ashtu si dhe pėr ne, disa mėkate janė mė tė rėndė se tė

tjerėt. Por edhe nėse disa veprime tė gabuara mund tė na duken tė

vogla e tė padėmshme,

Pg 26 pėr Perėndinė asnjė mėkat nuk duket i tillė. Shpesh gjykimi

njerėzor ėshtė i gabuar, por Perėndia i sheh gjėrat ashtu siē janė. Njė i

dehur shihet me pėrbuzje nga disa njerėz qė thonė se njė mėkat i tillė

tė mban larg parajsės. Por shpesh, po kėtyre njerėzve, nuk u bėjnė

pėrshtypje mėkate tė tilla si: krenaria, egoizmi apo lakmia. Kėto janė

mėkate qė ofendojnė Perėndinė nė veēanti, sepse janė shumė tė

ndryshme nga karakteri i Tij i dashur. Dashuria vetėmohuese mbush

ēdo zemėr nė parajsė. Dikush qė kryen njė mėkat tė madh, mund tė

ndihet i turpėruar dhe mund tė ndiejė nevojėn e hirit tė Perėndisė, por

njė njeri krenar nuk ndien asnjė nevojė, madje ai e mbyll zemrėn e tij

ndaj Krishtit dhe ndaj bekimeve tė mrekullueshme qė ai erdhi tė na

japė. Jezusi tregoi njė histori rreth njė tagrambledhėsi, i cili u pėrul dhe

tha: “ O Perėndi, ji i mėshirshėm ndaj mua mėkatarit” (Luka 18:13) Ai

mendonte pėr veten, se ishte njė njeri i dobėt, edhe njerėzit e tjerė e

konsideronin tė tillė. Po ai ndjeu nevojėn pėr njė Shpėtimtar dhe erdhi

para Perėndisė me ngarkesėn e tij tė mėkatit dhe turpit. Ai kėrkoi

mėshirė prej Perėndisė, zemra e tij ishte e hapur pėr Perėndinė qė

Shpirti i Tij tė depėrtonte dhe ta ēlironte nga fuqia e mėkatit. Mė pas

Jezusi foli pėr njė farise, qė falenderoi Perėndinė qė nuk ishte si ai

njeriu tjetėr (tagrambledhėsi). Lutja e fariseut tregonte se zemra e tij

ishte e mbyllur ndaj Frymės sė Perėndisė, sepse ai ishte shumė larg prej

Perėndisė dhe nuk e pa se sa mėkatar ishte. Ai nuk e krahasoi jetėn e tij

me shenjtėrinė e Perėndisė. Fariseu nuk ndjeu ndonjė nevojė dhe si

shpėrblim nuk mori asgjė.

Pg27 Nė qotė se shohim se jemi mėkatarė, nuk duhet tė presim tė

bėhemi mė mirė. Ne nuk duhet tė mendojmė, se nuk jemi tė mirė pėr

tė ardhur tek Krishti. A mund tė pretendojmė tė bėhemi mė mirė me

anė tė forcave tona? “A mundet njė etiopas tė ndryshojė lėkurėn e tij, o

njė tigėr tė kėmbejė lėkurėn me viza? Nė tė njejtėn mėnyrė ju qė jeni

mėsuar tė bėni tė keqen, a do tė mund tė bėni tė mirėn? (Jeremia

13:23.) Perėndia ėshtė i vetmi qė mund tė na ndihmojė. Ne nuk duhet

tė presim pėr dikė tė na lutet qė tė ndryshojmė ose tė presim pėr njė

mundėsi mė tė mirė, ose deri sa tė fitojmė kontroll mbi

mospėrmbajtjen. Nuk mund tė bėjmė asgjė vetėm. Ne duhet tė

shkojmė tek Krishti, kėshtu siē jemi. Ati ynė qiellor ėshtė njė Perėndi i

dashur dhe i mėshirshėm. Por asnjė nuk duhet tė mendojė se,

meqėnėse Perėndia ėshtė i dashur dhe i mėshirėm, Ai do tė na

shpėtojė edhe po t’i kthejmė kurrizin. Kryqi i Jezusit na tregon se sa i

tmerrshėm ėshtė mėkati. Kur njerėzit thonė pėr Perėndinė se ėshtė kaq

i mirė sa nuk mund ta dėbojė mėkatarin, mė parė ata duhet tė shohin

drejt kryqit. Vetėm nėpėrmjet sakrificės sė Krishtit mund tė

shpėtohemi. Pa sakrificėn e Tij, ne nuk mund tė shpėtonim prej fuqisė

sė mėkatit. Pa kėtė sakrificė nuk do tė mundnim tė gėzonim parajsėn

bashkė me engjėjt dhe nuk do tė kishim jetė shpirtėrore. Krishti pėr tė

na shpėtuar, e mori fajin tonė mbi vete dhe vuajti nė vendin tonė.

Dashuria, vuajtja dhe vdekja e Birit tė Perėndisė tregojnė se sa i

tmerrshėm ėshtė mėkati. Tregojnė gjithashtu se e vetmja mėnyrė pėr

t’ia mbathur prej mėkatit eshtė tė vemi drejt Krishtit. Shpresa jonė e

vetme pėr njė jetė nė parajsė ėshtė t’ia dorėzojmė jetėn tonė

Shpėtimtarit.

Pg 28 Mėkatarėt ndonjėherė e justifikojnė veten e tyre duke thėnė

pėr tė krishterėt “ Unė jam po aq i mirė, sa ata. Ata nuk veprojė mė

mirė se unė. Ata i duan kėnaqėsitė sa edhe unė . Ata pėlqej qė ta

kėnaqin veten e tyre”. Nė kėtė mėnyrė mėkatarėt justifikohen duke u

marrė me fajet e tė tjerėve dhe harrojnė te tyret. Por mėkatet dhe

dobėsitė e tė tjerėve nuk justifikojnė askėnd, sepse Perėndia nuk na ka

kėrkuar qė tė marrim si shembull njerėz mėkatarė. I paqortueshmi, Bir i

Perėndisė, na ėshtė dhėnė si shembull. Ata qė ankohen pėr bėmat e

kėqija tė tė tjerėve, duhet tė shohin mė parė se si mund tė

pėrmirėsojnė veten e tyre. Pėrderisa ata e dinė si duhet tė sillen tė

Krishterėt , a nuk ėshtė ky njė mėkat akoma mė i madh?! Sepse ata e

dinė se ēfarė ėshtė e drejta dhe prapė neglizhojnė ta bėjnė. Nuk duhet

ta vonojmė largimin nga mėkati dhe kthimin tek Jezusi. Ne duhet tė

kėrkojmė pėr njė zemėr tė pastėr nėpėrmjet Tij. Mijėra e mijėra njerėz

kanė bėrė gabimin qė kanė pritur dhe u ka kushtuar atyre gjithė jetėn.

Jeta nė tokė ėshtė e shkurtėr dhe e pasigurt. Nuk e mendojmė aq sa

duhet rrezikun e tmerrshėm, kur neglizhojmė thirrjen e Shpirtit tė

Shenjtė tė Perėndisė. Tė anashkalosh bindjen ndaj Perėndisė, do tė

thotė nė tė vėrtetė tė zgjedhėsh tė jetosh nė mėkat. Edhe mėkatet e

vogla janė tė rrezikshme dhe nė qoftė se nuk u kushtojmė rėndėsinė e

duhur, ato do tė na vėnė poshtė dhe do tė na shkatėrrojnė. Adami dhe

Eva e lanė veten e tyre tė besoni nė se ngrėnia e frytit tė ndaluar ishte

njė ēeshtje kaq e vogėl, sa nuk do t’u shkaktonte pasojėn e tmerrshme

qė Perėndia u kishte thėnė. Por kjo ēėshtje e vogėl

Pg29 ishte mosbindje ndaj ligjit tė pandryshueshėm tė Perėndisė.

Mosbindja ndau familjen njerėzore prej Perėndisė dhe i hapi portėn

dhembjes dhe vdekjes nė botė. Shekull pas shekulli, njė tjerrje e pafund

dhembjeje ėshtė ngritur nga toka. E gjithė bota vuan, sepse njeriu nuk

iu bind Perėndisė. Edhe vetė parajsa e ka ndjerė kėtė. Krishtit i duhej tė

vdiste nė kryq, sepse njeriu theu ligjin hyjnor. Le tė mos ta

konsiderojmė mėkatin si njė gjė tė vogėl. Ēdo mėkat, ēdo largim nga hiri

i Perėndisė ngurtėson Zemrat tona, na ēon drejt zgjedhjeve tė gabuara

dhe na mban larg kuptimit dhe dashurisė sė Perėndisė. Mėkati na bėn

mė pak tė aftė pėr t’u bindur dhe pėr t’iu nėnshtruar shpirtit tė shenjtė

tė Perėndisė. Shumė njerėz e dinė se po veprojnė gabim, por ata nuk

mundohen tė ndryshojnė. Ata besojnė se mund tė ndryshojė, kur tė

duan dhe mendojnė, se mund t’ia kthejnė shpinėn Perėndisė sa e sa

herė dhe prapė tė dėgjojnė thirrjen e Tij tė mėshirės. Ata ndjekin

Satanain, por sa herė qė ndodh diēka e keqe, ata kthehen pėrsėri

menjėherė tek Perėndia. Por kjo nuk ėshtė njė gjė e thjeshtė, mėkati

ndryshon dėshirat dhe sjelljen e personit. Pasi mėkati e kalb dhe e

manipulon karakterin, pak njerėz do tė donin tė bėheshin si Jezusi.

Edhe sikur njė gjė e gabuar nė karakter, ose njė dėshirė mėkatare prej

sė cilės nuk heqim dorė do tė ndalojė fuqinė e ungjillit pėr tė na

ndryshuar. Ēdo herė qė i afrohemi Satanait. aq herė largohemi

Pg30 nga Perėndia. Njeriu, i cili nuk i bindet fjalės sė Perėndisė, do tė

korrė atė ē’ka mbjellė. Nė Bibėl ne kemi paralajmėrimin e mėnēur tė

Solomonit, pėr sa i pėrket tė luajturit me tė keqen. Ai shkroi:” I pabesi

zihet nga vetė paudhėsitė e tij dhe mbahet nga litarėt e mėkatit tė

tij” (Fjalėt e Urta 5:22) . Krishti ėshtė gati tė na ēlirojė prej mėkatit, por Ai

nuk na detyron qė tė zgjedhim rrugėn e Tij. Nė qoftė se ne nuk kemi

dėshirė tė jemi tė lirė dhe nė qoftė se nuk do ta pranojmė hirin e Tij,

ēfarė mund tė bėjė Ai mė tepėr? Ne do ta shkatėrrojmė veten tonė

duke u larguar prej dashurisė sė Tij. “Dėgjoni! Ja, pra, koha e pėlqyer, ja,

pra, dita e shpėtimit. Sot, nė qoftė se e dėgjoni zėrin e Tij, mos i

ngurtėsoni zemrat tuaja” ( Korintasve 6:2; Hebrenjtė 3:7-8.) Perėndia

tha pėr njerėzit: “ Sepse Zoti nuk shikon siē shikon njeriu, njeriu shikon

pamjen, kurse Zoti shikon zemrėn” (1 Samuelit 16:7. )Zemrat tona, me

gjithė gėzimet dhe brengat, janė me tepėr se tė papastra dhe tė

pandershme. Por Perėndia i njeh dėshirat tona, Ai e di se ēfarė duam ne

tė bėjmė. Ne duhet tė shkojmė tek Ai, ashtu tė njollosur me mėkat dhe

tė hapim veten nė sytė e Tij qė shohin gjithēka. “Mė heto, o Perėndi,

dhe njihe zemrėn time; mė provo dhe njihi mendimet e mia dhe shiko

nėse ka tek unė ndonjė rrugė tė keqe dhe mė udhėhiq nėpėr rrugėn e

pėrjetshme” (Psalmi 139 23:24.) Shumė nga ne e pranojmė Perėndinė

me mendje, por zemrat tona nuk ndryshojnė.

Pg31 Ne duhet tė lutemi: “O Perėndi, krijo tek unė njė zemėr tė pastėr

dhe pėrtėri tek unė njė frymė tė patundur”( Psalmi 51:10.) Duhet tė

jemi tė ndershėm me veten tonė. Ne duhet tė jemi aq tė sinqertė,

njėsoj sikur jetėt tona tė ishin nė rrezik. Ėshtė njė ēėshtje qė duhet tė

vendoset midis nesh dhe Perėndisė njė herė e pėrgjithmonė. Shpresa

nuk do tė na shpėtojė pa vepruar. Duhet tė studiojmė fjalėn e

Perėndisė dhe tė lutemi. Fjala e Tij na mėson rreth ligjit tė Pėrėndisė

dhe na flet pėr jetėn e Krishtit, se si tė bėhemi tė shenjtė. “Kėrkoni

paqe me tė gjithė dhe shenjtėrinė, pa tė cilin askush nuk ka pėr tė parė

Perėndinė”.( Hebrenjve 12:14.) Fjala e Perėndisė na bėn tė ndiejmė

ligėsinė e mėkatit dhe na tregon se si tė shpėtohemi. Ne duhet ta

dėgjojmė dhe t’i bindemi ligjit, sepse ėshtė Zoti qė na flet. Ndėrsa ne

shikojmė ligėsinė e mėkatit, ne kuptojmė se si jemi nė tė vėrtetė. Por

nuk duhet ta humbim shpresėn dhe tė shkurajohemi. Krishti erdhi pėr

tė shpėtuar mėkatarėt. Nuk ėshtė nevoja qė ne tė pėrpiqemi tė bėhemi

miq me Perėndinė dhe ta bėjmė Atė qė tė na dojė, sepse Ai na ka

dashur gjithmonė dhe “ E ka pajtuar botėn me Veten ne Krishtin” (2

Korintasve 5:19.) Perėndia po i udhėheq zemrat e fėmijėve tė Tij

mėkatarė drejt Vetes sė Tij me njė dashuri bujare. Ai ėshtė i duruar me

gabimet dhe fajet tona mė tepėr seē janė prindėrit tanė tokėsorė. Ai do

qė t’i shpėtojė tė gjithė fėmijėt e Tij dhe plot butėtsi dhe mirėsi fton

mėkatarėt tė vijnė tek Ai dhe kurreshtarin tė rikthehet. Tė gjitha

premtimet dhe paralajmėrimet e Perėndisė, na tregojnė pėr dashurinė

e Tij tė pėrjetshme.

Pg 32 Kur Satanai vjen tė na pėrshpėrisė pėr tė na thėnė se sa mėkatarė

tė mėdhenj jemi, ne duhet ta mbajmė vėshtrimin drejt Shpėtimtarit

tonė dhe tė flasim pėr fuqinė dhe mirėsinė e Tij.E ndėrsa shohim drej

Tij, Ai do tė na ndihmojė dhe ne do t’i themi tė ligut se dimė qė kemi

mėkatuar, por ”Krishti Jezus erdhi nė botė pėr tė shpėtuar

mėkatarėt”(1Timoteut 1:15).Ne mund tė shpėtohemi nga dashuria e Tij.

Jezusi e pyeti Simonin pėr dy njerėz borxhlinj, njeri i detyrohej zotėrisė

sė tij njė shumė tė vogėl parash , kurse tjetri njė sasi shumė tė madhe.

Zotėria i fali tė dy.Atėherė Krishti e pyeti Simonin, se cili nga tė dy do ta

donte mė tepėr zotėrinė e tij.Simoni tha:”Ma do mendja,ai,tė cilit i fali

mė shumė”(Luka 7:43). Ne kemi qėnė mėkatarė tė mėdhenj, por Krishti

vdiq qė tė mund tė na faleshin mėkatet. Sakrifica e Tij e paēmuar ėshtė

e mjaftueshme pėr tė paguar mėkatet tona. Atyre qė iu janė falur mė

shumė mėkate, do ta duan Atė mė shumė dhe ata do tė jenė mė afėr Tij

nė parajsė, ku do ta lavdėrojnė Perėndinė pėr dashurinė e tij tė madhe

dhe skrificėn e pafund. Nė momentin qė e kuptojmė plotėsisht

dashurinė e Perėndisė, e shohim dhe e kuptojmė qartė rrezikshmėrinė

e mėkatit.Kur shohim, se si na ka prekur dhe na ka shpėtuar, zemrat

tona zbuten.Vetėm kur arrijmė tė kuptojmė sakrificėn e Krishtit atėherė

ne na vjen keq pėr mėkatet tona dhe zemrat na mbushen me plot

dashuri pėr Tė.

KAPITULLI i KATĖRT

“Rrėfimi”

Pg33 “ Kush i fsheh shkeljet e tij nuk do tė ketė mbarėsi; por ai qė i

rrėfen dhe i braktis ato, ka pėr tė fituar mėshirėn”.(Fjalėt e Urta)

Rregullat pėr tė pasur mėshirėn e Perėndisė janė tė thjeshta, tė drejta

dhe tė arsyeshme. Perėndia nuk na kėrkon tė bėjmė gjėra tė

mundimshme qė tė na falen mėkatet.Nuk ėshtė e nevojshme qė tė

bėjmė udhėtime tė gjata dhe tė lodhshme, sepse nuk mund tė

paguajmė pėr mėkatet tona duke vuajtur.Ēdokush qė i rrėfen mėkatet e

veta dhe largohet prej tyre, do tė mėshirohet. Apostulli Jakob

thotė:”Rrėfeni fajet njėri - tjetrit dhe lutuni pėr njėri - tjetrin , qė tė

shėroheni” (Jakobi 5:16 KJV) Ne ja rrėfejmė mėkatet tona Perėndisė,

sepse vetėm Ai mund tė na i falė. Nėqoftėse kemi ofenduar ndonjė

shok apo fqinj, ne duhet ta pranojmė gabimin dhe mė pas ėshtė nė

dorė tė tij nėse do tė na falė ose jo.Pastaj Pg 34 duhet t’i lutemi

Perėndisė qė tė na falė, sepse fqinji i pėrket Perėndisė.Kur ne lėdojmė

dikė, mėkatojmė ndaj Krijuesit tė tij dhe ndaj Shpėtimtarit. Ne kemi

rastin e Jezus Krishtit, Priftit tonė mė tė Madh:”Sepse ne nuk kemi

Kryeprift qė nuk mund t’i vijė keq pėr dobėsitė tona, po njė qė u tundua

nė tė gjitha ashtu si ne, por pa mėkatuar.” (Hebrenjve 4:15) Ai ėshtė nė

gjendje tė falė ēdo njollė mėkati. Ne duhet ta pėrulim veten pėrpara

Perėndisė dhe tė pranojmė qė kemi mėkatuar.Ky ėshtė rregulli i parė

pėr t’u pranuar nga Perėndia.Nėse nuk jemi penduar nė tė vėrtetė dhe

nėse nuk jemi pėrulur duke rrėfyer mėkatet tona , nuk kemi kėrkuar me

tė vėrtetė falje.Nėqoftėse nuk i urrejmė mėkatet tona, ne nuk duam me

tė vėrtetė tė kemi faljen dhe nuk do tė gjejmė paqen e

Perėndisė.Arsyeja e vetme qė nuk na falen mėkatet ėshtė. se nuk duam

tė pėrulemi. Ne nuk jemi tė gatshėm pėr tė ndjekur rregullat e

vendosura nė Bibėl. Perėndia na e ka thėnė me kujdes, se ē’duhet tė

bėjmė. Ne duhet t’i hapim zemrat tona dhe ta pranojmė lirisht se kemi

mėkatuar. Nuk duhet ta bėjmė kėtė nė mėnyrė tė shkujdesur dhe as

nuk duhet tė ndihemi tė detyruar.Por ne duhet ta kuptojmė vetė

ligėsinė e mėkatit dhe ta urrejmė atė. Nėse ne rrėfehemi me tė vėrtetė

duke i hapur zemrat, Ai do tė na dėgjojė dhe do tė ndiejė keqardhje pėr

ne. Psalmisti David shkroi: “Zoti qėndron afėr atyre qė e kanė zemrėn tė

thyer dhe shpėton ata qė e kanė frymėn tė dėrrmuar.”

Pg 35 (Psalmi 34:18). Rrėfimi i vėrtetė e nxjerr mėkatin nė shesh dhe

tregon nė tė vėrtetė atė qė ėshtė kryer. Njė person mund t’ia rrėfejė

disa mėkate vetėm Perėndisė, ose mund tė shkojė te dikush qė ai e ka

lėnduar dhe t’i kėrkojė falje. Mėkatari mund t’i rrėfejė disa mėkate nė

publik , por ēdo herė qė ai rrėfehet, duhet ta pėrmėnd mėkatin pėr tė

cilin ėshtė fajtor. Nė ditėt e Samuelit, populli i Izraelit nuk po e ndiqte

Perėndinė. Ata e kishin humbur besimin te Perėndia dhe mendonin se

Ai nuk ishte nė gjendje t’i udhėhiqte. Nuk e ndienin fuqinė e Zotit dhe

as nuk besonin se Ai mund tė kujdesej pėr ta. Ata ia kthyen shpinėn

Sunduesit tė universit dhe kėrkuan njė mbret, ashtu si dhe kombet e

tjera kishin. Perėndia i dha popullit tė Tij njė mbret, por ata patėn

shumė probleme. Pėpara se tė gjenin paqen nė Zotin, ata bėnė kėtė

rrėfim: “Lutju Zotit, Perėndisė tende, pėr shėrbėtorėt e tu, qė tė mos

vdesin, sepse tėrė mėkateve tona u kemi shtuar tė keqen e kėrkimit tė

njė mbreti pėr ne.” (1 Samuelit 12:19) Ata duhet tė rrėfenin pikėrisht

atė mėkat qė u kishte shkaktuar shqetėsimin. Populli i Izraelit nuk

kishte qėnė falenderues ndaj Perėndisė qė kishte qėnė midis tyre, qė i

kishte udhėhequr dhe kjo i kishte ndarė ata prej Tij. Perėndia nuk mund

ta pranojė rrėfimin tonė pa u penduar nė tė vėrtetė dhe pa hequr dorė

nga mėkatet tona. Ne duhet tė bėjmė ndryshime tė qėndrueshme nė

jetėt tona.Kur tė pendohemi nė tė vėrtetė pėr mėkatin, ne do tė heqim

dorė ndaj gjithēkaje qė nuk i pėlqen Perėndisė. Ajo ēka duhet tė bėjmė,

na ėshtė thėnė: “Lahuni,pastrohuni,

Pg 36 largoni nga prania ime ligėsinė e veprimeve tuaja, mos bėni mė

keq. Mėsoni tė bėni tė mirėn, kėrkoni drejtėsinė, ndihmoni tė

shtypurin, sigurojini drejtėsi jetimit, mbroni ēėshtjen e gruas sė ve.”

(Isaia 1:16,17). “Nė rast se i pabesi kthen pengun, kthen atė qė ka

vjedhur dhe ecėn sipas statuteve tė jetės, pa kryer paudhėsi, ai me

siguri ka pėr tė jetuar, nuk ka pėr tė vdekur.” (Ezkiel 33:150). Pali thotė,

se ndryshimi vjen pasi njė person pendohet: “Nė fakt, ja sa kujdes

shkaktoi te ju pikėllimi sipas Perėndisė, madje sa fjalė pėr tė kėrkuar

ndjesė, sa zemėratė, sa druajtje, sa dėshirė tė zjarrtė, sa zell, sa

kėnaqėsi! Me ēdo mėnyrė ju e treguat se jeni tė pastėr nė kėtė ēėshtje.”

(2 Korintasve 7:11)

Kur mėkati dėmton senset morale, mėkatari nuk i sheh problemet nė

karakterin e tij dhe mėkatet nuk i duken shumė tė kėqia. Ai mund ėshtė

pothuajse i verbėr ndaj tyre dhe vetėm fuqia e Frymės sė Shenjtė

mund t’ia hapė sytė. Njė person qė nuk drejtohet nga Fryma e Shenjtė,

nuk ėshtė i sinqertė dhe serioz, kur ai rrėfehet. Ai i justifikon mėkatet e

tij dhe ja u vė fajin rrethanave. Pas ngrėnies sė frutit, Adami dhe Eva

ndiheshin tė turpėruar dhe tė frikėsuar dhe gjėja e parė qė ata

menduan ,ishte se si t’i shpėtonin mėkatit dhe dėnimit me vdekje. Kur

Perėndia i pyeti pėr mėkatin,

Pg 37 Adami fajėsoi Perėndinė dhe Evėn dhe tha: “Gruaja qė t’i mė vure

pranė, mė dha nga pema dhe unė e hėngra.” Ndėrsa gruaja fajėsoi

gjarpėrin dhe tha: “Gjarpėri mė mashtroi dhe unė hėngra prej

saj”(Zanafilla 3:12,13) Ajo po pėrpiqej t’i thoshte Perėndisė “Pse e

krijove gjarpėrin? Pse e lejove tė hynte nė kopshtin e Edenit? Ajo po e

justifikonte veten duke fajėsuar Perėndinė pėr mėkatin e saj. Deshira

pėr tė justifikuar mėkatin vjen nga Satanai dhe ėshtė e pėrhapur nė tė

gjithė njerėzit. Por tė rrėfesh mėkatin duke fajėsuar dikė tjetėr, nuk

vjen nga Zoti dhe Ai nuk e pranon kėtė. Pendimi i vėrtetė e drejton njė

person tė pranojė fajin pa u hequr si i pafajshėm dhe pa u justifikuar.

Ashtu si ai tagrambledhėsi pėr tė cilin foli Jezusi, ai lutej madje pa i

ngritur sytė lart nga qielli,”O Perėndi, ji i mėshirshėm ndaj mua

mėkatarit”. Zoti do tė falė ata qė e pranojnė se janė fajtorė, sepse

Jezusi dha jetėn eTij pėr tė shpėtuar mėkatarėt qė pendohen. Ai ėshtė

Prifti mė i lartė nė parajsė.

Nė Bibėl ne kemi lexuar pėr njerėz qė janė penduar me tė vėrtetė, ata

ishin tė pėrulur dhe i pranuan mėkatet e tyre. Ata nuk u pėrpoqėn tė

nxirrnin justifikime, apo tė mbronin atė qė kishin bėrė. Apostulli Pal foli

rreth mėkatit tė tij nė lidhje me pėrndjekjen e tė krishterėve pėr t’i

vrarė. Ai nuk e bėri mėkatin qė kishte kryer tė dukej i vogėl, por e

pėrshkroi nė mėnyrėn mė tė rėndė. Pali tha: “Mbasi kam marrė pushtet

nga krerėt e priftėrinjve, futa nė burg shumė shenjtorė dhe, kur i vrisnin

,

Pg 38 jepja miratimin tim. Dhe shpesh, duke shkuar nga njė sinagogė te

tjetra, i kam detyruar tė blasfemojnė dhe, me zemėrim tė madh kundėr

tyre, i kam pėrndjekur deri nė qytetet e huaja.” (Veprat e Apostujve

26:10,11). Pali ishte i gatshėm tė thoshte, “Krishti Jezus erdhi nė botė

pėr tė shpėtuar mėkatarėt, ndėr tė cilėt unė jam i pari. (1 Timoteut

1:15).

Njė person me zemėr tė thyer dhe pėrulėsisht i penduar do tė shohė se

sa shumė Perėndia e do atė dhe gjithashtu do tė kuptojė ēmimin e

kryqit. Mėkatari qė pendohet nė tė vėrtetė pėr mėkatet do t’i rrėfejė

ato. Ai do tė vijė drejt Perėndisė, ashtu si njė djalė, kur kthehet te babai

i tij i dashur. Gjoni shkroi: “Po t’i rrėfejmė mėkatet tona, Ai ėshtė

besnik dhe i drejtė qė tė na falė mėkatet dhe tė na pastrojė nga ēdo

paudhėsi.” (1 Gjonit 1:9).

KAPITULLI i PESTĖ

“Shenjtėrimi”

Pg39 Ky ėshtė premtimi i Zotit,”Do tė mė kėrkoni dhe do tė mė gjeni,

sepse do tė mė kėrkoni me gjithė zemrėn tuaj” (Jeremia 29:13).

Ne duhet t’ia dorėzojmė zemrėn plotėsisht Perėndisė, sepse ndyshe

nuk mund tė ndryshojmė dhe tė bėhemi si Ai. Zemrat tona mėkatare

nuk janė tė ngjashme me Perėndinė dhe largohen natyrshėm prej Tij.

Bibla pėrshkruan mėnyrėn se si jemi: “Tė vdekur nė faje dhe mėkate”;

“Gjithė koka ėshtė e sėmurė, gjithė zemra lėngon”, “Nga tabani i

kėmbės deri te koka nuk ka asgjė tė shėndoshė” (Efesianėve 2:1 ; Isaia

1:5,6). Mėkatarėt janė zėnė prej Satanait , ata janė nė “Lakun e djallit,

qė i ka zėnė robėr tė vullnetit tė tij” (2 Timoteut 2:26).

Perėndia do qė tė na shėrojė dhe tė na ēlirojė. Pėr ta bėrė kėtė, Ai

duhet tė na ndryshojė plotėsisht kėshtu qė tė kemi dėshira dhe sjellje tė

reja. Por Ai nuk mund ta bėjė kėtė, nėse ne nuk ja dorėzojmė jetėn tonė

Atij. Beteja kundėr vetes ėshtė mė e madhja.

Pg40 Pėr ne ėshtė e vėshtirė qė t’ia japim gjithēka Zotit, por duhet ta

lejojmė Atė tė na udhėheqė sepse ndryshe Ai nuk mund tė na ndryshojė

e tė na bėjė tė shenjtė. Satanai pėrpiqet tė na bėjė qė tė mendojmė se

do tė bėhemi skllevėr nė mbretėrinė e Perėndisė dhe do t’i bindemi ēdo

kėrkese tė paarsyeshme. Por kjo nuk ėshtė e vėrtetė, sepse ne i

bindemi Zotit tonė me ndėrgjegje dhe arsye tė plotė. Perėndia i thotė

popullit tė vet: “Ejani, pra, dhe tė diskutojmė bashkė” (Isaia 1:18). Zoti

nuk na detyron qė tė bindemi, Ai nuk mund ta pranojė adhurimin tonė,

nėqoftėse nuk e bėjmė me gjithė mendje e me gjithė zemėr. Tė qėnurit

tė detyruar t’i bindemi Perėndisė, na ndalon zhvillimin e mendjes dhe

karakterit tonė. Do tė ishim si rrobotė dhe kjo nuk ėshtė ajo qė Krijuesi

do prej nesh. Ajo qė Ai do, ėshtė tė vėmė nė shėrbimin tonė gjithēka qė

Ai ka krijuar. Ai na ka folur pėr bekimet e mėdha qė dėshiron tė na

sjellė nėpėrmjet Hirit tė Tij.

Perėndia na fton qė t’ia dorėzojmė jetėt tona Atij dhe kėshtu qė Ai tė

na udhėheqė dhe tė planifikojė

gjithēka pėr ne. Ai na jep tė drejtėn pėr tė zgjedhur, dhe ne mund tė

zgjedhim ēlirimin prej mėkatit

dhe tė ndajmė sė bashku lirinė qė Perėndia u jep bijve tė Tij.

Kur i dorėzohemi Perėndisė, ne heqim dorė nga gjithēka qė mund tė na

ndante prej Tij. Shpėtimtari tha: “Secili nga ju qė nuk heq dorė nga tė

gjitha ato qė ka,

Pg41 nuk mund tė jetė dishepulli Im” (Lluka 14:33). Duhet tė heqim

dorė nga gjithēka qė na largon zemrat prej Perėndisė.

Shumė njerėz adhurojnė pasuritė, dėshira pėr tė mirat materiale dhe

dashuria pėr para i lidh ata pas Satanait. Tė tjerė dėshirojnė nderin mė

shumė se ēdo gjė tjetėr, ata dėshirojnė qė njerėzit t’i shohin me

admirim dhe t’i lavdėrojnė. Akoma disa tė tjerė duan njė jetė tė veēuar

dhe liri moskokėēarėse. Por ne duhet tė heqim dorė prej gjithė kėsaj,

sepse nuk mund t’i pėrkasim gjysmė Perėndisė dhe gjysmė botės. Ne

bėhemi plotėsisht fėmijėt e Perėndisė, kur i pėrkasim vetėm Atij. Disa

njerėz shprehen se i shėrbejnė Perėndisė, por ata pėrpiqen t’i binden

ligjeve tė Zotit pa ndihmėn e Tij. Ata pėrpiqen me forcat e tyre tė

zhvillojnė njė karakter tė mirė dhe tė marrin shpėtimin. Zemrat e tyre

nuk udhėhiqen nga dashuria e Krishtit, por ata mendojnė se duke bėrė

mire, Perėndia do t’u sigurojė parajsėn nė shkėmbim. Njė besim i tillė

nuk vlen asgjė.

Kur Krishti jeton tek ne, dashuria e Tij na pėrshkon dhe kėnaqėsia qė

gjejmė nė shoqėrinė Tij do tė bėjė qė tė duam tė jemi mė afėr Tij. Do tė

mendonim aq shumė pėr Tė, sa do t’i harronim dėshirat tona egoiste

dhe dashuria pėr Tė do tė na udhėhiqte nė ēdo veprim. Nėse e ndjejmė

dashurinė e Perėndisė, nuk do tė pyesnim se sa pak mund tė bėjmė pėr

t’iu bindur Atij, por do tė bėnim gjithēka qė do na kėrkonte Shpėtimtari

ynė. Njerėzit qė thonė se janė tė krishterė dhe nuk e ndjejnė atė

dashuri tė thellė pėr

Pg42 Krishtin, janė duke folur fjalė pa kuptim. Tė ndjekin Krishtin, ėshtė

njė punė e vėshtirė pėr ta. A duhet tė ndihemi se ėshtė shumė qė t’i

japim gjithēka Krishtit? Duhet t’i bėjmė vetes njė pyetje atėherė: “Ēfarė

ka dhėnė Krishti pėr mua?” Biri i Perėndisė dha gjithēka, jetėn,

dashurinė dhe vuajtet qė tė na shpėtonte. A mundemi ne qė nuk e

meritojmė kėtė dashuri tė madhe t’i largojmė zemrat prej Tij?

Ēdo moment tė jetės tonė ne kemi marrė bekime prej hirit tė Tij dhe

prej kėsaj asnjėherė nuk mund ta dimė se prej sa e sa telashesh jemi

shpėtuar. A mund t’ia kthejmė shpinėn dashurisė sė Atij qė vdiq pėr ne?

Perėndia jonė e lavdishme e pėruli veten e Tij. A mundet qė ne tė

ankohemi pėr shkak se po luftojmė kundėr egoizmit pėr tė qenė

kokėulur dhe tė thjeshtė? Shumė zemra krenare pyesin:”Pėrse mė

duhet qė tė pėrulem dhe tė ndihem keq pėr mėkatet e mia, kur nuk e

di, nėse Perėndia do tė mė pranojė?” Ja Krishti, Ai ishte pa asnjė mėkat.

Ai ishte Princi i parajsės e megjithatė, mori vendin tonė dhe mbajti

gjithė mėkatet tona. “Sepse e ka pėrkushtuar jetėn e Tij deri nė vdekje

dhe u pėrfshi midis keqbėrėsve; ai ka mbajtur mėkatin e shumė vetave

dhe ka ndėrhyrė nė favor tė shkelėsve” (Isaia 53:12). Ēfarė japim kur ja

dorėzojmė gjithēka Atij? Ne i japim Jezusit njė zemėr plot me mėkate

qė Ai tė na e bėjė tė pastėr dhe tė kthjellėt. Ne i kėrkojmė Atij tė na

shpėtojė me dashurinė e Tij tė pafund, dhe pėrsėri njerėzit mendojnė

se ėshtė e vėshtirė tė

Pg 43 heqin dorė nga gjithēka!Unė ndihem e turpėruar, kur i dėgjoj kėto

fjalė, dhe mė vjen turp t’i shkruaj. Perėndia nuk na kėrkon tė heqim

dorė nga gjėra qė janė tė dobishme pėr ne. Ai mendon mė tė mirėn pėr

ne. Uroj qė tė gjithė ata qė nuk e kanė pranuar Krishtin, t’i realizojnė

kėto gjėra, sepse Krishti ka diēka shumė herė mė tė mirė nga

ē’mendojnė ata pėr veten e tyre. Njerėzit nuk tregohen tė ndershėm

me veten e tyre, kur dalin kundra asaj qė Perėndia do pėr ta.

Nuk mund tė gjejmė lumturinė e vėrtetė, kur kalojmė nė shtegun qė Ai

na ka paralajmėruar tė mos kalojmė. Perėndia e di se ē’ėshtė mė e mira

pėr ne dhe Ai ka planin mė tė mirė pėr secilin prej nesh. Shtegu i

mosbindjes ndaj Zotit ėshtė shtegu i trishtimit dhe vdekjes.

Mos mendoni se Perėndia dėshiron t’i shohė fėmijėt e Tij tė vuajnė, e

gjithė parajsa ėshtė e interesuar nė lumturinė tonė. Ati ynė qiellor nuk

na ndalon tė bėjmė gjėra qė na japin gėzim dhe kėnaqėsi. Ai kėrkon qė

ne tė heqim dorė nga zakone dhe gjėra qė na bėjnė tė vuajmė, sepse Ai

e di qė kėto sjellje na mbajnė larg lumturisė dhe parajsės.

Shpėtimtari i botės i pranon njerėzit ashtu si janė, me gjithė dobėsitė

dhe fajet e tyre. Por Ai do t’i pastrojė mėkatet e tyre dhe do t’i

shpengojė ata nėpėrmjet gjakut tė Tij. Ai do t’u plotėsojė dėshirat tė

gjithėve atyre qė janė tė gatshėm tė durojnė ngarkesėn e Tij dhe tė

marrin pjesė nė punėn e Tij. Perėndia dėshiron t’u japė paqe dhe

shlodhje atyre qė vijnė tek Ai dhe do t’u kėrkojė tė bėjnė vetėm ato

gjėra qė i ēojnė ata drejt lumturisė sė madhe.

Pg44 Ata qė nuk binden, s’kanė si ta njohin kėtė kėnaqėsi. Gėzim i

vėrtetė ėshtė tė kesh Krishtin, shpresėn e lavdisė nė jetė.

Shumė njerėz pyesin: “Si mund t‘ia dorėzojė veten Perėndisė?” Ata

dėshirojnė ta bėjnė kėtė, por forca e tyre morale ėshtė e dobėt. Ata

dyshojnė nė Zotin, sepse janė tė kontrolluar nga zakone tė mėkatshme.

Premtimet e tyre i merr era, prishen ashtu si litarėt e rėrės dhe nuk

mund t’i kontrollojnė dot mendimet apo dėshirat e tyre. Pėr shkak se

nuk mund t’i mbajnė dot premtimet e tyre, ata humbim besimin tek

vetja dhe tė dėshpėruar dyshojnė tek sinqeriteti i tyre. Ata ndiejnė, se

Perėndia nuk mund t’i pranojė, por nuk duhet ta humbasin shpresėn.

Tė gjithė ne duhet ta kuptojmė forcėn e vullnetit. Forca e zgjedhės

ėshtė ajo qė qeveris nė jetė, ēdo gjė varet nga mėnyra se si e pėrdorim

kėtė fuqi. Perėndi i ka dhėnė ēdo personi tė drejtėn pėr tė zgjedhur dhe

u takon atyre ta pėrdorin kėtė. Ne nuk mund t’i ndryshojmė zemrat

tona, dhe nuk mundemi qė me forcat qė kemi t’ia japim dashurinė tonė

Zotit. Por mund tė zgjedhim t’i shėrbejmė Atij dhe t’i dorėzojmė forcėn

e mendjes, mė pas Ai do tė na nidhmojė tė bėjmė zgjedhjen e duhur. E

gjithė qėnia jonė do tė drejtohet nga Shpirti i Krishtit. Ne do ta duam

Perėndinė dhe mendimet tona do tė jenė si tė Tijat.

Ėshtė e drejtė qė ne tė dėshirojmė tė bėhemi tė mirė dhe tė shenjtė, po

nuk duhet tė ndalemi aty, sepse kėto dėshira nuk do tė na ndihmojnė.

Shumė njerėz do tė humbasin, ndėrsa shpresojnė dhe dėshirojnė tė

bėhen tė Krishterė. Sepse forca e mendjeve tė tyre nuk i dorėzohet

Perėndisė,

Pg 45 ata nuk zgjedhin tė bėhen tė Krishterė.

Nėqoftėse kėtė liri zgjedhjeje e pėrdorim drejt, njė ndryshim tėrėsor do

tė ndodhė nė jetėt tona. Kur e vendosim veten nė krah tė Perėndisė, Ai

na mbėshtjell me fuqinė e Tij. Duke ia dorėzuar Perėndisė gjithēka

tonėn, ne do tė jemi nė gjėndje tė jetojmė njė jetė te re, njė jetė nė

besim.

KAPITULLI I GJASHTĖ

“Besim dhe Pranim”

Pg 46 Kur Perėndia zgjon fuqitė shpirtėrore tek njė person, ai fillon tė

dallojė fuqinė dhe ligėsinė e mėkatit. Ai ndjen fajin dhe mjerimin qė

mėkati sjell dhe e urren atė.Nė kėtė pikė njeriu ndjen se mėkati e ka

ndarė nga Perėndia dhe ka bėrė njė skllav. Sa mė shumė tė pėrpiqesh

t’ia mbathėsh aq mė shumė e kupton, se nuk mund ta ndihmosh dot

veten. Sheh se jeta jote ėshtė e mbushur plot me egoizėm dhe mėkat,

zemra ėshtė papastėr dhe dėshirat tė ndotura. Dhe gjėja qė dėshiron

mė shumė ėshtė tė tė falen mėkatet, tė pastrohesh prej tyre dhe tė

ēlirohesh. Por ēfarė mund tė bėsh qė tė jesh njė me Perėndinė dhe tė

bėhesh si Ai?

Tė duhet falja prej Qiellit, paqe dhe dashuri. Paratė nuk mund ta blejnė

atė paqe, as studimi nuk mund tė ta japė. Mendja nuk mund ta gjejė

atė dhe tė qėnurit i ditur, nuk mund tė ta sigurojė. Asnjėherė tė mos

shpresosh se mund ta fitosh kėtė paqe me punėn dhe mundėsitė e tua.

Perėndia ta ofron paqen a Tij si dhuratė. “Pa para dhe pa paguar!” (Isaia

55:1). Ėshtė e jotja

Pg 47 nėse zgjat duart ta marrėsh. Zoti thotė: “Edhe sikur mėkatet tuaja

tė ishin tė kuqe flakė, do tė bėhen tė bardha si bora, edhe sikur tė ishin

tė kuqe tė purport, do tė bėhen si leshi”(Isaia 1:18). “Do t’ju jap njė

zemėr tė re dhe do tė shtie brėnda jush njė shpirt tė ri” (Ezekiel 36:26).

Nėqoftėse i ke rrėfyer mėkatet e tua dhe ke vendosur t’i pėrjashtosh

nga jeta jote. Nėse ke vendosur t’i dorėzohesh Perėndisė.Tani shko te

Ai dhe kėrkoji tė t’i lajė mėkatet. Kėrkoji Atij tė tė japė njė zemėr tė re,

njė shpirt tė ri, dhe beso qė Ai e bėnė kėtė, sepse na e ka premtuar.

Jezusi e dha kėtė mėsim, kur Ai ishte nė tokė. Ti duhet tė besosh qė do

tė marrėsh dhuratėn qė Zoti ta ka premtuar.

Jezusi shėroi njerėz tė sėmurė qė kishin besim nė fuqinė e TIj. Shėrimi

bėri qė kėta njerėz tė mund tė shihnin, se Jezusi mund t’i ndihmonte

edhe me mėnyra tė tjera. Kjo i bėri qė tė besonin se fuqia e Tij, mund tė

falte mėkatin. Jezusi e shpjegoi kėtė, kur po shėronte njė tė sėmurė qė

s’ngrihej dot nga shtrati. Ai tha: “Tani, qė ta dini se Biri i njeriut ka

autoritet nė tokė tė falė mėkatet.” Pastaj Jezusi i foli paralitikut, “Ēohu,

merr vigun tėnd dhe shko nė shtėpinė tėnde!” (Mateu 9:6).

Gjoni, dishepulli i Jezusit, na ka folur se pėrse Jezusi i shėronte njerėzit.

Ai shkroi: “Por kėto gjėra janė shkruar qė ju tė besoni se Jezusi ėshtė

Krishti, Biri i Perėndisė dhe qė, duke besuar, ta keni jetėn nė emėr tė

Tij” (Gjoni 20:31).

Lexo historitė e Jezusit rreth shėrimit tė sėmurėve nė Bibėl. Prej tyre

mund tė mėsosh diēka, se si tė besosh nė Jezusin pėr faljen e mėkateve.

Kthehu tek historia e tė sėmurit nė pishinėn e Bethesda. Burri i gjorė

Ishte i pafuqishėm, ai nuk kishte ecur pėr 38 vjet. E megjithatė Jezusi i

tha atij: “Ēohu, merr vigun tėnd dhe shko nė shtėpinė tėnde!”

I sėmuri nuk i tha: “Zot, nėqoftėse mė shėron unė do t’i bindem fjalės

Tėnde.”Jo, ai i besoi fjalės sė Krishtit. Ai besoi se ishte shėruar dhe nė

atė moment u pėrpoq tė ecte. Ai zgjodhi tė ecte dhe ashtu bėri. Veproi

sipas fjalės sė Perėndisė dhe Zoti i dha fuqinė. Burri u shėrua.

Ktheje shikimin drejt vetes tėnde, ti je njė mėkatar dhe nuk mund tė

bėsh asgjė pėr t’i hequr mėkatet e tua tė sė shkuarės. Nuk mund ta

ndryshosh zemrėn dhe tė shenjtėrosh veten tėnde. Por Perėndia

premton ta bėjė kėtė pėr ty, nėpėrmjet Krishtit. Besoje kėtė premtim,

rrėfeji mėkatet e tua dhe jepja veten tėnde Perėndisė. Zgjidh, t’i

shėrbesh Atij dhe Perėndia do ta mbajė me siguri premtimin ndaj teje,

nėqoftėse ti e bėn kėtė. Kur ti beson, Perėndia vepron dhe ti do tė

pastrohesh ashtu si Krishti i dha atij tė sėmuri fuqi tė ecte, kur ai e besoi

se ishte shėruar. Kėshtu ndodh, kur ti beson. Thuaj: “unė besoj dhe jo,

se e ndjej, por, sepse Perėndia ka premtuar.” Pg49 Jezusi tha: “Tė gjitha

ato qė ju kėrkoni duke lutur, besoni se do t’i merrni dhe ju do t’i

merrni” (Marku 11:24). Ka diēka tė rėndėsishme qė duhet mbajtur

mend nė kėtė premtim, ti duhet tė lutesh pėr ato gjėra, tė cilat

Perėndia dėshiron qė ti tė kesh. Zoti dėshiron tė tė ēlirojė nga mėkati

dhe tė tė bėjė fėmijėn e Tij. Ai dėshiron tė tė japė mundėsinė pėr tė

patur njė jetė tė shenjtė.

Ti mund tė lutesh pėr kėto dhurata dhe besoje se do t’i marrėsh. Pastaj

tė falenderosh Perėndinė pėr kėto dhurata dhe tė shkosh drejt Jezusit,

tė pastrohesh dhe tė qėndrosh pėrpara ligjit tė Perėndisė pa turp dhe

trishtim. “Nuk ka asnjė dėnim pėr ata qė janė nė Krishtin Jezu”

(Romakėve 8:1).

Kur i pėrket Krishtit, nuk je mė vetvetja, sepse je blerė me njė

ēmim.”Duke ditur se jo me anė gjėrash qė prishen, si argjendi ose ari,

jeni shpenguar nga mėnyra e kotė e tė jetuarit tė trashėguar nga etėrit,

por nga gjaku i ēmuar Krishtit, si tė Qengjit tė patėmetė dhe tė panjollė”

(1 Pjetrit 1:18, 19).

Pėr shkak se ti beson nė atė qė ka thėnė Perėndia, Shpirti i Shenjtė

krijon njė jetė tė re nė zemrėn tėnde. Ti je si njė fėmijė i lindur nė

familjen e Perėndisė dhe Ai tė do ashtu si Birin e Vet.

Tani, qė ja ke dhėnė gjithēka Jezusit, mos e kthe mė kokėn mbrapa, mos

u largo prej Tij. Ditė pas dite thuaj: “unė jam i Krishtit, ja kam dorėzuar

gjithēka Atij.” Kėrkoji Atij qė tė frymėzojė

Pg50 me Shpirtin e Shenjtė dhe tė tė mbajė nė hirin e TIj. Duke ia

dhėnė jetėn Perėndisė dhe duke besuar nė Tė, ti u ktheve nė fėmijėn e

Tij dhe do tė jetosh nė Atė nė tė njėjtėn mėnyrė. Apostulli Pal shkroi:

“Ashtu si e keni marrė Krishtn Jezus, Zotin, ashtu pra, ecni nė tė”

(Kolosianėve 2:6).

Disa njerėz ndihen sikur janė nė njė gjyq dhe duhet t’i japin prova

Perėndisė se kanė ndryshuar pėrpara se tė marrin bekimet e TIj. Por ata

mund t’i marrin bekimet tani, ata duhet ta kenė hirin e Tij, Shpirtin e

Krishtit qė t’i ndihmojė tė mposhtin dobėsinė. Pa hirin, ata nuk mund tė

luftojnė kundėr mėkatit.

Jezusi do qė tė shkojmė drejt Tij, ashtu siē jemi, plot mėkat, tė braktisur

dhe nevojtarė. Ne duhet tė vijmė para Tij, ashtu si jemi, tė marrė e tė

dobėt dhe tė biem nė kėmbėt e Tij me keqardhje pėr mėkatin. Lavdia e

Tij do tė na mbėshtjellė me krahėt e dashurisė dhe do tė na shėrojė

plagėt dhe do tė na bejė tė pastėr.

Mijėra besojnė, se Perėndia fal njerėz tė tjerė, pėrveē tyre. Ata nuk e

besojnė atė qė thotė Zoti, por njė ēdo person qė pendohet me tė

vėrtetė, mund ta kuptojė qė Perėndia ia fal ēdokujt mėkatet.

Mos kini frikė, premtimet e Zotit janė caktuar pėr ju. Ato janė pėr ēdo

njeri qė pendohet pėr mėkatet e tij. Krishti dėrgon engjėj pėr tė tė sjellė

forcė dhe hir, ēdokujt qė beson. Edhe personi mė mėkatar mund tė

bėhet i fortė, i pastėr dhe i drejtė duke pranuar

Pg 51 Jezusin, i cili vdiq pėr ta. Krishti pret qė tė na i largojė rrobat e

ndotura me mėkat dhe tė na veshė me rrobėn e drejtėsisė. Ai do qė ne

tė jetojmė dhe jo tė vdesim.

Perėndia nuk na trajton ashtu si njerėzit trajtojnė njeri - tjetrin. Ai

mendon pėr ne me dashuri, mėshirė dhe keqardhje. Zoti thotė:”I pabesi

le ta lėrė rrugėn e tij dhe njeriu i padrejtė mendimet e tij, dhe le tė

kthehet tek Zoti qė tė ketė dhembshuri pėr tė, tek Perėndia jote qė fal

bujarisht” (Isaia 55:7). “I fshiva shkeljet e tua si njė re e dendur dhe

mėkatet e tua si njė mjegullinė; kthehu tek Unė, sepse Unė tė kam

ēliruar” (Isaia 44:22).

Perėndia thotė: “Unė nė fakt nuk ndiej asnjė kėnaqėsi me vdekjen e atij

qė vdes… .Ndėrroni rrugė, pra, dhe do tė jetoni” (Ezekiel 18:32). Satanai

pėrpiqet tė pėrgėnjeshtrojė nė mendjen tėnde permtimet e bekuara tė

Perėndisė. Ai dėshiron tė largojė prej teje ēdo rreze shpresė dhe drite.

Por ti nuk duhet ta lejosh kėtė, mos e dėgjo Satanain. Gjithmonė

kujto:”Jezusi vdiq qė unė tė mund tė jetoja”, Ai mė do dhe nuk do qė

unė tė vdes. Unė kam njė baba tė dashur qiellor, edhe pse unė e kam

refuzuar dashurinė dhe bekimet e Tij, unė do tė shkoj tek Ati im. Unė do

tė them: “kam mėkatuar kundrejt Qiellit dhe kundrejt Teje, nuk ja vlej

mė tė quhem biri yt. Trajtomė si njė nga shėrbėtorėt e tu.”’

Jezusi rrėfeu njė histori pėr njė djalė qė braktisi

Pg52 shtėpinė dhe, se si u pranua, kur vendosi tė kthehej. “U ēua , pra,

dhe shkoi tek i ati. Por kur ishte ende larg, i ati e pa dhe me

dhembshuri; u lėshua vrap, ra mbi qafėn e tij dhe puthi” (Lluka 15:20).

Kjo ėshtė njė histori e bukur, por ende nuk mund ta pėrshkruajė

plotėsisht dhemshurinė, dashurinė atėrore dhe qiellore tė Perėndisė.

Perėndia ka thėnė nėpėrmjet profetit tė Tij. “Po, tė kam dashur me njė

dashuri tė pėrjetshme; prandaj tė kam tėrhequr me dashmirėsi”

(Jeremia 31:3). Ati shpreson nė kthimin e mėkatarit edhe kur ai ėshtė

larg duke humbur jetėn dhe lekėt nė njė vend tė huaj. Kur njė person

ndien njė dėshirė pėr t’u kthyer te Perėndia, ėshtė Shpirti i Zotit ai qė e

thėrret duke u pėrpjekur ta udhėdheqė mėkatarin drejt zemrės sė

dashur tė Atit.

Si mund tė dyshosh nė premtimet e mrekullueshme tė Biblės, kur ato

janė dhėnė shumė kohė para se ti tė ekzistoje? Si mundesh qė tė

mendosh se Jezusi nuk do ta mirėpresė mėkatarin qė kėrkon tė heqė

dorė prej mėkateve tė tij? Largoji kėto mendime! Asgjė tjetėr nuk do tė

tė lėndonte mė shumė se tė besuarit nė kėtė ide pėr Atin tonė qiellor.

Ati e urren mėkatin, por Ai e do mėkatarin. Ai dha veten e Tij, kur dha

Krishtin me qėllim qė tė gjithė ata qė besojnė ,tė mund tė shpėtohen. Ai

donte qė ata tė bekohen pėrgjithmonė nė mbretėrinė e Tij tė lavdisė.

Ē’fjalė mė tė dashura e tė forta mund tė pėrdorte Ai pėr tė na treguar,

se sa shumė na do? Ai tha: “A mundet njė grua tė harrojė foshnjėn e

gjirit dhe tė mos i vijė keq pėr fėmijėn e barkut tė saj? Edhe sikur ato tė

tė harrojnė, unė nuk do tė harroj” (Isaia 49:15).

Shiko drejt Jezusit, nėqoftėse dyshon dhe ke frikė.

Pg53 Ai jeton pėr t’i kėrkuar Perėndisė qė t’ju falė mėkatet. Falenderoni

Zotin pėr dhuratėn e Birit tė Tij tė dashur dhe lutuni qė vdekja e Tij tė

mos jetė e kotė pėr ju. Shpirti i Shenjtė ju fton juve sot, ejani me plot

zemėr tek Jezusi dhe merrni bekimet e Tij.

Lexoni premtimet e TIj, kujtoni se ato flasin pėr dashurinė dhe

dhembshurinė e Tij, tė cilat janė mė tė forta nga ē’mund t’i

pėrshkruajnė fjalėt. Zemra e madhe dhe pashterueshme nė dashuri e

Perėndisė, kthehet tek mėkatari me dhembshuri tė pėrjetshme. “Me

anė tė Jezu Krishtit nė tė cilin kemi shpengimin me anė tė gjakut tė Tij,

faljen e mėkateve sipas pasurive tė hirit tė Tij” (Efesianėve 1:7).

Besoje se Perendia ėshtė ndihmėsi yt, Ai do qė tė tė ndryshojė jetėn

dhe ta bėjė atė si tė TIjėn. Eja pranė Tij, ndėrsa rrėfen mėkatet dhe

pendohesh dhe Ai do tė vijė pranė teje me mėshirė dhe falje.

KAPITULLI i SHTATĖ

“Prova e Dishepullizimit”

“Nėse dikush ėshtė me Krishtin, ai ėshtė njė krijesė e re; gjėrat e vjetra

kanė shkuar; ja, tė gjitha gjėrat u bėnė tė reja” (2 Korintasve 5:17).

Njė person mund tė mos jetė nė gjendje tė kuptojė kohėn dhe vendin e

saktė se, kur ja dorėzoi zemrėn Perėndisė. Ai mund tė mos i shohė

hapat qė e sollėn drejt Krishtit. Por kjo nuk provon se ai nuk ėshtė njė

bir i Perėndisė. Krishti i tha Nikodemit, “Era fryn ku tė dojė dhe ti ja

dėgjon zėrin, por ti nuk e di nga vjen, sa, ku po shkon; kėshtu ėshtė

edhe ēdo njeri qė ka lindur nga Fryma” (Gjoni 3:8).

Ne nuk mund ta shohim erėn, por shohim se ēfarė ajo bėn. Ne nuk

mund tė shohim Shpirtin e Perėndisė, ndėrsa punon nė zemrat tona,

por fuqia e TIj na sjell njė jetė tė re. Ajo fuqi krijon njė person tė ri nė

imazhin e Perėndisė. Edhe pse nuk mund tė shohim, apo tė dėgjojmė

punėn qė bėn Shpirti, ne mund tė shohim veprėn e Tij. Nėse zemrat

tona janė ndryshuar nga Fryma e Zotit, Pg 55 vetė jetėt tona do ta

tregojnė ndryshimin. Ne nuk mund tė ndryshojmė zemrat tona apo t’i

bėjmė karakterėt tanė tė ngjashėm me Perėndinė. Nuk duhet tė

besojmė nė forcat tona, apo tė besojmė se veprat e mira do tė na

shpėtojnė. Por jetėt tona do tė tregojnė, nėse kemi hirin e Zotit nė

zemėr, i cili do tė na ndryshojė karakteret, zakonet dhe mėnyrėn e tė

jetuarit. Tė tjerėt do tė shohin ndryshimin midis asaj qė kemi qenė dhe

asaj qė jemi.

Karakteri nuk tregohet vetėm nga njė vepėr e mirė apo e keqe, por

tregohet nga mėnyra se si ne flasim dhe veprojmė ditė pas dite. Ėshtė e

vėrtetė qė mund tė veprojmė nė mėnyrė tė drejtė pa fuqinė e

Perėndisė. Ne mund tė bėjmė tė mira nė mėnyrė qė njėrez tė tjerė tė

mendojnė mirė pėr ne, madje mund edhe ta largojmė tė keqen pėr

shkak, sepse duam tė dukemi tė drejtė nė sy tė miqve tanė. Edhe

personi mė vetiak mund tė bėjė mire, apo tė ndihmojė nevojtarin, por

si mund ta dimė se nė ē’anė jemi? Si mund ta dimė se kush i zotėron

zemrat tona? Me cilin duam tė flasim? Pėr kė mendojmė?Apo kush e ka

dashurinė tonė mė tė ngrohtė dhe punėn mė tė mirė? Nėse jemi tė

Krishtit, ne mendojmė shpesh pėr Tė dhe medimet tona mė tė mira

janė pėr Tė. Ne kemi shtruar pėrpara kėmbėve tė Tij gjithēka qė kemi

dhe gjithēka qė jemi. Duam tė bėhemi si Ai dhe tė kemi Shpirtin e Tij tek

ne. Dėshirojmė tė ndjekim udhėn e TIj dhe ta kėnaqim Atė nė ēdo gjė.

Nėqoftėse bėhemi njerėz tė rinj tė Krishtit Jezus, ne do tė kemi frytet e

Frymės nė jetėt tona.

Pg56 Ato janė: “dashuria, gėzimi, paqja, durimi, mirėdashja, mirėsia,

besimi, zemėrbutėsia, vetkontrolli” (Galatasve 5:22). Ndjekėsit e Krishtit

nuk do tė veprojnė mė siē kanė bėrė mė parė, por do tė ndjekin me

besim hapat e Krishtit. Ata do tė pasqyrojnė karakterin e Tij dhe do tė

bėhen tė pastėr, ashtu siē Ai ėshtė i pastėr.

Ata qė do tė ndjekin Krishtin, do tė duan gjėrat qė dikur i urrenin, do tė

urrejnė gjėrat qė dikur i donin. Krenari do tė pėrulet, budallai do tė

bėhet i menēur, ata qė dikur deheshin, do tė qėndrojnė esėll. Njėrėz tė

papastėr do tė pastrohen. Ata qė pėlqenin luksin dhe modėn do t’i lėnė

ato mėnjanė.

Tė krishterėt nuk do tė pėrpiqen tė tėrheqin vėmėndjen me gjėrat qė

ata veshin.”Por njeriu i fshehur i zemrės, me pastėrtinė qė nuk prishet

tė njė shpirti tė butė dhe tė qetė, qė ka vlerė tė madhe pėrpara

Perėndisė” (1 Pjetėr 3:4).

Pendimi i vėrtetė e ndryshon njė person. Mėkatari do tė rrėfejė

mėkatet e tij dhe do tė kthejė ēfarė ka vjedhur. Ai do ta dojė

Perėndinė dhe tė tjerėt. Kur mėkatari t’i bėjė kėto gjėra, ai do tė

kuptojė se ka kaluar nga vdekja nė jetė.

Kur ne vijmė tek Krishti dhe pranojmė faljen dhe hirin e Tij, nė zemrat

tona zhvillohet dashuria. Punėt nuk na duken tė rėnda dhe ēdo gjė qė

Zoti na kėrkon tė bėjmė, kthehet nė kėnaqėsi. Shtegu qė mė parė ishte

i errėt, ndriēohet nga rrezet shkėlqyese prej Diellit tė drejtėsisė.

Pg57 Bukuria e karakterit tė Krishtit do tė shihet tek ithtarėt e Tij.

Krishti ishte i kėnaqur tė bėnte atė qė i kėrkonte i Ati. Dashuria pėr

Perėndinė ishte fuqia udhėheqėse nė jetėn e Shpėtimtarit. Dashuria i

bėri tė gjitha veprat e Tij tė mira dhe tė bukura.

Dashuria vjen prej Zotit, nuk mund tė vijė prej zemrės mėkatare dhe

gjendet vetėm nė zemrat nė tė cilat Krishti jeton. “Ne e duam Atė,

sepse Ai na deshi i pari” (1 Gjonit 4-19.) Dashuria ėshtė forca

udhėheqėse nė zemrat qė Zoti i ka bėrė tė reja me hirin e Tij. Dashuria

ndryshon karakteret tanė, mbizotėron ndjenjat tona dhe kontrollon

dėshirat. Ajo e largon urrejtjen dhe na ndihmon tė jemi tė vėrtetė me

ata qė duam. Dashuria e Perėndisė nė zemrat tona ėmbėlson jetėn dhe

ka njė influence tė mirė pėr ēdo njeri qė na rrethon. Bijtė e Perėndisė

duhet tė ruhen nga dy gabime nė tė menduar. Njerėzit qė sapo kanė

filluar tė besojnė tek Perėndia, duhet qė tė pėrqėndrohen veēanėrisht

pėr kėto. E para, e cila ėshtė shpjeguar dhe mė lart, ėshtė gabimi qė

besojmė nė veprat tona tė mira duke menduar se ato do tė na afrojnė

te Perėndia. Nė qoftė se pėrpiqemi tė bėhemi tė shenjtė duke iu bindur

ligjit me forcat tona do tė jetė e pamundur pėr ne. Ēdo gjė qė bėjmė pa

Krishtin ėshtė e destinuar nga egoizmi dhe mėkati. Vetėm hiri i Krishtit

nėpėrmjet besimit mund tė na bėjė tė shenjtė. Gabimi i dytė ėshtė po

aq i rrezikshėm dhe ėshtė idea qė nuk na duhet ta mbajmė ligjin e

Perėndisė, kur ne besojmė ne Krishtin. Pėrderisa hiri i Perėndisė merret

vetėm nėpėrmjet besimit, disa PG 58 njerėz mendojnė se ajo qė bėjnė

nuk ka lidhje me shpėtimin e tyre. Bibla na mėson, se tė bindje, do tė

thotė mė shumė se thjesht tė bėsh tė drejtėn, dhe tė bėsh atė na ėshtė

thėnė tė bėjmė. Bindje do tė thotė tė shėrbesh me dashuri dhe ligji i

Perėndisė na tregon se si ėshtė Ai. Dashuria ėshtė qėndra e ligjit.

Qeveria e Perėndisė nė qiell dhe nė tokė ėshtė e ndėrtuar nė ligjin e Tij

tė dashurisė. A nuk do tė na hiqet ligji nga jetėt tona, nė qoftė se ne

bėhemi si Ai. Kur dashuria ėshtė nė zemrat tona dhe kur ne tė bėhemi si

Krijuesi ynė, Zoti do tė mbajė premtimin e Tij. Unė do t’i shtie ligjet e

mia nė zemrat e tyre e do t’i shkruaj nė mendjet e tyre. (Hebrenjtė

10:16.) Nėse ligji ėshtė shkruar nė zemėr a nuk do t’i japė formė jetės?

Bindja ėshtė njė shenjė e vėtetė e dashurisė dhe gjithashtu ėshtė shenja

qė ne jemi ndjekės tė Perėndisė. Bibla thotė: “Sepse kjo ėshtė dashuria

e Perėndisė; qė ne tė zbatojmė urdhėrimet e Tij”. “Ai qė thotė unė e

kam njohur Atė, dhe nuk zbaton urdhėrimet e Tij, ėshtė ginjeshtar dhe

e vėrteta nuk ėshtė nė tė” (1 Gjonit 5:3; 2:4.) Besimi nuk na justifikon

ne pėr tė mos iu bindur ligjit. Nėpėrmjet besimit dhe vetėm besimit, ne

ndajmė hirin e Krishtit dhe hiri bėn tė mundur qė ne t’i bindemi ligjit tė

Tij. Ne nuk e fitojmė shpėtimin duke iu bindur ligjit tė Perėndisė.

Shpėtimi ėshtė njė dhuratė prej Perėndisė dhe ne e marrim prej

besimit, por bindja ėshtė frut i besimit. “Dhe ju e dini se Krishti u shfaq

pėr tė hequr mėkatet tona; dhe nė tė nuk ka mėkat. PG 59 Kush

qėndron nė tė nuk mėkaton; kush mėkaton nuk e ka parė dhe as nuk e

ka njohur” (1 Gjonit 3:5,6) Kjo ėshtė prova e vėrtetė. Kur ne jetojmė

me Krishtin dhe dashuria e Tij jeton tek ne, ndjenjat dhe mendimet

tona do tė bien dakort me atė ēka ligji i Tij i shenjtė na tregon dhe me

atė ē’ka Zoti dėshiron qė ne tė bėjmė. “Djema, kurrėkush mos ju

mashtroftė.Ai qė zbaton drejtėsinė ėshtė i drejtė, ashtu sikur ėshtė i

drejtė Ai”( Gjoni 3:7). Dhjetė urdhėrimet e shenjta tė Perėndisė qė iu

dhanė izraelit nė Sinai, na tregojnė se ē’ėshtė drejtėsia. Njė besim i tillė

tek Krishiti, i cili na mėson se nuk na duhet t’i bindemi Perėndisė, nuk

ėshtė besim i vėrtetė. Do tė thotė, tė mėsosh diēka tė pavėrtetė. “Ju nė

fakt jeni tė shpėtuar me anė tė hirit nėpėrmjet besimit” (Efesianėt 2:8,)

“Po kėshtu ėshtė edhe besimi; nė qoftė se s’ka vepra, ėshtė i vdekur nė

vetvete” (Jakobi 2:17.) Jezusi tha pėr veten e Tij pėrpara se tė vinte nė

tokė: “Perėndia ime, unė gėzohem kur zbatoj vullnetin tėnd dhe ligji yt

ėshtė nė zemrėn time” (Psalmi 40:8.) Pėrpara se Jezusi tė kthehej nė

qiell, pasi kishte qėnė nė tokė, Ai tha: “Sikurse Unė i zbatova

urdhėrimet e Ati tim dhe qėndroj nė dashurinė e Tij”( Gjoni 15:10.)

Bibla thotė: “Dhe nga kjo e dimė se e kemi njohur Atė, nė qoftė se i

zbatojmė urdhėrimet e Tij”, “Ai qė thotė se qėndron nė tė, duhet tė ecė

edhe vetė sikurse ka ecur Ai” (1Gjonit 2:3,6.) “Sepse dhe Krishti e vuajti

pėr ne, PG 60 duke ju lėnė njė shėmbull, qė tė ecni pas gjurmės sė Tij”

(1 Pjetrit 2:21). Plani nėpėrmjet tė cilit Perėndia na jep jetė tė

pėrjetshme ka qėnė gjithmonė i njėjtė. Ėshtė po aq i njėjtė, kur ishte nė

kopshtin e Edenit pėrara se Adami dhe Eva tė mėkatonin. Perėndia i jep

jetė tė pėrjetshme atyre qė i binden ligjit tė Tij tė pėrsosur, atyre qė

kanė drejtėsi tė pėrsosur. Jeta e pėrjetshme nuk mund tė jepet nga

ndonjė plan tjetėr, sepse nė tė kundėrt gjithė lumturia e krijimit do tė

vihej nė rrezik. Mėkati do tė vazhdonte pėrgjithmonė, vuajtjet dhe

trishtimet nuk do tė mbaronin kurrė. Pėrpara se Adami tė mėkatonte

pėr tė ishte e mundur tė formonte njė karakter tė drejtė duke iu bindur

ligjit tė Perėndisė. Por Adami dėshtoi nė kėtė dhe pėr shkak tė mėkatit

tė tij. Ne jemi tė gjithė mėkatarė dhe nuk mund tė bėhemi vetė tė

drejtė, sepse ne jemi mėkatarė e jo tė shenjtė dhe nuk mundemi t’i

bindemi nė mėnyrė perfekte ligjit tė Zotit. Ne nuk kemi drejtėsi nė

veten tonė pėr tė bėrė atė qė kėrkon ligji i Zotit. Por Krishti ka bėrė njė

shteg arratisjeje pėr ne. Ai jetoi nė tokė duke u pėrballur me tė njėjtat

kurthe dhe tundime qė ne pėrballim. Ai jetoi njė jetė pa mėkat. Ai vdiq

pėr ne dhe tani Jezusi ofron pėr tė mbartur mėkatet tona dhe tė na japė

drejtėsinė e Tij. Ne mund tė japim jetėt tona Atij dhe ta pranojmė si

shpėtimtarin tonė, mė pas nuk ka rėndėsi se sa tė mėkatshme kanė

qėnė jetėt tona, ne numėrohemi si tė drejtė pėr shkak tė Tij. Karakteri i

Krishtit do tė PG 61 qėndrojė nė vend tė karaktereve tanė dhe ne do tė

pranohemi pėrpara Zotit sikur nuk kemi mėkatuar. Por mė shumė se

kaq Krishti ndryshon zemrat tona, Ai jeton aty prej besimit. Ne duhet ta

mbajmė atė nė zemėr me besim dhe ta lejojmė tė na udhėheqė nė tė

gjitha zgjedhjet tona. Nėse ne e bėjmė kėtė, Ai do tė punojė brenda

nesh dhe ne do tė bėjmė gjėrat qė kėnaqin Atė. Ne mė pas mund tė

themi : “Ajo jetė qė tani jetoj nė mish, e jetoj nė besimin e Birit tė

Perėndisė, qė mė deshi dhe e dha veten pėr mua”. (Galatasve 2:20).

Jezusi u tha dishepujve tė Tij: “Sepse nuk do tė jeni ju qė do tė flisni, por

fryma e Atit tuaj qė do tė flasė pėr ju” (Mateu 10:20). Mė pas me

Krishtin qė vepron pėr ne, ne do tė veprojmė ashtu si Ai do tė vepronte

dhe bėnte veprat e Tij tė mira. Jetėt tona do tė pasqyrojnė bindjen dhe

punėt e drejtėsisė. Pra, e shihni se nuk kemi asgjė pėr t’u krenuar dhe

asnjė arsye pėr tė lavdėruar veten. Shpresa jonė e vetme ėshtė

drejtėsia e Krishtit, tė cilėn Perėndia na e quan si tonėn dhe nė atė

drejtėsi shpirti i Tij vepron tek ne dhe nėpėrmjet nesh. Ne duhet tė

kuptojmė domethėnien e vėrtetė tė besimit. Kur ne besojmė atė ēka ne

dimė se ėshtė e vėrtetė, nuk po tregojmė besim. Ne e dimė se Zoti

jeton dhe besojmė nė fuqinė e Tij. Ne e dimė se fjala e Tij ėshtė e

vėrtetė. Edhe Satanai me engjėjt e tij e dinė dhe i besojnė kėto gjėra.

Bibla thotė se: “Edhe demonėt besojnė dhe dridhen” PG 62 (Jakobi

2:19). Po ky nuk ėshtė besim. Ne kemi besim jo vetėm kur besojmė

fjalėn e Perėndisė, por gjithashtu i kėrkojmė Atij tė na udhėheqė gjithė

zgjedhjet tona. Ne e tregojmė besimin tonė, kur ia japim zemrėn

Perėndisė dhe kur e duam atė. Ky lloj besimi funksionon nėpėrmjet

dashurisė dhe na bėn tė pastėr. Na ndryshon deri sa ne bėhemi si Ai. Nė

qoftė se zemrat tona nuk janė ndryshuar prej Perėndisė, ne luftojmė

kundėr ligjit tė Zotit dhe nuk i bindemi Atij. Por zemrat tona tė reja

gjejnė kėnaqėsi nė ligjin e shenjtė. Ne mund tė kėndojmė me Davidin: “

Oh sa shumė e dua ligjin tėnd! Ai ėshtė pėrsiatja ime gjithė ditėn”(

Psalmi 119:97). Dhe drejtėsia e ligjit vepron nė jetėt e njerėzve qė

“Janė nė Krishtin Jezu” (Romakėve 8:1). Disa njerėz e dinė qė Perėndia

ia ka falur mėkatet dhe ata duan me tė vėrtetė tė bėhen fėmijėt e Tij.

Por ata e dinė se karakteret dhe jetėt e tyre nuk janė tė pėrsosur dhe

janė plot gabime. Pėr shkak tė kėsaj, ata dyshojnė se Shpirti i Shenjtė i

ka ndryshuar zemrat e tyre. Kėtyre njerėzve do t’u thoja, “Mos u

shkurajoni dhe mos e humbni shpresėn. Do tė na duhet qė shpesh tė

pėrulemi dhe tė biem nė kėmbėt e Jezusit, sepse ne bėjmė gabime dhe

nuk jemi tė pėrsosur. E megjithatė nuk duhet tė heqim dorė, Perėndia

nuk largohet prej nesh edhe nė qoftė se ne jemi mundur prej armikut.

Ai nuk na lė vetėm”. Krishti ėshtė nė tė djathtėn e Perėndisė. Ai i kėrkon

Atit tė Tij tė na falė. (Gjoni,) PG 63 dishepulli mė i dashur shkroi: “Djema

tė mi, i shkruaj kėto gjėra qė tė mos mėkatoni; dhe nė qoftė se ndokush

mėkatoi kemi njė avokat tek Ati, Jezu Krishtin, tė drejtin” (1 Gjonit 2:1).

Ne nuk duhet tė harrojmė kėto fjalė tė Krishtit: “ Ai vetė nė fakt ju do”

(Gjoni 16:27). Ai dėshiron tė na kthejė tek vetja e Tij dhe do qė tė shohė

shenjtėrinė dhe dlirėsinė e Tij tė reflektojė tek ne. Nė qoftė se ne ia

dorėzojmė veten tonė Atij deri nė ardhjen e Jezusit, Ai do tė vazhdojė

punėn e mirė qė ka nisur me ne. Duhet tė lutemi me dėshirė tė madhe

dhe tė besojmė mė tepėr. Ndėrsa fillojmė tė humbim besimin nė

mundėsitė tona, le tė besojmė nė fuqinė e shpėtimtarit tonė. Le ta

lavdėrojmė Atė qė ėshtė drita e jetėve tona. Sa mė shumė i afrohemi

Jezusit, aq mė shumė gabime shohim nė jetėt tona. Do t’i shohim fajet

tona mė qartė ndėrsa krahasojmė veten tonė plot mėkat mė

shpėtimtarin e pėrsosur. Kjo do tė tregojė se idetė false tė Satanait po

humbin efektin mbi ne dhe qė Shpirti jetėdhėnės i Perėndisė ėshtė

duke na udhėhequr. Dashuria e thellė e Jezusit nuk mund tė jetojė nė

zemrat tona, nė qoftė se ne nuk e kuptojmė qė jemi mėkatarė. Nė qoftė

se ndryshohemi nga hiri i Krishtit, do tė admirojmė karakterin e shenjtė

tė shpėtimtarit. Nėse ne nuk e shohim qė jemi mėkatarė, kjo tregon se

nuk e kemi PG 64 parė bukurinė dhe pėrsosmėrinė e Krishtit. Sa mė pak

e admirojmė veten tonė, aq mė shumė do tė shikojmė tė admirojmė

dlirėsinė dhe bukurinė e pafundme tė Krishtit. Kur shohim se sa

mėkatarė jemi, ne kthehemi tek Ai qė mund tė na falė. Kur shohim se

jemi tė pafuqishėm ne shkojmė pas Krishtit, dhe mė pas Krishti vjen

plot fuqi tė na ndihmojė. Ndjenja jonė e nevojės na ēon drejt

shpėtimtarit dhe fjalės sė Perėndisė. Sa mė shumė shohim karakterin e

Tij mahnitės, aq mė shumė do tė bėhemi si Ai.

Kapitulli i Tetė

“Duke u rritur me Krishtin”

Pg 65 Karakteret tanė ndryshojnė, kur ne bėhemi fėmijė tė Zotit. Bibla e

shpjegon kėtė ndryshim si njė lindje. Gjithashtu thotė se ėshtė si njė

rritje e farės sė mirė e mbjellė nga njė fermer. Ata qė sapo kanė

mėsuar ta duan Krishtin quhen “Posi foshnja tė sapo lindura” 1 Pjetrit

2:2. Ata do tė rriten dhe do tė bėhen burra dhe gra tė Krishtit Jezus. Si

fara e mirė, e mbjellė nė fushė, ata do tė rriten dhe do tė lėshojnė frut.

Isaia thotė se fėmijėt e Perėndisė do tė jenė si lisa tė drejtėsisė, mbjellja

e Zotit, pėr tė paraqitur lavdinė e Tij.( Isaia 61:3.) Zoti na jep shumė

mėsime nga jeta pėr tė na ndihmuar qė tė kuptojmė tė vėtetat

shpirtėrore. Sado tė urtė tė jenė njerėzit, ata nuk mund t’u japin jetė as

bimės dhe as kafshės mė tė vogėl. Vetėm Perėndia mund tė jape jetė

dhe nė tė njėjtėn mėnyrė, vetėm Perėndia mund t’u japė jetė

shpirtėrore njerėzve. Njeriu Pg 66 “ Duhet tė lindė pėrsėri” (Gjoni 3:3.)

Ne nuk mund ta marrim jetėn qė Krishti na jep, derisa tė kemi lindur

pėrsėri. Perėndia jep jetė dhe mė pas ai i bėn gjėrat tė rriten. Ai i bėn

lulet tė ēelin dhe frutin qė rritet prej luleve. Prej fuqisė sė Tij farėrat

formojnė frutin: “sepse dheu prodhon vetvetiu mė parė kėrcellin, pastaj

kallirin, dhe mė nė fund kallirin plot me kokrra” (Marku 4:28.) Profeti

Osea tha pėr izraelin: “ Ata do tė rigjallėrohen si gruri, do tė lulėzojnė si

hardhia” (Osea 14:5-7.) Jezusi tha: “ Vini re se si rriten zambakėt” (Luka

12:27.) Bimėt rriten vetėm prej asaj ēka Perėndia u jep. Ato nuk

kujdesen pėr veten, tė shqetėsohen, ose punojnė. Njė fėmijė nuk mund

ta bėjė veten e vet tė gjatė prej fuqisė sė tij ose duke u shqetėsuar. As

ne nuk mund tė rritemi nė jetėn tonė shpirtėrore duke u kujdesur ose

duke punuar me forcat tona. Bima dhe fėmija rriten duke marrė atė qė

kanė nevojė: ajėr, rreze dielli dhe ushqim. Ashtu, sikurse dhuratat e

natyrės janė tė nevojshme pė bimėt dhe kafshėt, ashtu edhe Krishti

plotėson nevojat e atyre qė besojnė nė tė. Krishti krahasohet me shumė

prej bekimeve tė natyrės. Ai ėshtė “ Drita e pėrjetshme” (Isaia 60:19.) Ai

ėshtė “ Diell dhe mburojė” (psalmi 84:19.) “Ai ėshtė si vesa nė tokė tė

thatė” . (Osea 14:5), “Si shiu nė fusha” (Psalmi 72:6), Pg 67 ėshtė si: “

Uji i gjallė dhe buka e Perėndisė, ėshtė Ai qė zbret nga qielli dhe i jep

jetė botės”. (Gjoni 6:33) Perėndia i dha njė dhuratė tė mrekullueshme,

Birin e Tij. Kjo dhuratė e pakrahasueshme e ka rrethuar botėn me hir si

ajri qė ndodhet kudo. Dhe ėshtė aq e vėrtetė, porsi ajri qė thithim. Nė

qoftė se zgjedhim pėr tė marrė kėtė hir jetėdhėnės tė Krishtit, ne do tė

jetojmė dhe do tė rritemi pė t’u bėrė burra dhe gra tė Krishtit Jezus.

Lulja kthehet nga dielli pėr tė marrė rrezet e tij tė arta. Drita e ndihmon

lulen tė bėhet e bukur dhe e pėrsosur. Ashtu edhe ne duhet tė

kthehemi nga Krishti, dielli i drejtėsisė dhe drita e parajsės do tė

shkėlqejė mbi ne dhe karakteret tanė do tė rriten nė ngjashmėri me tė.

Jezusi na jep kėtė mėsim, kur Ai thotė: “ Qėndroni me mua dhe unė do

tė qėndroj me ju, sikurse shermendi nuk mund tė japė fryt nga vetja,

por qe se nuk qėndron nė hardhi, ashtu, as ju, nėse nuk qėndroni me

mua. Sepse pa mua nuk mund tė bėni asgjė” (Gjoni 15:4-5). Ne duhet

tė qėndrojmė me Krishtitn qė tė kemi njė jetė tė shenjtė, ashtu sikurse

degėt varen prej hardhisė pėr t’u rritur. Tė ndarė prej Tij, ne nuk kemi

jetė. Larg prej Tij, ne nuk do tė kemi fuqi pėr tė luftuar kundėr mėkatit,

apo tė rritemi nė hir dhe shenjtėri. Por kur ne jetojmė pėr Tė, rritemi

dhe lėshojmė frut. Ne do tė jemi si njė pemė e mbjellė nė buzė tė lumit.

Shumė njerėz mendojnė se ata duhet tė bėjnė njė Pg 68 pjesė tė punės

vetėm. Ata besojnė tek Krishti, se u fal mėkatet dhe pastaj pėrpiqen tė

jetojnė njė jetė tė mirė me forcat e tyre. Por ėshtė e sigurt se ata do tė

dėshtojnė. Jezusi thotė: “Sepse pa mua nuk mund tė bėni asgjė”. Rritja

jonė nė hir dhe nė gėzim dhe vlefshmėria jonė, varen tė gjitha kėto nė

tė qėnurit njė me Krishtin. Ne rritemi nė hir duke kaluar kohė me

Krishtin, ditė pas dite dhe orė pas ore. Ai jo vetėm na e krijon besimin,

por edhe e bėn atė perfekt. Krishti duhet tė jetė i pari, i fundit dhe

Pėrgjithmonė. Ai dihet tė jetė me ne, jo vetėm nė fillim dhe nė fund tė

jetėve tona, por edhe nė ēdo hap tė udhėtimit tonė. Davidi tha: “ Unė e

kam vėnė vazhdimisht Zotin pėrpara syve tė mi; duke qėnė se Ai rri nė

tė djathtėn time, unė nuk do tė hiqem kurrė nga vėndi” (Psalmi 16:8). A

ke pyetur ndonjėherė, “ Si mund tė jetoj me Krishtin?” Jeto nė tė, nė tė

njejtėn mėnyrė, kur e pranove atė. Ashtu si e keni marrė Krishtin Jezus,

Zotin, ashtu pra, ecni nė tė. (Kolosianėt 2:6). “Dhe i drejti do tė jetojė

prej besimit” (Hebrenjve 10:38). Ti ia dhe jetėn Perėndisė qė t’i

pėrkasėsh plotėsisht Atij, pėr t’i shėrbyer dhe pėr t’iu bindur. Ti more

Krishtin si Shpėtimtarin tend, sepse nuk mund t’i largoje mėkatet, apo

ta ndryshoje zemrėn tėnde me forcat e tua. Duke ia dorėzuar gjithēka

Perėndisė, ti besove se pėr shkak tė Krishtit, Ai bėri gjithė kėtė pėr ty.

Prej besimit ti u bėre i Krishtit dhe ti do tė rritesh nė besim prej Tij.

Besimi tė fton tė marrėsh dhe tė japėsh. Jepja gjithēka Atij, Zemrėn,

mendjen dhe punėn tėnde. Dorėzoja veten Atij pėr t’iu bindur PG 69

gjithēkaje qė ai tė kėrkon tė bėsh dhe ti duhet t’i marrėsh tė gjitha.

Merre Krishtin, tė bekuarin qė tė jetojė nė zemrėn tėnde. Merre atė qė

tė bėhet fuqia jote, drejtėsia, dhe ndihmėsi yt pėr jetėn. Ai do tė japė

fuqi pėr t’u bindur. Jepja veten tėnde Perėndisė ēdo mėngjes, bėje kėtė

punėn tėnde tė parė dhe le tė jetė kjo lutja jote: “ Mė merr, o Perėndi si

krejtėsisht tėndin. I parashtroj tė gjitha planet e mia nė kėmbėt e tua.

Mė pėrdor sot nė shėrbimin Tėnd. Jeto me mua dhe lejo qė punėt e mia

tė bėhen pėr nderin Tėnd”. Ēdo mėngjes dorėzoja veten Perėndisė pėr

atė ditė. Vendosi planet e tua pėrpara Atij dhe dorėzoja Atij, ndėrsa Ai

udhėheq. Nė kėtė mėnyrė ti mund ta dorėzosh jetėn tėnde ditė pas dite

nė duart e Perėndisė dhe jeta jote do tė bėhet gjithmonė e mė e

ngjashme me jetėn e Krishtit. Njė jetė me Krishtitn, ėshtė njė jetė

paqėsore. Nuk do tė ketė ndjenja tė mėdha ekzaltimi, por duhet tė jetė

njė besim paqėsor dhe i qėndrueshėm. Shpresa jote nuk ėshtė nė veten

tėnde, por tek Krishti. Dobėsia jote bashkohet me fuqinė e Tij. Mungesa

e tė kuptuarit tėnd bashkohet me mėsimin e Tij. Pra, ti nuk duhet tė

shohėsh tek vetja jote, apo tė mendosh rreth ndjenjave tė tua. Shiko

tek Krishti dhe mendo pėr dashurinė e Tij dhe pėr karakterin e

mahnitshėm dhe perfekt. Mendo pėr Krishtin se si Ai e pėruli veten e Tij

dhe jetoi pėr tė tjerėt. Mendo pėr pastėrtinė e Tij, pėr shenjtėrinė dhe

dashurinė e Tij tė mrekullueshme. PG 70 Kur ti e do Atė, varesh dhe

kopjon mėnyrat e Tij, ti do tė ndryshohesh pėr t’u bėrė si Ai. Jezusi tha:

“Qėndroni me Mua” (Gjoni 15:4). Kėto fjalė tė japin ndjesinė e qetėsisė,

besimit dhe tė mėsuarit nė Tė. Pėrsėri Ai na fton: “Ejani tek Unė,…dhe

unė do t’ju jap ēlodhje” (Mateu 11:28). Po ashtu Davidi pati tė njėjtin

mendim: “ Rri nė heshtje para Zotit dhe prite Atė” (Psalmi 37:7). Dhe

Isaia na jep ftesėn e Zotit: “Duke u kthyer tek unė dhe duke pushuar tek

unė, do tė shpėtoni; forca juaj qėndron nė qetėsinė dhe nė besimin

tuaj” (Isaia 30:15). Kur Perėndia flet pėr pushimin, Ai nuk nėnkupton

ndalimin e gjithė punės. Premtimet e Shpėtimtarit pėr pushimin

bashkohet me njė thirrje pėr tė punuar. “Merrni mbi vete zgjedhėn

Time;…dhe ju do tė gjeni prehje pėr shpritrat tuaj”(Mateu 11:29).

Personi qė pushon plotėsisht tek Krishti do tė jetė i zėnė duke punuar

shumė pėr tė. Kur mendojmė pėr veten, ne i largohemi Krishtit, i cili na

jep fuqi dhe jetė. Satanai e di kėtė dhe pėrpiqet qė ta mbajė mendjen

tonė larg prej shpėtimtarit. Ai do qė tė na ndalojė pėr tė jetuar dhe

punuar me Krishtin. Satanai pėrdor kėnaqėsitė e botės duke na prishur

mendjen pėr tė na larguar prej Perėndisė. Ai pėrdor shqetėsimet dhe

fatkeqėsitė e jetės. Gjithashtu pėrdor fajet e njerėzve tė tjerė dhe

dobėsitė tona pėr tė na larguar mendjen prej Perėndisė. Nuk duhet ta

lejojmė Satanain tė na mashtrojė me planet e tij. Shumė prej tė cilėve

qė me tė vėrtetė duan tė jetojnė pėr Perėndinė, shpenzojnė PG 71

shumė kohė duke menduar pėr fajet e tyre. Nė kėtė mėnyrė Satanai

pėrpiqet t’i ndajė ata prej Krishtit dhe shpreson tė korrė fitore. Nuk

duhet ta bėjmė veten qėndrėn e mendimeve tona, as tė shqetėsohemi

nėse do tė shpėtohemi, apo jo. Tė menduarit pėr veten na largon

zemrėn prej Perėndisė qė na jep forcė. Ne duhet t’ia dorėzojmė gjithēka

Perėndisė dhe t’i besojmė Atij, por duhet tė flasim dhe tė mendojmė

pėr Jezusin dhe t’a harrojmė veten tonė. Ne duhet t’i harrojmė frikėrat

tona dhe tė besojmė nė Zot dhe bashkė me apostullin Pal, tė themi: “

Unė u kryqėzova bashkė me Krishtin dhe nuk rroj mė unė, po Krishti

rron tek mua; dhe ajo jetė qė tani jetoj nė mish, e jetoj nė besimin e

Birit tė Perėndisė qė mė deshi dhe dha veten pėr mua” (Galatasve

2:20). Perėndia na fton tė pushojmė nė Tė. Ai ėshtė nė gjendje tė ruajė

atė qė ne ia kemi dorėzuar. Nė qoftė se e lėmė veten tonė nė duart e

Tij, Ai do tė na japė fuqi nėpėrmjet Jezusit qė tė na sigurojė betejėn

kundėr Satanait. Kur Krishti u kthye nė njeri, Ai i lidhi njerėzit e botės

me veten me njė lidhėse dashurie. Kjo lidhėse nuk mund tė kėputet

asnjėherė, vetėm nėse ti zgjedh ndryshe. Satanai ėshtė gjithmonė nė

pėrpjekje e sipėr pėr tė na prishur mendjen ta kėpusim kėtė lidhje me

Krishtin. Ne duhet tė rrimė zgjuar dhe tė lutemi qė asgjė tė mos na

udhėheqė drejt zgjedhjes sė njė mėsuesi tjetėr. Jemi gjithmonė tė lirė

ta bėjmė kėtė. Le t’i mbajmė sytė drejt Krishtit dhe Ai do tė na mbajė.

Ne jemi tė sigurt kur shohin drejt Jezusit dhe asgjė nuk mund tė na

largojė prej duarve tė Tij. PG 72. Ne duhet tė shohim tek Ai gjithė

kohėn qė mė pas “transformohemi nė tė njėjtėn shėmbėllim …..posi

prej Frymės sė Zotit” (2 Korintasve 3:18). Dishepujt e hershėm u bėnė

gjithmonė e mė tepėr nė ngjashmėri me Krishtin, kur ata e mbanin

shikimin e tyre tė pėrqėndruar tek Ai. Kur dėgjuan fjalėt e Tij, ata

ndjenė se kishin nevojė pėr Tė. Ata kėrkuan pėr Jezusin, e gjetėn Atė

dhe e ndoqėn. Ata ishin me Jezusin nė shtėpi dhe u ulėn nė tavolinė me

tė. Ata ishin me Tė kudo, ata ishin nxėnėsit e Tij qė dėgjonin ēdo ditė

mėsimet e Tij rreth tė vėrtetės sė shenjtė. Ata shihnin drejt Tij, ashtu si

shėrbėtorėt shohin padronin e tyre pėr tė mėsuar detyrėn e tyre.

Dishepujt e Krishtit “ishin po aq human sa dhe ne” (Jakobi 5:17). Ata

luftuan tė njėjtat beteja me mėkatin dhe kishin nevojė pėr tė njėjtin hir

qė tė jetonin nė shenjtėri. Gjoni, dishepulli mė i dashur, ishte mė tepėr i

ngjashėm me Tė se tė tjerėt, por ai nga natyra nuk kishte njė karakter tė

dashur, ai ishte egoist, krenar dhe kėrkonte tė nderohej. Ndonjėherė ai

vepronte me nxitim dhe duke mos menduar gjatė, nevrikosej, kur nuk

trajtohej drejt. Por kur karakteri i Hyjnorit iu shfaq atij, ai pa gabimet e

tij dhe u ndje i pėrulur. Gjoni pa fuqinė e mirėsisė sė Jezusit dhe fuqinė

e dashurisė sė Tij. Ai pa se, megjithėse Jezusi ishte njė mbret, Ai ishte i

pėrulur. Gjoni ishte i mbushur me dashuri pėr Shpėtimtarin, ndėrsa e

shikonte Atė. PG 73 Ditė pas dite ai kthehej nga Jezusi deri sa e hoqi

vėmendjen nga vetja e vet, nga dashuria pėr mėsuesin e Tij. Egoizmi i Tij

dhe Karakteri i keq u shėrua prej fuqisė sė Jezusit dhe Shpirti i Shenjtė e

bėri zemrėn e tij si tė re. Fuqia e dashurisė sė Krishtit ndryshoi

karakterin e Gjonit. Tė jemi tė sigurt se do tė ndryshojmė, kur tė

bashkojmė veten tonė me Krishtin. Kur Krishti jeton me ne, gjithė qenia

jonė ngrihet lart. Shpirti i Tij dhe dashuria na i pėrul zemrat, drejton

dėshirat dhe mendimet tona drejt Zotit dhe parajsės. Edhe pasi Jezusi u

kthye nė parajsė, idhtarėt e Tij e ndienin akoma prezencėn e Tij me ta.

Ata ndiejnė dashurinė dhe dritėn e Tij. Jezusi, Shpėtimtari, kishte ecur,

folur dhe ishte lutur me ta. Ai kishte folur fjalė shprese dhe sigurie dhe

ndėrsa Ai po u jepte atyre mesazhin e Tij tė paqes, Ai u muarr prej tyre

lart nė qiell. Dhe ndėrsa reja e engjėjve e morėn, dishepujt e dėgjuan

Atė tė thoshte: “Dhe ja, Unė jam me ju gjithė ditėt, deri nė mbarim tė

botės. Amen” (Mateu 28:20) Jezusi u muarrr nė qiell nė formėn

njerėzore. Dishepujt e dinin, se miku i tyre dhe shpėtimtari po

qėndronte pėrpara Perėndisė. Ai i donte pėrsėsi ata dhe ishte njė prej

tyre. Ai po i tregonte Perėndisė duart dhe kėmbėt e tij tė plagosura dhe

po i kujtonte Atit tė Tij ēmimin qė Ai kishte paguar pėr ata qė kishte

shpėtuar. Dishepujt e dinin se Jezusi kishte shkuar nė qiell pėr tė

pėrgatitur vende pėr ta. Ata e dinin se Ai do tė vinte pėrsėri dhe do t’i

merrte ata me vete. PG 74 Dishepujt u takuan sė bashku, pasi Jezusi

ishte kthyer nė parajsė. Ata ishin tė etur pėr t’iu lutur Atit nė emėr tė

Jezusit. Tė mrekulluar dhe nė besim, ata u ulėn nė lutje dhe pėrsėritėn

premtimin e Jezusit: “Nė tė vėrtetė, nė tė vėrtetė po ju them, se ēdo gjė

qė t’i kėrkoni Atit nė emrin Tim, Ai do t’ua japė; kėrkoni dhe do tė

merrni qė gėzimi juaj tė jetė i plotė” (Gjoni 16:23,24). Besimi i tyre u bė

gjithmonė e mė i fortė, ndėrsa ata luteshin. Ata arsyetuan se: “Krishti

ėshtė Ai qė vdiq, po pėr mė tepėr Ai u ringjall; Ai ėshtė nė tė djathtė tė

Perėndisė dhe Ai ndėrmjetėson pėr ne (Romakėve 8:34). Nė ditėn e

rrėshajave Ngushėlluesi erdhi tek ata. Krishti kishte premtuar se Shpirti

i Shenjtė do tė ishte me ta. Ai tha: “Ėshtė mirė pėr ju qė unė tė shkoj,

sepse, po nuk shkova, nuk do tė vijė te ju Ngushėlluesi; por, po shkova,

unė do t’ua dėrgoj” (Gjoni 16:7). Nėpėrmjet Shpirtit, Krishti do tė

jetonte gjithmonė nė zemrat e bijėve tė Tij. Ai do tė ishte mė afėr tyre,

se sa kur Ai ishte nė tokė dhe ku mund ta shihnin. Krishti duke jetuar nė

ta, do tė shkėlqente prej tyre nė dritė, dashuri dhe fuqi. Njerėz qė panė

dishepujt: “U mrekulluan dhe i njihnin se kishin qenė me Jezusin”

(Veprat e Apostujve 4:13). Gjithēka qė Krishti bėri pėr dishepujt e Tij, Ai

dėshiron qė t’i bėjė me fėmijėt e Tij sot. Nė lutjen e Tij tė fundit PG 75

me dishepujt tė mbledhur rreth Tij, Ai tha: “Tani Unė nuk lutem vetėm

pėr ta, por edhe pėr ata qė do tė besojnė tek mua me anė tė fjalės sė

tyre” (Gjoni 17:20). Jezusi u lut pėr ne dhe kėrkoi qė ne tė mund tė

jemi nė unitet me tė, ashtu siē Ai ėshtė nė unitet me Atin e Tij. Sa e

mrekullueshme ėshtė kjo! Vetė Shpėtimtari tha pėr veten: “Gjėrat nė

fakt qė bėn Ati, i bėn po ashtu dhe Biri” (Gjoni 14:10). Nė qoftė se

Krishti po jeton nė zemrat tona, Ai do tė veprojė tek ne pėr tė na

ndihmuar tė bėhemi: “ Sipas pėlqimit tė Tij” (Filipianėve 2:13). Ne

duhet tė punojmė ashtu si Ai punoi dhe tė tregojmė shpirtin e Tij.

Ndėrsa ne e duam dhe jetojmė nė Tė, ne do: “ Tė rritemi nė ēdo gjė

drejt Atij qė ėshtė kreu, Krishti” (Efesianėve 4:15).

KAPITULLI I NĖNTĖ

PUNA DHE JETA

Pg75 E gjithė drita, jeta dhe gėzimi nė univers vjen prej Perėndisė.

Bekimet e Tij janė si rreze drite prej diellit. Ato burojnė prej Tij tek tė

gjitha krijesat si rrjedha uji prej njė burimi. Dhe kudo qė jeta e

Perėndisė ėshtė nė zemrat e njerėzve do tė burojė mbi tė tjerėt nė

dashuri dhe bekime. Gėzimi i shpėtimtarit tonė ishte ngritja dhe

shpėtimi i burrave dhe grave mekatare. Ai nuk u pėrpoq tė shpėtonte

veten e Tij prej vuajtjeve dhe vdekjes por ishte i gatshėm tė vdiste nė

kryq. Engjėjt gjithashtu punojnė pėr lumturinė e qėnjeve tė tjera. Kjo

ėshtė kėnaqėsia e tyre. Njerėzit egoist nuk kanė dėshirė tė pėrulen pėr

tė ndihmuar tė varfėrit, tė sėmurėt dhe mėkatarėt. Ende kjo eshte puna

qė bejnė engjėjt e pamėkatshėm. Dashuria vetėmohuese e Krishtit

mbush zemrat e tė gjithėve ayre qe jetojnė nė qiell dhe ėshtė arsyeja

pėr tė cilėn tė gjithė atje janė tė lumtur. Pasuesit e Krishtit nė tokė do ta

kenė gjithashtu kėtė dashuri dhe do ti udheheqė ata nė punėn e tyre.

Kur kemi dashurinė e Krishtit nė zemrat tona, PG 77 nuk mund tė fshihet

ashtu si njė aromė e ėmbėl. Ēdo kėnd qė ne takojmė do tė ndejė fuqinė

e saj tė shenjtė. Shpirti i Krishtit nė zemrat tona eshtė si njė burim uji nė

shkretėtirė qė rrjedh pėr ti bekuar tė gjithė dhe i bėn ata qė po vdesin

nė mėkat tė duan tė pine dhe tė shpėtojnė. Dashuria pėr Jezusin do tė

na udheheqė tė punojmė ashtu si Ai punoi pėr tė bekuar dhe

ngushėlluar tė gjithė njerėzit. Dashuria e Tij do tė na ēojė drejt tė qėnit

tė dashur dhe tė mirė, dhe ne do tė ndejmė simpati pėr tė gjitha

krijesat e Atit tonė qiellor. Jeta e Shpėtimtarit nė tokė nuk ishte e lehtė,

por ai nuk u lodh kurrė nga puna pėr tė shpėtuar njerėz tė humbur. Ai

jetoi njė jetė vetėmohuese qė nga lindja e Tij e deri nė vdekje, dhe nuk

u pėrpoq tė ēlirohej nga puna e rėndė dhe nga udhetimet e lodhshme.

Ai tha se Biri i njeriut: “nuk erdhi qė ti shėrbejnė, por pėr tė shėrbyer

dhe pėr tė dhėnė jetėn e Tij si ēmim pėr shpengimin e shumė vetėve”

(Mateu 20-28). Ky ishte i vetmi synim apo qėllim i jetės sė Tij, ēdo gjė

tjetėr ishte me mė pak rėndėsi. Tė bėnte vullnetin e Zotit dhe tė

mbaronte punėn e Tij ishte si ushqim dhe ujė pėr Tė. Nė punėn qė Ai

bėnte nuk ,kishte mendime egoizmi. Nėse marrim hirin e Krishtit, edhe

ne gjithashtu do tė duam tė ndihmojmė tė tjerėt . Ne do tė ishim tė

gatshėm pėr tė dhėnė gjithēka nė mėnyrė qė ata pėr tė cilėt Krishti

vdiq, tė ndajnė kėtė dhuratė hirit. Do tė bėjmė gjithēka qė mundemi pėr

tė blerė jetėt tona dhe pėr ta bėrė botėn njė vėnd mė tė mirė .

Ē’dokush qė e do e tė vėrtetė Perėndinė, do ta ketė kėtė dėshirė. Sapo

ne vijmė nė Krishtin ,menjėherė dėshirojmė qė ti flasim Pg 78 ēdokujt

se ē’shok tė mirė kemi gjetur nė Jezusin. E vėrteta qė na shpėton dhe na

ndryshon jetėt nuk mund tė rrijė e heshtur nė zemrat tona. Nėqoftėse e

kemi veshur rrobėn e drejtėsisė sė Krishtit, ne nuk mund tė ndalojmė

sė foluri tė tjerėve pėr tė. Kur ne mbushemi me gėzimin e Shpirtit tė

Tij, duhet ta ndajmė atė pėr shkak se kemi diēka tė mrekullueshme pėr

tė treguar sepse kemi mėsuar se Perėndia ėshtė i mirė. Nė kohėn kukr

Jezusi e thirri Filipin tė bėhej njė nga dishepujt e Tij, Filipi vrapoi dhe

thirri njė shok qė tė vinte pėr tė parė Jezusin. Ashtu si Filipi bėhemi

edhe ne kur gjejmė Shpėtimtarin, do tė ftojmė tė tjerėt pėr ta takuar

Atė dhe tė shohin bukurinė e karakterit tė Krishtit. Ne do tu flasim atyre

rreth gėzimit tė parajsės. Ne do tė dėshirojmė tė duam atė jetė qė

Jezusi jetoi dhe ata qė nododheb rreth nesh tė shohin, “Qengjin e

Perėndisė , qė heq mėkatin e botės” (Gjoni 1:29). Nje bekim i madh do

tė vijė mbi ne kur pėrpiqemi tė bėhemi bekim pėr tė tjerėt. Perėndia

dėshiron qė pėr tė mirėn tonė tė bėjmė pjesė nė planin e Tij tė

shpėtimit. Ai na jep njė zemėr tė ndryshuar prej Shpirtit tė TIj qė kėshtu

tė mund tė bėhemi ndihmės dhe ta kalojmė bekimin qė marrim,tek tė

tjerėt. Tė punosh me Tė ėshtė nderi mė i lartė dhe gėzimi mė i madh qė

Perėndia mund tė na japė. Ata qė bėjnė kėtė punė dashurie, vihen mė

afėr me Krijuesin. Perėndia mund t’ua kishte dhėnė engjėjve tė qiellit

punėn pėr tė mbajtur mesazhin e Tij tė dashurisė dhe shpresės. Ai

mund tė kishte pėrdorur mėnyra tė tjera pėr ta Pg79 bėrė punėn.por nė

dashurinė e Tij tė pafund Ai zgjodhi tė na bėnte ndihmėsit e tij. Ne kemi

mundėsinė tė punojmė me Krishtin dhe engjėjt dhe tė ndajmė bekimin

dhe gėzimin e tyre. Ne mund tė ngushėllohemi nga kjo punė

vetmohuese. Kur ne vuajmė me Krishtin, ne kemi pėlqimin e Tij. Ē’do

herė qė ndihmojmė tė tjerėt, bėhemi mė tė dashur dhe vijmė mė afėr

Shpėtimtarit tonė. “Jezu Krishti, i cili, duke qėnė i pasur, u bė i varfėr

pėr ju, qė ju tė bėheni tė pasur me anė tė varfėrisė sė Tij” (2 Korintasve

8:9). Jeta mund tė bėhet njė bekim i madh pėr ne vetėm kur ne bėjmė

punėn pėr tė cilėn u krijuam. Kur punojmė pėr Krishtin dhe sjellim

njerėz tek Ai ,ndjejmė nevojėn pėr ta njohur Atė mė mirė. Ne do tė

kemi uri dhe etje pėr drejtėsi dhe do tė kėrkojme ndihmėn e Zotit.

Besimi ynė do tė vijė gjithmonė duke u forcuar ndėrsa mėsojmė mė

tepėr rreth shpėtimit. Problemet dhe pėrkujdesjet do tė na bėjnė qė ta

studiojmė Biblat tona dhe tė lutemi mė shumė. Do tė rritemi mė tepėr

shpirterisht , do ta njohim mė tepėr Krishtin dhe do tė kemi njė jetė tė

lumtur dhe shpėrblyese. Pona vetmohuese pėr tė tjerėtna ndihmon ti

bėjmė karakterėt tanėnsi tė Krishtit dhe na sjell paqe dhe lumturi. Na

jep njė dėshirė tė fortė pėr tė ndihmuar. Nuk do tė ketė mė vend nė

jetėn tonė pėr pėrtacinė dhe egoizmin. Nėse e ushtrojmė besimin dhe

hiret tona tė krishtera , ne do tė bėhemi tė forte nė punėn tonė pėr

Zotin. Ne do tė shohim qartė tė vėrtetėn, besimi ynė do tė vazhdojė tė

rritet Pg 80 dhe ne do tė lutemi me fuqi mė tė madhe. Shpirti i

Perėndisė do tė lėvizė nė zemrat tona duke na ndihmuar dhe zhvilluar

karakterėt qė do tė nderojnė Atė. Kur vihemi ne sherbim vetmohues

pėr tė tjerėt, , tė jemi tė sigurt se po punojmė pėr shpėtimin tonė.

Rruga e vetme pėr tu rritur nė hir, ėshtė tė bėjmė punėn qė Krishti na

ka kėrkuar tė bėjmė. Duhet tė ndihmojė tė tjerėt aq sa mundemi,sepse

tė ndihmosh tė tjerėt do tė thotė tė ushtrohesh shpirtėrisht. Ushtrimi i

trupit e forcon fizikisht njė person dhe nėse duam qė jetėn tonė tė

krishterė ta mbajmė tė forte, duhe tė punojmė. Por kur ne marrim

bekimet e Perėndisė dhe nuk bėjmė asgjė, jetėt tona tė krishtera nuk

do tė jenė tė shėndetshme dhe tė qėndrueshme. Tė marrėsh dhe tė

mos japėsh ėshtė njėsoj si tė jetosh dhe tė hash pa punuar . Njė

person qė nuk i vė nė lėvizje krahėt dhe kėmbėt,sė shpejti humbet

aftėsinė pėr ti lėvizur ato. Njė i krishterė qė qė nuk i pėrdor fuqitė qė

Perėndia i jep atij, nuk ka mundėsi tė rritet nė Krishtin. Madje do tė

humbasė edhe fuqinė qė i ėshtė dhėnė. Krishti i ka dhėnė si detyrė

kishės sė Tij ti tregojė mbarė botės, historinė dhe dashurinė e Jezusit,

dhe ėshtė detyrė e tė gjithė tė krishterėve. Tė gjithė ne duhet ta bėjmė

kėtė punė aq mirė sa mundemi. Pėr shkak tė dashurisė qė Zoti na ka

treguar, ne kemi borxhin ta kalojmė atė tek ata qė nuk e njohin Atė.

Sepse Perėndia na ka dhėnė dritė jo vetėm pėr veten tonė por edhe pėr

ta kaluar tek tė tjerėt. Ithtarėt e Perėndisė duhet tė rrinė zgjuar Pg 81

nė detyrėn e tyre. Aty , nė vendet e largėta ku vetėm njė person po

tregon historinė e Jezusit,duhet tė jenė me mijėra. Nėse nuk mund tė

shkojmė vetė, ne mund tė lutemi pėr kėtė punė dhe tė tregojmė

dashurinė tonė duke dhėnė para. Duhet akoma punė pėr tė tjerėt edhe

nė vendet e krishtera. Puna qė duhet bėrė pėr Krishtin nuk ėshtė

vetėm nė vendet e largėta por mund ta bėjmė kėtė punė edhe nė

shtėpi. Ne mund ta bėjmė detyrėn tonė pėr Krishtin nė shtėpi, nė kishė,

nė lagje, midis miqsh dhe me ata qė punojmė. Pjesėn mė tė madhe tė

jetės nė tokė, Shpėtimtari ynė e shpenzoi duke punuar nė dyqanin e njė

marangozi nė Nazaret. Engjėjt ishin me tė ndėrsa Ai punonte dhe ecte

me fqinjėt e Tij qė nuk e dinin se Ai ishte Biri i Perėndisė. Jezusi ishte

duke bėrė me aq besnikėri punėn e Atit tė TIj ndėrsa punonte nė dyqan,

sa edhe kur Ai shėronte tė sėmurėt. Puna si marangoz ishte po aq

detyrė e Tij sa edhe qetėsimi i dallgėve tė fuqishme tė Galileut.

Gjithashtu dhe ne tė punojme me Jezusin ndėrsa bėjmė detyrat tona tė

thjeshta dhe mund tė ecim me Tė kudo qė jemi. Apostulli Pal shkroi:

“Vėllezėr, secili le tė mbetet te Perėndia nė gjėndjen nė tė cilėn ėshtė

thirrur” (1 Korintasve 7:24). Besnikėrisht ne mund tė kujdesemi pėr

punėt tona tė pėrditshme nė mėnyrė qė ti sjellin lavdi Perėndisė. Nėse

jemi ndjekės tė vėrtetė tė Pg 82 Zotit , ne do tė sjellim besimin nė ēdo

gjė qė bėjmė dhe do tu tregojmė tė tjerėve Shpirtin e Perėndisė. Njė

person qė punon nė njė dyqan mund tė pasqyrojė Krishtin tek burra

dhe gra, ai mund tė tregojė se ėshtė ndjekės i Atij i cili eci midis kodrave

tė Galileut. Ē’do i krishterė duhet tė punojė nė kėtė mėnyrė kėshtu qė

tė tjerėt duke parė punėn e tij tė mirė do tė drejtohen pėr ti dhėnė

lavdi Krijuesit dhe Shpėtimtarit tė tyre. Shumė veta e kanė justifikuar

veten e tyre tė mos i shėrbejnė Krishtit sepse mendonin se tė tjerėt

mund ta bėnin mė mirė punėn mė mire se ata. Disa tė tjerė mendojnė

se vetėm ata qė kanė aftėsi tė pazakonta kėrkohen pėr tė bėrė punėn e

Zotit. Ata mendojnė se vetėm pak njerėz special marrin pjesė nė punė

dhe shpėrblime por kjo nuk ėshtė ajo qė Jezusi donte tė na mėsonte nė

historinė qė Ai tregoi. Ai tha se padroni i zoti i shtėpisė mblodhi

shėrbėtorėt e tij bashkė dhe i dha secilit punėn qė i takonte. Ne mund ti

bėjmė detyrat e thjeshta me dashuri “Dhe ē’do gjė qė tė bėni, ta bėni

me dėshirė tė mirė, si pėr Zotin dhe jo pėr njerėzit” (Kolosianėve 3:23).

Dashuria e Perėndisė do tė reflektojė nė jetėt tona nėse ndodhet nė

zemrat tona. Ndikimi i ėmbėl i dashurisė sė Krishtit do tė jetė rreth nesh

pėr tė ngushėlluar dhe bekuar tė tjerėt. Nuk duhet tė presim pėr

ndonjė kohė tė rėndėsishme qė tė punojmė pėr Perėndinė dhe as tė

presim derisa tė jemi nė gjėndje pėr tė bėrė njė punė mė tė mirė. As

nuk duhet tė shqetėsohemi pėr atė ēka njerėzit mendonė pėr ne. dita

jonė e pėrditshme dueht tė tregojė se besimi ynė ėshtė i pastėr dhe i

sinqertė. Nėse Pg 83 njerėzit shohin se ne duam ti ndihmojmė, puna

jonė do ta bėjė diēka tė mirė. Dishepulli mė i pėrulur dhe mė i varfėr i

Jezusit mund tė bėhet njė bekim pėr njerėzit e tjerė. Ata mund tė mos

ta dinė qė po ndihmojnė dikė por nga mėnyra se si ata jetojnė ata mund

tė fillojnė valėt e bekimit qė bėhen gjithmonė e mė tė mėdha. Ata

mund tė mos ta dine asnjėherė deri nė momentin qė tė arrijnė parajsėn

se sa tė mira kanė bėrė. Perėndia nuk pret qė njerėzit tė shqetėsohen

pėr suksesin, nuk ėshtė nevoja qė ata ta dine apo ta ndjejnė qe po

bėjnė nje punė shumė tė mirė. Nėse ata e bėjnė punėn qė u ka caktuar

Perėndia me besim dhe qetėsi, jetėt e tyre nuk do tė humbasin. Njerėzit

qė punojnė pėr Krishtin do tė bėhen gjithmonė e mė tė ngjashėm me

Krishtin, sepse ata janė bashkėpunėtorė me Tė. Ata gjithashtu po

pėrgatiten pėr punėn mė tė lartė dhe gėzimin e pastėr tė jetės qė tė

vijė.

Kapitulli i dhjetė

“Njohuri prej Perėndisė”

Pg 84 Perėndia pėrdor mėnyra tė ndryshme pėr tė zbuluar Veten e Tij

tek ne dhe tė na sjellė afėr Vetes. Njėra nga mėnyrat ėshtė natyra, e cila

i flet gjithmonė ndjenjave tona. Nėse kemi njė mendje tė hapur, ne do

tė shohim dashurinė e Perėndisė dhe lavdinė nė gjėrat qė Ai ka bėrė.

Nėse jemi tė vėmendshėm, ne do tė ndiejmė dhe kuptojmė mėsimet qė

Perėndia na mėson nėpėrmjet elementėve natyrorė. Fushat e gjelbėrta,

pemėt e larta dhe bimėt e lulėzuara na ftojnė tė njohim Zotin. Retė dhe

lavditė e qiejve flasin pėr tė, shirat qė bien dhe pėrrenjtė qė rrjedhin na

e drejtojnė mendjen tonė tek Ai qė i krijoi tė gjtha. Kėto na ftojnė pėr ta

njohur Atė . Shpėtimtari ynė na mėsoi mėsime tė ēmuara duke

pėrdorur gjėrat e natyrės, pemėt, zogjtė dhe lulet i bėnė tė ditur

njerėzit rreth kėtyre mėsimeve. Kodrat, liqenet dhe qielli i ndihmoi ata

pėr tė kujtuar tė vėrtetat qė Ai mėsoi. Ata mendonin pė mėsimet e Tij

edhe kur ishin nė punė. Perėndia dėshiron qė ne tė kėnaqemi me ato

qė Ai ka bėrė. Ai Pg 85 Do qė ne tė kėnaqemi nė bukurinė e thjeshtė

dhe tė qetė tė tokės. Perėndia i do gjėrat e bukura, po mbi tė gjitha Ai

pėlqen njė karakter tė bukur. Ai do qė ne tė rritemi nė dlirėsi dhe

thjeshtėsi, dy gjėrat qė i bėjnė lulet tė bukura. Ne ne do tė dėgjojmė,

punėt krijuese tė Perėndisė do tė na mėsojnė mėsime tė ēmuara tė

besimit dhe bindjes. Yjet ndjekin rrugėn e tyre tė pacaktuar nė qiell vit

pas viti, ndėrsa i binden ligjit tė Perėndisė. Edhe pjesėza mė e vogėl e

krijuar gjithashtu ndjek tė njėjtat ligje tė Tij. Zoti kujdeset pėr gjithēka,

Ai ka krijuar dhe siguron nevojat e gjithėsecilit. Ai i mban botėt nė

hapėsirė, edhe pse ato janė mė shumė nga ē’mund t’i numėrojmė ne. E

nė tė njėjtėn kohė, Ai kujdeset edhe pėr zogun mė tė vogėl qė kėndon

kėngėn e tij tė thjeshtė pa frikė. Ati ynė qiellor shikon me dhembshuri

mbi tė gjithė ne. Ai na shikon ne, ndėrsa shkojmė nė punė dhe na

degjon, ndėrsa ne lutemi. Ai na sheh kur biem tė flemė dhe kur

ngrihemi nė mėngjes. Perėndia e di kur njė pasanik feston nė pallatin e

tij, Ai sheh edhe tė varfėrin, ndėrsa i mbledh fėmijėt e tij nė tavolinėn

me pak ushqim nė tė. Ai i vė re tė gjithė lotėt dhe shikon tė gjitha

buzėqeshjet. Nėse ne e besojmė qė Perėndia kujdeset, nuk do tė kemi

shqetėsime qė s’na duhen. Jetėt tona nuk do tė mbushen plot me

trishtim, ashtu si janė tani. Ēdo gjė e madhe apo e vogėl, do tė lihet nė

duart e Perėndisė. Ai e di se si t’i zgjidhė problemet tona tė shumta dhe

Ai Pg 86 ėshtė mjaft i fortė t’i mbartė tė gjitha problemet tona. Ne

mund tė gėzojmė paqen e mendjes pėr herė tė parė. Ndjenjat tona

kėnaqen nė bukurinė e kėsaj toke. Mendoni mė pas pėr botėn qė do tė

vijė dhe nuk do tė njohė kurrė trishtimin e mėkatit apo tė vdekjes. Asgjė

nuk do tė plaket ose tė vdesė. Mendo pėr shtėpinė e bukur tė tė

shpėtuarve qė do tė jetė mė e lavdishme nga ē’e imagjinojmė ne. Nė

dhuratat e shumta qė Perėndia na ka dhėnė, ne shohim vetėm njė pjesė

tė vogėl tė lavdisė sė Tij. Bibla thotė: “Ato gjėra qė syri nuk i ka parė

dhe veshi nuk i ka dėgjuar dhe nuk kanė hyrė nė zemėr tė njeriut janė,

ato qė Perėndia ka pėrgatitur pėr ata qė e duan Atė” (1 Korintasve 2:9).

Poetėt dhe njerėzit qė studiojnė natyrėn thonė shumė gjėra tė

mrekullueshme rreth bukurisė sė saj, por i krishteri e shijon mė tepėr

natyrėn. Ai sheh punėn e Atit tė Tij dhe dashurinė nė ēdo lule dhe

pemė. Ai sheh kodrat, lumenjtė dhe detet si mėnyra qė Perėndia

tregon dashurinė e TIj pėr familjen njerėzore. Zoti na flet nė mėnyrėn si

na drejton jetėt dhe nėpėrmjet ndikimit tė shpirtit tė Tij. Ne mund tė

kuptojmė mėsime tė ēmuara nė atė qė na ndodh nė jetėn e pėrditshme,

nėse mendjet tona janė tė hapura pėr t’i kuptuar. Kur Davidi po

meditonte pėr pamjet e natyrės, ai shkroi: “Toka ėshtė e mbushur nga

mirėsitė e Zotit” (Psalmi 33:5). “Ai qė ėshtė i urtė le t’i kėqyrė kėto gjėra

dhe le tė ēmojė mirėsinė e Zotit” (Psalmi 107:43). Zoti na flet ne nė

Fjalėn e Tij, Biblėn. Aty Pg 87 Ai na tregon disa gjėra mė qartė se

nėpėrmjet natyrės, Perėndia na tregon rreth karakterit tė TIj dhe se si

Ai komunikon me njerėzit. Ai shpjegon se na ka shpėtuar. Bibla tregon

histori pėr njerėz tė mėdhenj dhe tė mirė, tė cilėt jetuan shumė kohė

mė parė. Secili nga ata ishte “i njėjtė si ne” (Jakobi 5:17). E kemi parė

se sa kohė tė vėshtira paten ata, sepse vuajtėn ahtu si ne. Ata

mėkatuan ashtu si edhe ne kemi mėkatuar, por ata nuk u dorėzuan.

Nėpėrmjet hirit tė Perendisė ata ishin nė gjėndje tė mbijetonin.

Shembulli i kėtyre njerėzve na inkurajon tė pėrpiqemi gjithmonė tė

jetojmė ashtu si Shpetimtari ynė jetoi. Ne lexojmė pėr mėnyrėn e

mrekullueshme qė Perėndia i udhėhoqi, dhe ata gėzuan nė dritė,

dashuri dhe bekime. Ata ishin nė gjendje tė bėnin njė punė tė madhe

nėpėrmjet hirit tė Zotit. Ashtu edhe ne dėshirojmė tė jemi si ata dhe tė

ecim me Perėndinė, ashtu si ata. Jezusi tha pėr shkrimet e Dhiatės sė

Vjetėr: “Ato janė kėto qė dėshmojnė pėr Mua” (Gjoni 5:39). Fjalėt e Tij

janė edhe mė tė vėrteta nė Dhiatėn e Re. Shkrimet flasin pėr

Shpėtimtarin, i cili ėshtė qendra e shpresave tona pėr jetėn e

pėrjetshme. E gjithė Bibla na flet pėr Krishtin, libri i parė flet pėr

Krishtin, Krijuesin. “ Dhe pa Atė nuk u bė asnjė nga ato qė u bėnė”

(Gjoni 1-3). Libri i fundit premton: “Po, unė vij shpejt” (Zbulesa 22:20).

Ndėrsa lexojmė biblėn, ne mėsojmė rreth punės sė Tij dhe dėgjojmė

zėrin e Tij. Nėse me tė vėrtetė duam ta njohim shpėtimtarin, do tė

studiojmė Biblėn. PG 88 Ne mund ta mbushim zemrėn tonė me fjalėt e

Perėndisė, sepse ato janė si njė burim uji pėr tė eturin, janė si buka prej

qiellit. Jezusi tha: “Po tė mos hani mishin e Birit tė njeriut dhe tė mos

pini gjakun e Tij, nuk keni jetė nė veten tuaj” dhe mė pas Ai shpjegoi

domethėnien e kėtyre fjalėve qė ishte “Fjalėt qė po ju them janė frymė

dhe jetė” (Gjoni 6:53,63). Trupat tanė janė ndėrtuar prej asaj qė hamė

dhe pimė. E njėjta gjė ndodh me jetėt tona shpirtėrore. Ndėrsa kalojmė

kohė duke medituar rreth fjalės sė Krishtit, ne do tė rritemi tė fortė

shpirtėrisht. Engjėjt qiellorė duan tė kuptojnė mė tepėr se pėrse Krishti

e dha jetėn e Tij pėr tė shpėtuar mėkatarėt. Tė shpėtuarit nė qiell do tė

studiojnė rreth dhuratės nė Birin e Tij. Ata do tė kėndojnė kėngėn e

ēlirimit gjatė gjithė kohėrave qė do tė vijnė. A nuk duhet qė tė

mendojmė me kujdes dhe tė studiojmė tani rreth kėtyre gjėrave?

Mėshira e pafund, dashuria dhe sakrifica e Jezusit janė subjekte tė njė

mendimi tė thellė. Ne duhet tė mendojmė rreth karakterit tė

shpėtimtarit tonė tė dashur dhe punės sė Tij pėr ne si Kryeprifti ynė nė

qiell. Duhet ta konsiderojmė punėn e Atij, i cili erdhi tė shpėtonte

popullin e Tij prej mėkatit. Besimi dhe dashuria jonė rriten gjithmonė e

mė tepėr, kur ne mendojmė rreth gjėrave qiellore. Lutjet tona do tė

jenė mė tė kėnaqshme pėr Zotin, sepse nė to do tė ketė mė tepėr

besim dhe dashuri. Ne do tė lutemi me mė shumė kuptueshmėri dhe do

tė kemi njė konfidence mė tė madhe PG 89 nė Jezusin. Ne do ta

ndiejmė fuqinė e Tij ēdo ditė, e cila ėshtė nė gjendje tė shpėtojė tė

gjithė ata qė vijnė tek Zoti nėpėrmjet Tij. Kur ne kalojmė kohė duke

menduar pėr shpėtimtarin tonė tė pėrsosur, ne do tė dėshirojmė tė

ndryshohemi dhe do tė jemi tė uritur e tė etur pėr t’u bėrė tė pastėr,

ashtu si Ai ėshtė. Sa mė shumė qė mendojmė pėr Tė, aq mė shumė do

tė flasim pėr Tė tek tė tjerėt dhe do t’i tregojmė botės se si ėshtė Ai.

Bibla u shkrua pėr tė gjithė dhe jo vetėm pėr njerėzit e mirėedukuar. Tė

vėrtetat e mėdha qė na tregojnė se si tė shpėtohemi janė aq tė

kthjellėta, sa nė mesditė. Askush nuk do ta humbasė rrugėn pėrveē

atyre, tė cilėt ndjekin gjykimin e tyre nė vend tė rrugės qė Zoti e ka

treguar kaq qartė. Ne nuk duhet tė pranojmė fjalėt e ndokujt, pėrveē se

ato qė Bibla na mėson. Duhet ta studiojmė fjalėn e Perėndisė pėr veten

tonė. Nė qoftė se ne lejojmė tė tjerėt tė mendojnė pėr ne, mendjet

tona do tė dobėsohen dhe ne nuk do tė jemi nė gjendje pėr tė bėrė

studime tė thella. Po, nė qoftė se ne studiojmė Biblėn pėr veten tonė,

mendjet tona do tė forcohen. Ne do tė jemi nė gjendje tė kuptojmė

domethėnien e thellė tė fjalės sė Zotit. Asgjė nuk ta skalit mendjen mė

tepėr, se sa studimi i shkrimeve. Asnjė libėr tjetėr nuk mund t’i lartėsojė

mendimet, ashtu si Bibla. Nėse fjala e Zotit do tė studiohej, ashtu siē

duhet, njerėzit do tė kishin horizont mė tė zgjeruar dhe karaktere me

fisnikė. Studimi i Biblės ndihmon njė person pėr tė pasur njė qėllim nė

jetė. PG 90 Asgjė e mirė nuk vjen prej studimit tė shkujdesur tė Biblės.

Nė mund ta lexojmė tė gjithė Biblėn dhe tė mos shohim bukuritė e saj,

apo tė kuptojmė domethėnien e saj tė thellė. Ėshtė mė mirė pėr ne tė

studiojmė njė varg tė shkrimit deri sa ta kuptojmė domethėnien dhe se

ēfarė na thotė rreth planit tė shpėtimit. Ky lloj studimi do tė na

ndihmojė mė tepėr se sa tė lexojmė shumė faqe pa patur njė qėllim

konkret. Ne duhet ta mbajmė biblėn me vete qė kurdo qė tė kemi kohė,

tė mund ta lexojmė. Ne mund tė lexojmė njė varg dhe tė meditojmė

rreth tij, ndėrsa ecim duke pėrshtatur fjalėn nė mendjen tonė. Ne nuk

mund ta kuptojmė biblėn, pėrveē se, nėse e studiojmė me kujdes dhe

lutemi pėr mėnēuri. Disa pjesė tė biblės janė aq tė qarta sa ēdo kush

mund t’i kuptojė. Por disa pjesė tė tjera kėrkojnė njė studim tė thellė

duke i krahasuar disa vargje me tė tjera. Studimi i kujdesshėm i biblės

dhe lutje do tė shpėrblehet me bollėk. Njė minator gėrmon thellė nė

tokė pėr tė zbulluar arin, gjithashtu njė person duhet tė kėrkojė fjalėn e

Perėndisė, ashtu siē kėrkohet pėr tė gjetur thesare tė fshehura.

Gjithashtu do tė gjejė thesare me vlerė tė madhe qė i janė fshehur

lexuesit tė pakujdesshėm. Fjalėt e biblės tė mbajtura nė zemėr do tė

bėhen si pėrrenj uji qė rrjedhin prej Krishtit, burimit tė jetės. Duhet tė

lutemi, ndėrsa studiojmė Biblėn. Perpara se t’i shfletojmė faqet e saj ne

duhet tė kėrkojmė qė Shpirti i shenjtė tė na udhėheqė mėndjet dhe

lutjet tona do tė pėrmbushen. PG 91 Kur dishepulli Natanael erdhi tek

Jezusi, shpėtimtari tha: “Ja njė Izraelit i vėrtetė tek, i cili s’ka mashtrim”.

Natanaeli i tha: “Nga mė njeh?”. Jezusi u pėrgjigj dhe i tha: “Tė pashė

kur ishe nėn fik, para se tė thėrriste Filipi” (Gjoni 1:47-48). Jezusi

gjithashtu na sheh nė vendet tona sekrete te lutjes. Ai do tė na

ndihmojė tė njohė tė vėrtetėn, nėse ne ia kėrkojmė. Nėse ne kėrkojmė

pėrulėsisht pėr ndihmė engjėj e qiellit, do tė jenė me ne duke na

udhėhequr mendimet. Shpirti i Shenjtė e lartėson Shpėtimtarin, puna e

Tij ėshtė pėr tė na treguar pastėrtinė e drejtėsisė sė Krishtit dhe se si

Krishti do tė na shpėtojė ne. Jezusi tha: “Ai do tė marrė prej meje dhe

do t’iu a kumtojė” (Gjoni 16:14). Shpirti i Shenjtė ėshtė i vetmi Mėsues i

vėrtetė i sė vėrtetės hyjnore. Mendoni se sa shumė na do Perėndia! Ai e

dha Birin e Tij tė vdiste pėr ne dhe mė pas dėrgoi Shpirtin e Tij tė

Shenjtė tė bėhej mėsuesi dhe udhėrrefyesi ynė.

Kapitulli i Njėmbėdhjetė

Privilegji i Lutjes

PG 92 Perėndia na flet ne nėpėrmjet natyrės, Biblės dhe influencės sė

Shpirtit tė Tij. Ai gjithashtu na flet nėpėrmjet mėnyrės qė Ai na

udhėheq. Por pėr Atė nuk ėshtė e mjaftueshme qė vetėm tė na flasė.

Nėse duam tė kemi jetė dhe forcė shpirtėrore duhet t’i shprehim

dėshirat dhe dashurinė tonė Atij. Mendjet tona mund tė drejtohen tek

Ai. Ne mund tė mendojmė pėr punėt e Tij, mėshirėn e Tij dhe bekimet e

Tij. Tė ndajmė mendimet tona dhe ndjenjat me Tė, nuk ėshtė nė

kuptimin e plotė. Ne mund tė kemi diēka pėr t’i thėnė Atij rreth

gėzimeve dhe trishtimeve tona tė jetės sė pėrditshme. Lutje ėshtė t’ia

hapėsh zemrėn Perėndisė, ashtu si njė miku. Sigurisht nuk ėshtė e

nevojshme qė ne t’i themi gjithēka Perėndisė pėr veten tonė, sepse Ai

di gjithēka. Por ne lutemi tė na ndihmojė qė ta njohim dhe ta pranojmė

Atė. Lutja nuk e sjell Zotin kėtu poshtė tek ne, por na ēon lart tek Ai. Kur

Jezusi ishte nė tokė, Ai i mėsoi PG 93 dishepujt e Tij se si tė luteshin. Ai

u tha atyre qė t’i paraqitnin nevojat e tyre tė pėrditshme pėrpara Zotit

dhe t’i hidhnin tė gjitha shqetėsimet mbi tė dhe Ai premtoi se lutjet e

tyre do tė dėgjoheshin. Ky premtim ėshtė i vlefshėm edhe pėr ne. Jezusi

lutej shpesh, Ai e bėri veten e Tij si njė nga ne kur ishte nė tokė. Nevojat

e Tij ishin tė njėjta si tonat dhe Ai i kėrkoi Atit tė Tij pėr fuqi qė tė

pėrmbushte detyrat e ēdo dite. Ai e dinte se duhet tė kishte ndihmėn e

Perėndisė qė tė pėrballonte punėn e Tij. Ai ėshtė shembulli ynė nė tė

gjitha gjėrat, sepse Ai ishte “Njė qė u tundua ashtu si ne” (Hebrenjtė

4:15). Por Ai ishte pa mėkat dhe u largua prej sė keqes. Ai mbarti

dhembjen dhe torturėn e tundimit. Edhe pse ishte hyjnor, Ai gjithashtu

ishte njerėzor dhe kishte nevojė tė lutej, ashtu si ne. Ai kishte tė drejtėn

t’i kėrkonte Atit tė Tij pėr gjėrat qė i nevojiteshin. Tė ndante mendimet

e Tij me Atin, i jepte ngushėllim dhe ngazėllim. Sa herė mė tepėr duhet

qė ne tė dobėtit dhe mėkatarėt tė ndiejmė nevojėn pėr t’u kthyer tek

Zoti nė lutje. Ati ynė qiellor pret tė na japė bekimin e Tij tė plotė. Ne

mund tė ndiemė nė lutje dashurinė e Tij pa kufi. Ēfarė ēudie ėshtė qė ne

lutemi kaq pak?! Perėndia ėshtė gatshme tė dėgjojė lutjen e sinqertė

edhe tė fėmijės mė tė pėrulur, po pėrsėri ne ndihemi pothuajse tė

frikėsuar pėr t’i thėnė atij nevojat tona. Ēfarė mund tė mendojnė

engjėjt e parajsės pėr PG 94 tė varfėrit, njerėzit e pandihmė, tė cilėt

tundohen prej mėkatit dhe pėrsėri nuk kėrkojnė ndihmė? Zemra me

dashuri tė pafundme e Perėndisė ėshtė gati t’u japė atyre mė tepėr nga

sa ata mund tė kėrkojnė ose mendojnė. E pėrsėri ata luten kaq pak dhe

kanė besim kaq tė vogėl. Engjėjve u pėlqen tė pėrulen pėrpara

Perėndisė dhe u pėlqen tė jenė afėr Tij. Gėzimi i tyre mė i madh ėshtė

ta ndajnė kohėn dhe mendimet me Tė. Njerėzit nė tokė kanė nevojė pėr

ndihmėn qė vetėm Zotit mund t’ua japė. Por ende ata duken se mund

tė jetojnė pa e ndjerė Atė afėr dhe pa dritėn e Shpirtit tė Tij. Errėsira e

Satanait, tė ligut, ėshtė rreth atyre qė nuk luten. Armiku i udhėheq ata

nė mėkat, sepse ata nuk takohen me Perėndinė nė lutje. Pėrse bijtė dhe

bijat e Perėndisė tė bėhen tė ngadalshėm nė lutje? Perėndia ka njė

magazinė tė madhe bekimesh dhe lutja ėshtė ēelėsi nė dorė tė besimit

qė e hap magazinėn e parajsės. Nėse nuk lutemi shpesh, ne jemi nė

rrezikun e tė rritemi tė papėrgjegjshėm. Ne mund tė udhėhiqemi larg

prej shtegut tė duhur, sepse Satanai ėshtė gjithmonė nė pėrpjekje e

sipėr pėr tė bllokuar shtegun drejt Perėndisė. Ai nuk do qė ne tė marrim

hirin dhe fuqinė nėpėrmjet lutjes pėr t’i rezistuar tė ligut. Ne mund tė

presim qė Zoti t’u pėrgjigjet lutjeve tona, por duhet tė plotėsojmė disa

kushte. Njė nga kushtet e para ėshtė se ne duhet tė ndiejmė nevojėn

pėr ndihmė prej Tij. Ai ka premtuar, “Sepse Unė do tė derdh ujė mbi atė

qė ka etje dhe rrėke mbi tokėn e thatė” (Isaia 44:3). Ata qė janė tė

uritur dhe tė etur pėr drejtėsinė e Zotit, do tė mbushen me tė. PG 95

Zemra duhet t’i nėnshtohet influencės sė Shpirtit ndryshe bekimet e Tij

nuk mund tė merren. Ne kemi nevojė pėr ndihmėn e Zotit. Ai e di kėtė

dhe dėshiron tė na e japė kėtė ndihmė, por ne duhet t’i kėrkojmė Atij

ndihmėn. Ai thotė: “Lypni dhe do t’ju jepet” (Mateu 7:7). Pali shkroi se:

“Sepse Ai nuk e kurseu Birin e Vet, por e dha pėr tė gjithė ne! Qysh nuk

do tė na dhurojė tė gjitha gjėrat bashkė me tė?” (Romakėve 8:32).

Perėndia nuk do tė na dėgjojė, nėse ne nuk do tė heqim dorė prej

ndonjė mėkati qė ne e dimė, por Ai i dėgjion gjithmonė lutjet e njė

personi, tė cilit i vjen keq pėr mėkatin e tij. Kur tė gjitha gabimet tona

kthehen nė tė drejta, ne mund tė besojmė se Perėndia do t’i pėrgjigjet

lutjeve tona. Mirėsia prej vetes tonė nuk do ta bėjė Perėndinė qė tė na

dojė, sepse ėshtė mirėsia e Jezusit ajo qė do tė na shpėtojė. Ėshtė gjaku

i Tij qė do tė na pastrojė. Pėrsėri ne kemi punė pėr tė bėrė qė tė

plotėsojmė kushtet pėr t’u pranuar. Gjithashtu ne kemi nevojė pėr

besim kur lutemi. “Edhe pa besim ėshtė e pamundur t’i pėlqesh Atij,

sepse Ai qė i afrohet Perėndisė duhet tė besojė se Perėndia ėshtė dhe

ėshtė shpėrblyesi i atyre qė e kėrkojnė Atė” (Hebrenjtė 11:6). Jezusi u

tha dishepujve tė tij: “Tė gjitha ato qė ju kėrkoni duke lutur, besoni se

do

t’i

merrni

dhe

ju

do

t’i

merrni”.

(Marku

11:24).

__________________________________________________________

_________________________ Perėndia ėshtė besnik nė mbajtjen e

premtimeve tė Tij tė shumta. Mund tė na ndodhė ndonjėherė qė nuk i

kemi marrė njėherėsh bekimet, tė cilat kemi kėrkuar. Por ne duhet PG

96 tė besojmė akoma, se Zoti na dėgjon dhe do t’u pėrgjigjet lutjeve

tona. Ne nuk mund ta shohim tė ardhmen dhe ndonjėherė ne kėrkojmė

pėr gjėra qė nuk do tė ishin bekim pėr ne. Ati ynė qiellor u pėrgjigjet

lutjeve tona me dashuri duke na dhėnė atė ēka ėshtė mė e mirė pėr ne.

Ai na jep atė ēka ne do tė kėrkonim, nėse ne mund tė shihnim tė gjitha

gjėrat ashtu siē janė nė tė vėrtetė. Duhet tė mbahemi fort nė

premtimet e Perėndisė edhe kur ndonjėherė na duket se lutjeve tona

nuk u ėshtė kthyer pėrgjigjja. Pikėrisht nė kohėn e duhur, ne do tė

marrim bekimin, pėr tė cilin kemi mė shumė nevojė. Por ne nuk mund

tė kėrkojmė qė lutjes tonė t’i kthehet pėrgjigje pikėrisht, ashtu si

dėshirojmė ne. Perėndia nuk bėn gabime, Ai ėshtė kaq i mirė, sa nuk

mund tė na mbajė asgjė qė mund tė na bekojė dhe ndihmojė. Mos ki

frikė t’i besosh Atij edhe pse mund tė mos ta shohėsh menjėherė

pėrgjigjen e lutjes. Besojini premtimit tė Tij, “ Lypni dhe do t’ju jepet”

(Mateu 7:7) Nėse mendojmė pėr frikėrat dhe dyshimet tona, ato do tė

rritem mė shumė. Ne duhet tė shkojmė tek Perėndia nė besim duke u

ndjerė nė nevojė, ashtu si nė tė vėrtetė jemi. Ne duhet t’i themi Atij me

pėrulje dhe plot besim atė qė duam edhe pse Ai i di tė gjitha gjėrat. Ai

sheh gjithēka qė nė krijim dhe e bėn tė jetojė. Ai mundet dhe do t’i

dėgjojė lutjet tona dhe do tė bėjė qė drita tė shkėlqejė nė zemrat tona.

Nepėrmjet lutjes sė sinqertė, ne vihemi afėr mendjes sė Perėndisė. Ne

mund tė mos kemi provė tė vėrtetė, se Ai ėshtė afėr, por Shpėtimtari

ynė qėndron PG 97 mbi ne me dashuri dhe simpati. Mund tė mos ta

ndiejmė prekjen e Tij, por dora e Tij ėshtė mbi ne me dashuri. Nė

zemrat tona ne duhet tė kemi dashuri dhe falje, kur vijmė pėrpara

Perėndisė pėr t’i kėrkuar mėshirė dhe bekime. Ne lutemi, “Dhe na i fal

fajet tona, ashtu siē ua falim ne fajtorėve tanė” (Mateu 6:12). Si mund

tė lutemi ne kėshtu, nėse kemi njė shpirt mosfalės? Ne duhet t’i falim tė

tjerėt, nėse presim qė lutjeve tona t’u kthehet pėrgjigje. Ne do tė

falemi, ashtu si ne falim. Besnikėria nė lutje ėshtė kushti i shpėrblimit.

Ne duhet tė lutemi gjithmonė, nėse duam tė rritemi nė besim. Duhet tė

jemi “kėmbėngulės nė lutje” (Romakėve 12:12). Pali shkroi: “Ngulmoni

nė tė lutur duke ndenjur zgjuar nė tė me falenderim” (Kolosianėve 4:2).

Pjetri u tha besimtarėve: “Jini, pra, tė pėrkorė dhe rrini zgjuar pėr t’iu

kushtuar lutjeve”, (1 Pjetrit 4:7) ndėrsa Pali u tha: “Mos u shqetėsoni

pėr asgjė, por nė ēdo gjė ia parashtroni kėrkesat tuaja Perėndisė me

anė lutjesh dhe pėrgjėrimesh me falėnderim” (Filipjanėve 4:6). Juda

tha: “Por ju, shumė tė dashur duke ndėrtuar veten tuaj…duke u lutur nė

Frymėn e Shenjtė, ruhuni nė dashurinė e Perėndisė” (Juda 1:20-21).

Lutja e rregullt na jep njė lidhje tė pashkėputur me Perėndinė, kėshtu

qė jeta prej Tij tė rrjedhė mbi ne. Dhe mė pas, pastėrtia dhe shenjtėria

tė rrjedhė anasjelltas tek Perėndia prej jetėve tona. PG 98 Ėshtė e

rėndėsishme pėr ne tė mos na pengojė asgjė qė tė lutemi. Ne duhet ta

mbajmė tė hapur shtegun midis nesh dhe Jezusit. Kurdo qė tė jetė e

mundur, le tė jemi atje ku njerėzit luten. Nėse vėrtet duam njė rrugė tė

afėrt mė Perėndinė, ne do tė jemi tek takimet e lutjeve. Ne do tė jemi

tė etur pėr tė marrė bekimet shpirtėrore dhe do ta pozicionojmė veten

tonė atje ku mund tė marrim rrezet e dreitės prej Parajsės. Familjet

duhet tė luten sė bashku, por lutja personale ėshtė e rėndėsishme.

Lutja personale ndaj Zotit i mban gjallė jetėt tona shpirtėrore. Ėshtė e

pamundur pėr njė jetė tė krishterė tė jetė e shėndetshme pa lutje. Lutja

familjare dhe publike nuk ėshtė e mjaftueshme. Njė person duhet ta

hapė zemrėn kundrejt Perėndisė nė njė lutje tė dėgjuar vetėm prej Tij.

Asnjė vesh tjetėr nuk duhet t’i dėgjojė kėto dėshira sekrete. Ne duhet

tė ēlirohemi prej ndikimeve tė tjera, kur jemi vetėm me Perėndinė.

Mund tė arrimė me qetėsi tek Ai dhe njė influence e ėmbėl do tė

rrjedhė prej Atij qė sheh nė fshehtėsi. Ne marrim rreze prej dritės

Hyjnore pėr tė na ndihmuar nė betejėn kundėr Satanait. Perėndia ėshtė

kulla jonė e besimit. Ne duhet t’i drejtojmė zemrat tona drejt

Perėndisė, kur jemi nė shtėpi e ndėrsa shkojmė tė bėjmė punėt tona tė

pėrditshme. Kjo ėshtė mėnyra nė tė cilėn Enoku eci me Perėndinė.

Lutjet e heshtura ngrihen drejt Perėndisė, tymi aromatizuesve erėmirė.

Satanai nuk mund ta mposhtė njė person qė mban lidhje me Perėndinė

nė lutje. PG 99 . Nė ēdo kohė, apo vend ėshtė e pėrshtatshme t’i

ofrojmė njė lutje tė heshtur Perėndisė. Asgjė nuk na ndalon qė t’i

drejtojmė zemrat tona nė lutje. Ne mund tė lutemi nė njė rrugė plot me

njerėz dhe kur jemi duke u pėrballur me vėshtirėsitė e punės. Ne mund

tė lutemi, ashtu siē bėri profeti Jeremia. Ndėrsa po qėndronte pėrpara

mbretit, Ai kėrkoi qė Perėndia tė udhehiqte. Ēdo vend, nė tė cilin mund

tė jemi, mund tė jetė njė vend pėr lutje. Ne mund ta mbajmė zemrėn

tonė tė hapur gjithė kohės duke ftuar Jezusin brėnda si njė tė mik

qiellor. Mund tė ketė aq shumė djallėzi rreth nesh, sa qė mund tė na

duket se ajri eshtė helmuar. Por ne mund tė marrim ajrin e pastėr tė

parajsės. Duke i drejtuar zemrat tona tek Perėndia nė lutje, ne e heqim

mendjen nga mendime qė janė tė papastra dhe jo tė shenjta. Kur

zemrat tona janė tė hapura pėr tė marrė bekimet nga Zoti, mendimet

tona do tė jenė rreth gjėrave qiellore dhe do tė ndihemi pranė

Perėndisė gjithė kohėn. Duhet ta kuptojmė mė qartė, se pėrse Jezusi u

kthye nė njeri dhe e kupton mė mirė vlerėn e jetės sė pėrjetshme.

Bukuria e shenjtėrisė ėshtė pėr tė mbushur zemrat e tė gjithė tė

krishterėve. Ne duhet t’i kėrkojmė Perėndisė qė tė na hapė sytė pėr ta

parė mė mirė kėtė bukuri. Mendjet tona duhet tė drejtohen tek Zoti,

kėshtu qė mund tė thithim ajrin e parajsės. Ne duhet tė rrimė kaq afėr

Perėndisė, sa qė ēdo gjė qė mund tė ndodhė, mendimet tona tė jenė

pėr Tė. Ato do tė drejtohen me aq lehtėsi, sa dhe lulja kur kthehet drejt

diellit. PG 100 . Ne mund t’ia drejtojmė dėshirat, gėzimet dhe trishtimet

Zotit dhe mund tė ndajmė me tė frikėrat dhe mundimet. Ne nuk do ta

lodhim Atė, sepse Ai ėshtė nė gjendje tė na numėrojė fijet e flokut dhe

Ai kujdeset pėr nevojat e fėmijėve tė Tij. “Sepse Zoti ėshtė plot mėshirė

e dhembshuri” (Jakobi 15:11). Zemra e dashur e Perėndisė preket nga

trishtimet tona edhe kur ia themi ato Atij. Ne mund tė hedhim mbi Tė

gjithēka qė na shqetėson. Asgjė nuk ėshtė shumė e madhe pėr Tė pėr ta

mbajtur, sepse Ai mban botėt dhe sundon mbi universin. Edhe gjėja mė

e vogėl qė na ndodh nuk i shpėton Atij pa e vėnė re. Ai ka dijeni rreth

ēdo lloj mėkati nė jetėn tonė dhe nuk ka problem qė Ai nuk mund ta

zgjidhė. Ai merr pjesė nė gėzimet dhe shqetėsimet tona. Perėndia

dėgjon ēdo lutje tė sinqertė dhe ėshtė gjithmonė gati pėr t’iu pėrgjigjur.

“Ai shėron ata qė e kanė zemrėn tė thyer dhe lidh plagėt e tyre” (Psalmi

147:3). Perėndia i njeh njerėzit e Tij nė mėnyrė perfekte dhe Ai trajton

secilin prej nesh sikur tė mos kishte asnjė njeri tjetėr, pėr tė cilin Ai dha

Birin e Tij tė dashur. Jezusi tha: “Nė atė ditė ju do tė kėrkoni nė emrin

Tim dhe nuk po them se unė do t’i lutem Atit pėr ju, Ati vet nė fakt ju

do” (Gjoni 16:26-27). “Unė ju kam zgjedhur juve…, qė ēfarėdo gjė qė t’i

kėrkoni Atit nė emrin Tim, Ai t’ua japė” (Gjoni 15:16). Jezusi na thotė tė

lutemi nė emrin e Tij, por tė lutesh nė emėr tė Tij, do tė thotė mė tepėr

se sa tė thuash emrin e Tij nė PG 101 fillim tė lutjes dhe pėrsėri nė fund.

Do tė thotė tė lutesh nė mendjen dhe nė shpirtin e Jezusit. Do tė thotė

qė ne i besojmė premtimit tė Tij, varemi prej hirit dhe bėjmė punėn e

Tij. Perėndia nuk kėrkon prej nesh qė tė mos t’i kushtojmė vėmėndje

vetes dhe ta kalojmė tė gjithė kohėn duke u lutur. Ne duhet tė jetojmė,

ashtu siē Jezusi jetoi, pra duhet tė punojmė njėsoj si dhe lutemi. Dikush

qė nuk bėn tjetėr, veē se lutet sė shpejti, do tė ndalojė sė luturi ose

lutjet e Tij, do tė bėhen vetėm njė zakon. Njerėzit qė ndalojnė sė

ndihmuari tė tjerėt dhe bėjnė vetėm detyrėn e tyre si tė krishterė, kanė

shumė pak gjėra pėr tė cilat tė luten. Kur ata nuk punojnė pėr

Mėsuesin, kush punoi pėr ta, ata nuk kanė asgjė pėr ēfarė tė luten.

Lutjet e tyre janė vetėm pėr ta. Ata nuk luten pėr njerėz tė tjerė, apo

pėr forcė qė tė bėjnė punėn e Perėndisė. Ne humbasim bekime, kur nuk

takohemi bashkė pėr tė inkurajuar dhe forcuar njeri - tjetrin. Pak nga

pak fillojmė tė harrojmė tė vėrtetat e fjalės sė Perėndisė dhe ato bėhen

mė pak tė rėndėsishme nė mendjen tonė, shpirtrat tanė nuk preken

prej frymės sė Perėndisė dhe ne bėhemi mė pak shpirtėror. Ne

humbasim simpatinė pėr njeri-tjetrin, kur largohemi dhe e mbyllim

veten tonė. Nė kėtė mėnyrė ne nuk po bėjmė atė qė Zoti planifikoi pėr

ne. Tė qenurit tė shoqėrueshėm, na bėn qė tė pėlqehemi prej tė

tjerėve, gjithashtu na bėn tė rritemi dhe tė bėhemi mė tė fortė nė

shėrbim tė Perėndisė. Ne duhet t’i flasim njeri - tjetrit pėr dashurinė PG

102 e Perėndisė dhe pėr planin e shpėtimit. Kjo do tė sjellė njė jetė tė

re nė zemrat tona dhe tė njeri - tjetrit. Nė ēdo ditė do tė mėsojmė mė

shumė rreth Atit tonė qiellor dhe do tė marrim mė tepėr prej hirit tė Tij.

Do tė dėshirojmė qė gjithmonė tė flasim pėr dashurinė e Tij dhe zemrat

tona do tė ngrohen dhe inkurajohen. Kur mendojmė pėr Krishtin dhe jo

shumė pėr veten tonė, prezenca e Tij do tė jetė mė tepėr rreth nesh. Ne

duhet tė ngazėllehemi kur flasim pėr Zotin dhe ta lavdėrojmė Atė. Nėse

ne do tė mendonim pėr tė aq shpesh sa jemi bekuar, Ai do tė ishte

gjithmonė nė mendimet tona. Ne flasim pėr punėt dhe bizneset tona,

sepse kjo na intereson, flasim pėr miqtė tanė, sepse i duam ata. Ata

janė pjesė e gėzimeve dhe e hidhėrimeve tona. E pėrsėri ne kemi arsye

akoma mė tė madhe tė duam mė shumė Perėndinė dhe mė pas miqtė

tanė tokėsorė. Nėse Ai ėshtė i pari nė mendimet tona, do tė jetė mė e

lehtė pėr ne tė flasim pėr mirėsinė dhe fuqinė e Tij. Dhuratat e mėdha

qė Perėndia na jep nuk duhet tė na i shtyjnė mendimet tona deri nė atė

pikė, sa tė mos kemi kohė pėr Tė. Ato duhet tė vazhdojnė tė na kujtojnė

ne pėr Tė dhe tė na ndihmojnė ta duam atė mė shumė. Le tė shohim

drejt Parajsės, ku lavdia e Zotit shkėlqen prej fytyrės sė Krishtit.

“Prandaj edhe mund tė shpėtojė plotėsisht ata qė me anė tė Tij t’i

afrohen Perėndisė” (Hebrenjtė 7:25). Ne duhet ta lavdėrojmė nė tepėr

Perėndinė: “Pėr mirėsinė e Tij dhe pėr mrekullitė e Tij nė dobi tė bijve

tė njerėzve!” (Psalmi 107:8). Lutjet tona nuk duhet tė jenė vetėm tė

kėrkojmė dhe tė marrim atė ēka kemi kėrkuar. PG 103 . Ne nuk duhet tė

mendojmė gjithmonė pėr dėshirat dhe asnjėherė pėr bekimet. Ne nuk

jemi mjaftueshėm falėnderues, sepse ne po marrim gjithmonė bekimet

e Perėndisė dhe pėrsėri falėnderojmė shumė pak! Sa pak qė ne e

lavdėrojmė Atė pėr atė qė Ai ka bėrė pėr ne! Shumė kohė mė parė

Perėndia i tha popullit tė Izraelit qė tė takoheshin bashkė nė kohė tė

caktuara. Ai tha: “Aty pėrpara Zotit do tė hani pėrpara Zotit, Perėndisė

tuaj dhe do tė gėzoheni, ju dhe familjet tuaja, pėr tė gjitha ato qė keni

shtėnė nė dorė dhe pėr tė cilat Zoti, Perėndia juaj do t’ju bekojė” (Ligji i

pėrtėrirė 12:7). Kur ne bėjmė diēka pėr lavdinė e Zotit, duhet ta bėjmė

tė gėzuar me kėngė lavdėrimi dhe ngazėllim. Zoti ynė ėshtė njė At i mirė

dhe i mėshirshėm. Tė punosh pėr Tė, duhet tė jetė njė eksperiencė e

lumtur. Gjithmonė duhet tė jetė njė kėnaqėsi tė adhurosh Perėndinė

dhe tė marrėsh pjesė nė punėn e Tij. Perėndia na ka dhėnė shpėtimin

dhe Ai nuk do qė ne tė mendojmė pėr tė si njė padron i ashpėr. Ai ėshtė

miku ynė mė i mirė dhe kur ne e adhurojmė Atė, Ai pret qė tė jetė me

ne dhe tė na bekojė. Perėndia dėshiron qė t’i mbushė zemrat tona me

gėzim dhe dashuri. Perėndia dėshiron qė ne tė ngushėllohemi nė punėn

e Tij. Ai dėshiron qė ne tė gjejmė mė tepėr kėnaqėsi, se sa vėshtirėsi nė

shėrbesėn ndaj Tij. Ai dėshiron qė ne tė kemi mendime tė lumtura prej

dashurisė sė Tij dhe tė kujdeset kur ne ta adhurojmė Atė. Kėto

mendime duhet tė sjellin gėzim nė punėn tonė tė pėrditshme dhe tė na

japin hir pėr t’u bėrė tė ndershėm dhe besnik. Kryqi i Krishtit duhet tė

jetė qendra e jetėve tona. PG 104 . Ne duhet tė mendojmė dhe flasim

pėr atė qė Ai bėri pėr ne dhe kėto mendime duhet tė na mbushim me

gėzim. Ne duhet tė mbajmė nė mendje bekimet dhe dashurinė qė

marrim prej Perėndisė dhe duhet tė jemi tė gatshėm pėr t’i besuar

Jezusit nė gjithēka, sepse duart e Tij u gozhduan nė kryq pėr ne.

Adhurimi ēon zemrėn mė afėr parajsės. Zoti adhurohet me kengė dhe

muzikė nė parajsė dhe kur ne e adhurojmė Perėndinė, ne e adhurojmė

Atė njėsoj siē bėjnė Engjėjt e Shenjtė. Ai thotė: “Ai qė ofron flijime

lėvdimi, mė pėrlėvdon” (Psalmi 50:23). Le tė vijmė pėrpara Krijuesit

tonė me gėzim tė shenjtė. Le ta adhurojmė Atė me “Gėzim dhe hare,

falėndrim dhe tinguj kėngėsh” (Isaia 51:3).

KAPITULLI I DYMBĖDHJETĖ

Si tė veprojmė me dyshimin

PG 105 . Shumė njerėz tundohen prej dyshimit, se bibla ėshtė fjala e

Perėndisė, sepse ata nuk e kuptojnė dhe nuk mund t’i shpjegojnė

disa pjesė tė biblės. Kjo ėshtė shpesh e vėrtetė pėr ata qė kanė qenė

tė krishterė vetėm pėr njė kohė tė shkurtėr. Satanai pėrpiqet tė

lėkundė besimin e tyre nė Bibėl si mesazhi i Zotit pėr ne. Kėta njerėz

pyesin: “Si mund ta dalloj unė rrugėn e drejtė? Nėse bibla ėshtė me

tė vėrtetė fjala e Perėndisė, si mund tė ēlirohem prej dyshimit?”.

Perėndia na jep gjithmonė fakte dhe arsye pėrpara se Ai tė na

kėrkojė qė tė besojmė. Ne e dimė qė Ai jeton, sepse Ai ėshtė Krijuesi.

Ai e tregon karakterin e Tij me atė qė Ai bėn pėr ne. Ne e dimė se

fjala e Tij ėshtė e vėrtetė, sepse gjėrat kanė ndodhur nė mėnyrėn qė

Ai tha, se do tė ndodhnin. E pėrsėri Perėndia nuk na e bėn tė

pamundur qė ne tė dyshojmė. Besimi ynė duhet tė qėndrojė nė arsye

tė mira, jo nė prova absolute. Ata qė duan tė dyshojnė, le tė

dyshojnė. Por njerėzit qė vėrtet duan tė dinė tė vėrtetėn, PG 106 do

tė gjejnė arsye pėr tė besuar. Ata mund tė gjejnė prehje pėr besimin

e tyre nė Fjalėn e Zotit. Ėshtė e pamundur qė intelekti ynė tė kuptojė

plotėsisht karakterin, apo punėt e Perėndisė. Edhe njeriu mė i

edukuar dhe mė i zoti nuk mund ta kuptojė plotėsisht kėtė Qenie tė

Shenjtė. Ai do tė jetė gjithmonė njė mister. Jobi tha: “A mund ti tė

hulumtosh thellėsitė e Perėndisė? A mund tė depėrtosh nė

pėrsosmėsrinė e tė Plotfuqishmit? Janė mė tė larta se qielli; ēfarė

mund tė bėsh? Janė mė tė thella se sheoli: Ēfarė mund tė dish?”

(Jobi 11:7-8). Apostulli Pal shkroi: “O thellėsi pasurie, urtėsi dhe

diturie tė Perėndisė! Sa tė pa hulumtueshme janė gjykimet e Tij dhe

tė pashtershme janė udhėt e Tij? Ashtu si thotė dhe shkrimi ‘Kush e

njeh mendjen e Perėndisė?, kush ėshtė nė gjėndje t’i japė Atij

kėshillė?’’(Romakėve 11:33). Edhe pse “Re dhe terr e mbėshtjellin,

drejtėsia dhe e drejta janė nė themel tė fronit tė Tij” (Psalmi 97:2).

Ndėrsa shohim se si Perėndia kujdeset pėr ne dhe ne pėrpiqemi tė

kuptojmė se pėrse na ka udhėhequr nė rrugėn qė ka dhėnė, mund ta

kuptojmė se Ai ėshtė njė Perėndi i dashurisė, mėshirės dhe fuqisė.

Ne mund tė kuptojmė pėr sa i pėrket disa gjėrave qė Ai bėn, aq sa

ėshtė mirė pėr ne, tė dimė dhe duhet t’i besojmė duarve tė Tij tė

dashura tė na udhėheqin pėr tė gjithė rrugėn. Zemra e Tij plot me

dashuri do tė bėjė mė tė mirėn pėr ne. Fjala e Perėndisė nuk mund

tė kuptohet plotėsisht pėrveē Atij qė e dha. Ne nuk mund ta Pg 107

kuptojmė plotėsisht historinė e dhembshme se si erdhi mėkati nė

botė. Nuk jemi nė gjendje ta kuptojmė se si Biri i Perėndisė u kthye

nė njeri dhe as se si jemi kthyer nė tė drejtė dhe se si do tė ngrihemi

nga tė vdekurit. Por ne nuk duhet tė dyshojmė nė fjalėn e Perėndisė,

sepse nuk mund t’i kuptojmė disa gjėra, pėr tė cilat Fjala flet. Nė

botėn natyrore ka shumė gjėra qė ne nuk mund t’i shpjegojmė

njerėzit mė tė ditur, nuk mund t’i kuptojnė plotėsisht format mė tė

vogla tė jetės. Kudo ka ēudira qė ne nuk mund t’i kuptojmė, a duhet

qė ne tė habitemi qė gjejmė gjėra nė botėn shpirtėrore dhe nuk

mund t’i shpjegojmė? Mendjet tona janė shumė tė dobėta dhe tė

ngushta pėr tė arritur mendime kaq tė larta. Perėndia na ka dhėnė

mjaft arsye pėr tė besuar se shkrimet janė tė frymėzuara. Apostulli

Pjetėr foli rreth letrave qė Pali kishte shkruar. Ai tha: “Nė to ka disa

gjėra tė vėshtira pėr t’u kuptuar, tė cilat tė paditurit dhe tė

paqėndrueshmit, sikurse bėjnė me shkrimet e tjera, pėr pėrhumbjen

e tyre” (2 Pjetrit 3:16). Pjesė nga shkrimet janė tė vėshtira pėr t’u

kuptuar, pėr shkak tė kėtyre shkrimeve, disa njerėz thonė se nuk e

besojnė Biblėn. Por pikėrisht ato pjesėt e vėshtira na tregojnė nė tė

vėrtetė se Bibla ėshtė prej Perėndisė. Ne nuk mund tė kuptojmė

gjithēka rreth Perėndisė nė Bibėl, sepse mendjet tona nuk janė aq tė

pėrsosura si e Perėndisė. Madhėshtia dhe mirėsia e Tij nuk mund tė

kuptohen plotėsisht prej mendjeve njerėzore. Madhėshtia mė e lartė

dhe misteri PG 108 i Biblės duhet tė na ndihmojnė tė kemi besim nė

Tė. Bibla na sjell tė vėrteta qė plotėsojnė nevojat dhe dėshirat e ēdo

zemre. Kjo e vėrtetė ėshtė dhėnė nė njė mėnyrė kaq tė thjeshtė dhe

interesante, sa qė i habit dhe i kėnaq mendjet mė tė mprehta.

Pėrsėri ua bėnė tė qartė edhe njerėzve tė pėrulur dhe tė pashkolluar,

se si ata mund tė shpėtohen. Kėto tė vėrteta tė qėndrueshme dhe tė

thjeshta, gjithashtu prekin tema qė janė shumė tė vėshtira qė ne t’i

kuptojmė. Ne i pranojmė ato vetėm, sepse Zoti i ka thėnė. Plani i

Perėndisė prej tė cilit jemi shpėtuar, Plani i shpėtimit ėshtė i qartė

pėr ne nė Bibėl. Tė gjithė ne mund tė shohim hapat qė duhet tė

marrim drejt Perėndisė pėr pendimin. Na ėshtė treguar besimi qė

duhet tė kemi nė Zotin Jezus Krisht, nėse ne duam tė shpėtohemi.

Ende nėn kėto tė vėrteta qė kuptohen lehtėsisht ka mistere qė duan

mė tepėr studim. Ne duhet tė kėrkojmė nė shkrime pėr tė gjetur

pėrgjigjet. Kur ne me tė vėrtetė kėrkojmė tė vėrtetėn, shpėrblehemi

me besim pėr Perėndinė. Sa mė tepėr kėrkojmė nė bibėl, aq mė

tepėr sigurohemi se ajo ėshtė fjala e Zotit qė jeton. Ne pėrulemi

pėrpara Atij qė na ka treguar kėto tė vėrteta. E dimė se nuk mund t’i

kuptojmė plotėsisht tė gjitha tė vėrtetat e Biblės. Mendjet tona nuk

mund t’i pėrballojnė tė gjitha gjėrat qė kuptohen prej mendjes sė

Perėndisė. Intelekti ynė i dobėt dhe human nuk mund ta kuptojė

gjithnjė mėnyrėn qė Zoti punon. PG 109 . Disa njerėz dyshojnė nė

fjalėn e Perėndisė, sepse kuptimet nuk janė gjithnjė tė qarta pėr ta.

Ky ėshtė njė rrezik i vėrtetė edhe pėr ata njerėz qė thonė se besojnė

nė Bibėl. Apostulli thotė: “Kini kujdes, vėllezėr, se mos ndonjė nga ju

ka zemėr tė lig mosbesimi qė tė largohet nga Perėndia i gjallė”

(Hebrenjtė 3:12). Ėshtė e drejtė tė studiojmė nga afėr mėsimet e

Biblės. Ėshtė mirė tė hetosh, “Edhe tė thellat e Perėndisė” (1

Korintasve 2:10) ashtu siē ėshtė dhėnė nė shkrime. “Gjėrat e fshehta

i pėrkasin Zotit Perėndisė tonė, por gjėrat e shfaqura janė pėr ne dhe

pėr tė gjithė bijtė tanė pėrgjithnjė” (Ligji Pėrtėrirė 29:29). Satanai

pėrpiqet tė na shtrėmbėrojė mendjet nė mėnyrė tė gabuar. Kur disa

njerėz studiojnė Biblėn, ata ndiejnė se mund tė jenė nė gjėndje ēdo

gjė qė thotė. Ata janė krenarė dhe nuk ndihen mirė kur hasin pjesė,

tė cilat nuk janė tė qarta pėr ta. Kjo i bėn qė ata tė pėrulen dhe tė

thonė se ata nuk e kuptojnė tė gjithė fjalėn e Perėndisė. Atyre nuk u

pritet deri atėhere, kur Zoti ėshtė gati t’u tregojė atyre tė vėrtetėn.

Ata ndiejnė se kuptueshmėria e tyre mund tė mjaftojė. Atėhere, kur

ata nuk i kuptojnė disa pjesė, thonė se shkrimet nuk janė prej

Perėndisė. Shumė ide qė njerėzit kanė dhe thonė se vijnė prej Biblės,

nuk gjenden nė tė. Kėto ide janė shumė tė ndryshme nga mėsimėt e

Biblės. Ato u shkaktojnė njerėzve tė dyshojnė nė fjalėn e Perėndisė

por ne nuk PG 110 mund t’i hedhim fajin Biblės, por duhet t’ia vėmė

fajin pėrdorimit tė gabuar tė Biblės. Ne nuk mund ta kuptojmė

plotėsisht Perėndinė dhe punėt e Tij. Nėse do tė mundeshim, nuk do

tė kishte mė tė vėrteta pėr t’u zbuluar. Nuk do tė kishte mė rritje tė

mėtejshme tė zemrės dhe mendjes dhe Perėndia nuk do tė ishte mė

i pari mbi tė gjithė. Le ta falėnderojmė Perėndinė qė ėshtė shumė

mė i lartė se ne. Perėndia ėshtė e pafund.“Ku janė fshehur tė gjitha

thesaret e diturisė dhe tė njohjes?” Janė nė tė. (Kolosianėve 2:3). Nė

qiell njerėzit do tė jenė gjithmonė duke kėrkuar pėr tė mėsuar se sa e

madhe ėshtė mirėsia e Tij. Ata do tė mėsojnė pėrgjithmonė, se sa i

urtė dhe i fuqishėm ėshtė Ai. Edhe nė kėtė jetė Perėndia dėshiron

t’ia zbulojė tė vėrtetėn e fjalės njerėzve tė Tij. Ka vetėm njė mėnyrė

qė ne mund tė marrim kėto tė vėrteta. Mund ta kuptojmė fjalėn e

Perėndisė, vetėm nėpėrmjet dritės qė vjen prej Shpirtit tė Tij.

“Asnjeri s’i njeh gjėrat e Perėndisė, pėrveē Frymės sė Perėndisė”,

“Sepse fryma heton ēdo gjė edhe tė thellat e Perėndisė” (1

Korintasve 2:11,10). Premtimi i Shpėtimtarit ndaj ithtarėve tė Tij

ishte, “Por, kur tė vijė Ai, Fryma e sė vėrtetės, Ai do t’ju prijė nė ēdo

tė tė vėrtetė…Ai do tė mė pėrlėvdojė, sepse do tė marrė prej meje

dhe dhe do t’ua kumtojė”(Gjoni 16:13, 14). Perėndia dėshiron qė ne

tė pėrdorim forcėn tonė tė arsyes. Studimi i Biblės do tė na i forcojė

kėto fuqi Pg111 dhe do tė na hapė horizonin ashtu si asnjė studim

tjetėr mund ta bėjė. Pėrsėri ne duhet tė jemi tė kujdesshėm tė mos e

bėjmė arsyetimin primar, sepse mund tė jetė po aq i dobėt, sa dhe

trupi dhe mendja njerėzore. Ne duhet tė kemi besimin e thjeshtė tė

njė fėmije, i cili ėshtė gati pėr tė mėsuar dhe tė kėrkojmė ndihmėn e

Frymės sė Shenjtė pėr tė pasur njė kuptueshmėri mė tė qartė nė tė

vėrtetat e Biblės. Ne pėrulemi, kur e kuptojmė se sa e urtė ėshtė

Perėndia, madhėshtia dhe fuqia e Tij shkojnė pėrtej kuptueshmėrisė

tonė. Ne duhet ta hapim Fjalėn e Tij njėsoj sikur dalim pėrpara vetė

Perėndisė. Nė studimin e Biblės, arsyeja mund tė shohė njė fuqi mė

tė madhe se veten. Zemra dhe shpirti duhet tė pėrulen pėrpara

Perėndisė qė foli pėr Veten e TIj si i fuqishmi “UNĖ JAM”. Shumė

gjėra nė fillim na duken tė vėshtira pėr t’u kuptuar, por Perėndia na i

bėn ato tė qarta, nėse ne i kėrkojmė ndihmė Atij tė na ndihmojė.

Shpirti i Shenjtė do tė na udhėheqė dhe ndihmojė tė mos ta

ndryshojmė kuptimin e Shkrimeve dhe mos t’i keqkuptojmė ato.

Ndonjėherė, kur njerėzit e lexojnė Biblėn, nuk i ndihmon ata, madje

dhe mund t’i dėmtojė ata. Dyshimet vijnė nė mendje, kur Fjala e

Zotit studiohet pa lutje. Mendimet tona duhet tė pėrqėndrohen tek

Perėndia, kur e hapim Biblėn. Ne duhet tė jemi gati pėr tė ndjekur

udhėzimet e tij, sepse pa ndihmėn e Perėndisė mendja mund tė na

mjegullohet nga dyshimi. Mė pas, studimi i Biblės tė ēon nė

mosbesim. Satanai i udhėheq mendimet, kur njerėzit nuk i kėrkojnė

Perėndisė ndihmė, ndėrsa studiojnė Biblėn. Pg112 Ata mund tė

bėjnė gabime nė tė kuptuarin e Shkrimeve, sado tė edukuar mund tė

jenė. Nuk ėshtė e sigurt t’i besosh ato qė ata thonė pėr domethėnien

e Fjalės, nėse nuk po i binden Perėndisė. Disa njerėz e lexojnė Biblėn

pėr t’u pėrpjekur tė gjejnė gabime. Ata nuk ja kanė dhėnė zemrat

Perėndisė, pra ata mendojnė se gjejnė shumė arsye pėr tė mos

besuar. Dyshimi e bėn tė vėshtirė pėr ata qė tė kuptojnė tė vėrteta

qė janė tė qarta dhe tė thjeshta. Nė shumicėn e rasteve ,shkaku i

vėrtetė qė sjell mosbesimin ėshtė dashuria pėr mėkatin. Kur ne jemi

krenar dhe e duam mėkatin, nuk i mirėpresim mėsimet e Fjalės sė

Perėndisė. Nėse nuk jemi tė gatshėm pėr t’iu bindur Fjalės sė

Perėndisė, jemi gati tė dyshojmė. Duhet tė kemi njė dėshirė tė

sinqertė pėr tė mėsuar tė vėrtetėn dhe tė jemi te gatshėm pėr t’iu

bindur. Nėse e studjojmė Biblėn me dėshirė tė plotė, ne do tė gjejmė

arsye tė mira pėr tė besuar, se ėshtė Fjala e Perėndisė dhe do tė

gjejmė tė vėrteta qė do tė na sjellin shpėtimin. Krishti tha: “Nė qoftė

se dikush do tė bėjė vullnetin e Tij, do ta njohė nėse kjo doktrinė vjen

nga Perėndia, apo qė Unė flas nga vetja ime.” (Gjoni 7:17). Ne nuk

duhet tė kėrkojmė tė gjejmė gabime nė vėrteta qė ne nuk mund t’i

kuptojmė, por duhet tė ecim nė dritėn qė kemi dhe mė pas do tė na

jepet njė dritė akoma dhe mė e madhe. Prej hirit tė Krishtit ne duhet

tė kryejmė ēdo detyrė qė na ėshtė bėrė e qartė dhe mė pas do tė

jemi nė gjendje pėr tė kuptuar dhe bėrė ato gjėra qė ne tani

dyshojmė dhe pėr tė cilat kemi pyetje. Pg 113 Tė gjithė ne mund ta

kuptojmė se Fjala dhe premtimet e Perėndisė janė tė vėrteta kur ne

studiojmė Biblėn pėr vete dhe shohim, nėse Perėndia po i mban

premtimet. Zoti na thotė: “Provojeni dhe shihni se sa i mirė ėshtė

Zoti” (Gjoni 16:24) Ai do t’i mbajė premtimet e Tij, ato asnjėherė nuk

kanė dėshtuar dhe nuk mund tė dėshtojnė kurrė. Ndėrsa vijmė afėr

Jezusit, ne ngazėllehemi nė dashurinė e Tij tė mrekullueshme dhe

dyshimi me errėsirėn, veniten nė dritėn e pranisė sė Tij. Apostulli Pal

thotė pėr Zotin: “Ai na nxorri nga pushteti i errėsirės dhe na ēoi nė

mbretėrinė e Birit tė Tij tė dashur” (Kolosianėve 1:13). Kur e kemi

pranuar shpėtimin, ne jemi tė lumtur tė themi, se “Perėndia ėshtė e

vėrtetė” (Gjoni 3:33). Tjetėr mund tė themi ,”kėrkova ndihmė dhe e

gjeta te Jezusi. Gjithēka qė doja m’u dha, uria e zemrės time m’u

shua, sepse Bibla mė tregoi Jezus Krishtin. A e di pse unė besoj tek

Jezusi? Sepse Ai ėshtė njė Shpėtimtar hyjnor pėr mua.Pėrse unė

besoj nė Bibėl? Sepse e kam kuptuar se ėshtė zėri i Perėndisė qė i

flet zemrės time.” Mund ta kuptojmė thellė nė zemėr, se Bibla ėshtė

e vėrtetė dhe Krishti ėshtė Biri i Perėndisė dhe mundemi gjithashtu

ta kuptojmė, se nuk po krijojmė ide false dhe tė kota. Pjetri u thotė

vėllezėrve tė tij “tė rriten nė hirin dhe nė njohjen e Zotit Pg 114 dhe

tė Shpėtimtarit tonė, Jezu Krisht” (2 Pjetrit 3:18). Ndėrsa njerėzit e

Perėndisė rriten nė hir, ata do ta kuptojnė Fjalėn e Tij gjithmonė e

mė mirė. Ata do tė shohin njė dritė tė re dhe bukuri nė tė vėrtetat e

shenjta. Drita dhe e vėrteta i ėshtė dhėnė kishės nė tė gjitha epokat

dhe do tė vazhdojnė tė jepen deri nė fund tė kohės. “Shtegu i tė

drejtave ėshte si drita e agimit qė shkėlqen gjithnjė e mė mirė,

derisa tė bėhet ditė e plotė” (Fjalėt e Urta 4:18). Prej besimit ta

mbajė shikimin drejt jetės nė parajsė dhe tė mbahemi fort pas

premtimit tė Perėndisė qė tė rritemi pėrjetė nė intelekt. Nė parajsė

fuqitė tona do tė bashkohen me fuqitė e Perėndisė dhe tė jemi

gjithmonė nė kontakt me Atė prej tė cilit vjen drita e sė vėrtetės.

Duhet tė jemi falėnderues, se tė gjitha gjėrat qė tani nuk i kuptojmė,

do tė na shpjegohen dhe do tė na bėhen tė qarta. Tani mund tė

hasim vetėm plane tė prishura dhe dėshtime, por mė pas do tė

shohim planin e bukur dhe tė pėrsosur tė Perėndisė nė jetėt tona.

“Tani nė fakt, ne shohim si nė pasqyrė, nė mėnyrė tė errėt, por

atėherė do tė shohim faqe mė faqe; tashti njoh pjesėrisht, kurse

atėherė do tė njoh thellė, ashtu sikurse njihem” (1 Korintasve 13:12).

(Ngazėllim nė Jezusin kap.13)

Pg 115 Bijtė e Perėndisė janė thirrur tė pėrfaqsojnė Krishtin dhe tė

tregojnė mirėsinė dhe mėshirėn e Zotit. Ashtu si Jezusi na e tregoi

karakterin e vėrtetė tė Atit, ashtu edhe ne duhet t’ia tregojmė botės qė

nuk e njeh dashurinė e Tij. Jezusi iu lut Atit tė Tij, “sikurse Ti mė ke

dėrguar mua nė botė, po ashtu i kam dėrguar ata nė botė.” “Unė jam

nė ta dhe Ti nė mua,… qė bota tė njohė qė Ti mė ke dėrguar” (Gjoni

17:18,23). Apostulli Pal i shkroi dishepujve tė Jezusit: “Ju jeni letra

jonė,…e njohur dhe e lexuar nga tė gjithė njerėzit” (2 Korintasve 3:2). Tė

gjithė bijtė e Krishtit janė si letra pėr botėn. Nėse jemi ithtarė tė

Krishtit, Ai na dėrgon njėsoj si njė letėr qė dėrgojmė familjeve tona. Ai

na dėrgon nė fshatin dhe nė rrugėn ku banojmė. Jezusi, duke jetuar tek

ne, dėshiron t’u flasė zemrave tė atyre qė nuk e njohin Atė. Ndoshta Pg

116 ata nuk e lexojnė Biblėn, apo tė dėgjojnė zėrin qė u flet atyre nė

faqet e saj. Ata nuk e shohin dashurinė e Perėndisė nėpėrmjet punėve

tė TIj. Por nėse ne me tė vėrtetė pėrfaqėsojmė Jezusin, njerėzit mund tė

drejtohen nėpėrmjet nesh pėr tė parė Atė. Ata mund tė kuptojnė diēka

pėr mirėsinė e Tij dhe ne fitojmė ta duam dhe t’i shėrbejmė Atij. Tė

krishterėt janė mbartėsit e dritės pėrgjatė rrugės pėr nė parajsė, ata

duhet t’i japin botės dritėn qė shkėlqen mbi ta prej Krishtit. Jetėt dhe

karakterėt e tyre do t’u tregojnė tė tjerėve se si Krishti ėshtė dhe se

ēdo tė thotė t’i shėrbesh Atij. Kur ne pėrfaqėsojmė Krishtin, u tregojmė

tė tjerėve se ėshtė njė kėnaqėsi t’i shėrbesh Atij dhe tė krishterėt e dinė

se kjo ėshtė me gjithėmend e vėrtetė. Te krishterėt qė ankohen dhe

janė tė pa kėnaqur, i japin tė tjerėve idenė e gabuar pėr Perėndinė dhe

jetėn e krishterė. Ata i bėjnė njerėzit qė tė mendojnė, se Perėndia nuk

do qė t’i shohė fėmijėt e Tij tė lumtur. Kėshtu ėshtė shumė keq, sepse

ata po thonė diēka tė pavėrtetė pėr Atin e tyre qiellor. Ėshtė kėnaqėsi

pėr Satanain, kur ai mund t’i ēojė fėmijėt e Perėndisė drejt dyshimit dhe

trishtimtit . Ai gėzohet, ndėrsa sheh kur tregojmė mosbesim ndaj

Perėndisė. Ai do qė ne tė vėmė nė dyshim dėshirėn dhe fuqinė e

Perėndisė pėr tė na shpėtuar dhe i pėlqen tė na shohė, kur ne ndiejmė

sikur Perėndia na drejton nė shkatėrrim. Satanai do qė ne, tė na duket

se Perėndia nuk ndien keqardhje pėr ne, por ai nuk po thotė tė

vėrtetėn. Ai na e mbush mendjen me gėnjeshtra pėr Perėndinė dhe

pėrpiqet tė na bėjė tė mendojmė pėr keto ide tė gabuara PG 117 nė

vend qė tė mendojmė pėr mirėsinė e Perėndisė. Ai dėshiron qė ne tė

mos i besojmė Perėndisė dhe tė ankohemi pėr mėnyrėn se si Ai na

udhėheq. Satanai pėrpiqet qė ta bėjė jetėn e krishterė tė duket e errėt

dhe jo e lumtur. Ai do qė ajo tė duket e vėshtirė dhe e pakėnaqshme

dhe disa tė krishterė nga mėnyra se si veprojnė, mund t’i bėjnė njerėzit

qė tė mendojnė se t’i shėrbesh Perėndisė ėshtė e vėshtirė. Kjo bėn qė

tė duket se ata bien dakort me Satanain. Shumė njerėz, duke ecur

pėrgjatė shtegut tė jetės, mendojnė dhe flasin pėr gabimet e tyre. Ata

flasin pėr dėshtimet e tyre dhe zemrat u mbushen me trishtim. Njė grua

qė ka vepruar kėshtu, mė shkroi, kur unė isha nė Europė. Ajo ishte

shumė e trishtuar dhe mė kėrkoi disa fjalė shprehėse. Natėn, pas

leximit tė letrės sė saj, unė ėndėrrova sikur isha nė njė kopsht. Dikush, i

cili u duk si pronari i kopshtit, po mė udhėhiqte pėrgjatė shtigjeve. Unė

po mblidhja lulet duke u kėnaqur me erėn e tyre, pastaj kjo grua, e cila

kishte ecur krah pėr krah me mua, mė thirri qė tė shihja gjėmbat e

shėmtuar qė ndodheshin nė rrugėn e saj. Papritur, ajo filloi tė qante,

sepse nuk po ecte nė shteg, apo tė ndiqte udhėzime, por ajo po ecte

midis gjėmbash. “Oh,” qau ajo, “sa keq qė ky kopsht i bukur qena i

mbushur me gjemba”. Mė pas udhėrrefuesi tha, “Lėri gjėmbat, se ato

nuk do tė bėjnė gjė tjetėr, veēse do tė plagosin. Mblidh trėndafilat,

zambakėt dhe karafilat.”( Pg 118) Duhet tė mendojmė pėr kohėt e mira

nė jetė. A kemi pasur kohė tė ēmuar, kur zemrat tona janė mbushur me

ngazėllimin dhe kur Shpirti i Zotit na ka folur? Kur shohim pas nė jetėn

tonė, a shohim momente tė shumta gėzimi? A nuk janė premtimet e

Perėndisė si lulet e ėmbla qė rriten afėr shtegut tonė? A mund tė ta

lejojmė bukurinė dhe ėmbėlsinė e tyre tė na i mbushin zemrat me

gėzim? Gjėmbat vetėm do tė na gėrvishtin dhe do tė na trishtojnė. Nėse

mbledhim gjėmba dhe ua japim tė tjerėve, ne po largohemi nga mirėsia

e Perėndisė. Ne po i mbajmė njerėzit larg shtegut tė jetės. Pra, nuk

duhet qė tė kujtojmė vetėm gjėrat e kėqia qė na kanė ndodhur nė tė

shkuarėn dhe nuk duhet tė flasim gjithmonė pėr mėkatet dhe

trishtimet, sepse sė shpejti do tė ndihemi tė pashpresė. Njė person i

pashpresė, sheh vetėm errėsirė, ai po e largon dritėn e Perėndisė prej

vetes duke hedhur njė hije pėrmes shtegut tė tė tjerėve. Duhet ta

falėnderojmė Perėndinė pėr pamjen e qartė qė ka vėnė pėrpara syve

tanė. Le tė kujtojmė sė bashku premtimet e mrekullueshme tė

Perėndisė qė tė mund tė shohim shpesh drejt tyre. Biri i Perėndisė e la

fronin e Atit tė Tij dhe e mbuloi natyrėn e Tij hyjnore me mishin

njerėzor. Ai u kthye nė njeri dhe kėshtu tė mund t’i shpėtonte njerėzit

prej fuqisė sė Satanait. Biri i Pėrėndisė e fitoi betejėn mbi tė ligun pėr

ne dhe hapi dyert e parajsės pėr tė na treguar lavdinė e Tij. Pg 119 Le tė

studiojmė se si njerėzit u ngritėn nga vorbulla e mėkatit dhe tė flasim se

si ata u sollėn prapė afėr Perėndisė. Imagjinojeni nė mendjen tuaj, se si

jemi veshur me rrobėn e drejtėsisė sė Krishtit nėpėrmjet besimit tė

Shpėtimtarit tonė. Ne jemi ngritur prej besimit nė fronin e Tij . Perėndia

do qė tė meditojmė rreth kėtyre gjėrave. Ne nuk e nderojmė Perėndinė

dhe e dėshpėrojmė Shpirtin e Tij tė Shenjtė, kur dyshojmė nė dashurinė

dhe premtimet e Tij. Si do tė ndihej njė nėnė, nėse fėmijėt do tė flisnin

gjithmonė kundėr saj? Si do tė ndihej ajo, nėse fėmijėt do tė vepronin

sikur ajo tė donte qė ata tė vuajnė? E gjithė puna e jetės sė saj ka qenė

vetėm pėr tė siguruar tė ardhura pėr ta. Do t’i thyhej zemra, nėse ata

do tė dyshonin nė dashurinė e saj. Si do tė ndiheshin prindėrit, nė qoftė

se do tė trajtoheshin kėshtu nga fėmijėt e tyre? Ē’farė mund tė

mendojė Ati ynė qiellor pėr ne, nėse nuk do tė besonim nė dashurinė e

TIj? Kjo dashuri e ka bėrė Atė qė tė jepte Birin e Tij tė vetėm, kėshtu qė

ne tė mund tė jetonim. Apostulli shkroi: “Sepse Ai qė nuk e kurseu Birin

e Vet, por e dha pėr tė gjithė ne, qysh nuk do tė na dhurojė tė gjitha

gjėrat bashkė me Tė?” (Romakėve 8:32). Prapė sa e sa njerėz largohen

prej dashurisė sė Perėndisė nė mos me veprimet qė bėjnė, por edhe me

fjalėt qė thonė. Ata thonė: “Perėndia nuk po i thotė kėto pėr mua.

Ndoshta Ai do tė tjerėt, por jo mua.” Kėto mendime janė tė dėmshme,

sepse pėr ēdo fjalė dhe dyshim Satanai na fton nė tundim. Dyshimet

tona forcohen mė tepėr dhe ne i largojmė engjėjt Pg 120 e shenjtė,

largohen prej nesh. Nuk duhet tė flasim asnjė fjalė dyshimi, kur Satanai

na tundon. Nėse zgjedhim t’ia hapim derėn Atij, mendjet tona do tė

mbushen plot me dyshime dhe pyetje. Tė folurit nė mėnyrė dyshuese jo

vetėm qė na dėmton, por mbjell njė farė qė do tė rritet dhe do tė

lėshojė fruta nė jetėt e tė tjerėve. Mund tė bėhet e pamundur pėr tė

ndaluar ndikimin e fjalėve tona. Vetė ne mund tė kthehemi tė

largohemi prej kohės sė dyshimit dhe prej ndikimit tė Satanait. Por tė

tjerėt qė na kanė dėgjuar dhe na kanė besuar, mund tė mos i harrojnė

fjalėt tona. Sa e rėndėsishme ėshtė qė tė flasim vetėm ato gjėra qė na

japin fuqi shpirtėrore dhe jetė! Engjėjt po dėgjojnė se ēfarė po i

raportojmė botės rreth Mėsuesit qiellor. Le tė jenė mendimet dhe

fjalėt tona me Atė qė qėndron pėrpara Atit tė Tij. Kur takohemi me njė

shok, le tė jetė lavdia e Zotit nė buzėt dhe nė zemrat tona, kjo do t’i

drejtojė mendimet e shokut tonė tek Jezusi. Ēdokush has trishtime,

vėshtirėsi dhe tundime. Ne nuk duhet t’ia tregojmė shqetėsimet tona

njerėzve, por t’ia drejtojmė gjithēka nė lutje Perėndisė dhe duhet ta

bėjmė, se asnjėherė nuk duhet tė themi fjalė dyshimi. Mund tė bėjmė

mė tepėr pėr t’i ndriēuar jetėt e tė tjerėve, fjalėt tona tė shpresės dhe

gėzimi ynė i shenjtė do t’i forcojė ata. Satanai po tundon shumė njerėz

tė guximshėm Pg 121 drejt gabimit. Ata pothuajse bien nė betejėn me

veten dhe fuqitė e sė keqes. Nuk duhet t’ua vėshtirėsojmė punėn

njerėzve tė kėtillė. Ne mund t’i gėzojmė ata me fjalė shprese dhe tė

guximshme qė do t’i ndihmojė ata pėrgjatė rrugės dhe kėshtu dita

nėpėrmjet Krishtit shkėlqen prej nesh. “Sepse asnjė nga ne nuk jeton

vetėm pėr veten e tij” (Romakėve 14:7). Ne mund t’i ndihmojmė tė

tjerėt me fjalėt dhe veprimet tona pa e ditur. Ose mund t’u shkaktojmė

njerėzve tė humbasin shpresėn dhe tė largohen prej Krishtit dhe tė

vėrtetės. Shumė njerėz kanė ide tė gabuar pėr jetėn dhe karakterin e

Krishtit dhe nuk mendojnė se Ai ishte miqėsor dhe i gėzueshėm. Ata

mendojnė se Ai ishte i ftohtė, i ashpėr dhe pa gėzim. Shpėtimtari ynė,

nė tė vėrtetė, ishte njeriu i vuajtjeve. Ai e dinte se ē’ishte trishtimi,

sepse Ai ia hapi zemrėn e Tij vuajtjeve tė tė gjithė njerėzve. Jeta e TIj u

errėsua prej dhembjes dhe vuajtjes, por Shpirti i Tij nuk u thye

asnjėherė. Fytyra e Tij mbante njė pamje paqeje dhe gėzimi. Lumturia

rridhte prej zemrės sė Tij dhe kudo qė Ai shkoi, solli prehje dhe paqe,

gėzim dhe mirėsi. Shpėtimtari ynė ishte thellėsisht i mendueshėm, por

asnjėherė i vrenjtur. Jetėt e atyre qė e ndjekin do tė jenė si e Tija.

Ndjekėsit e Krishtit e dinė se kanė njė punė tė madhe pėr tė bėrė pėr

Tė. Ata nuk do tė jenė tė marrė, tė ashpėr dhe tė zhurmshėm dhe nuk

do tė bejnė shaka Pg 122 tė rėndomta. Besimi i Jezusit do t’u japė atyre

njė paqe qė do tė rrjedhė si njė lum dhe paqja e Tij do tė bėjė qė drita e

gėzimit tė shkėlqejė. Do tė na sjellė lumturi tė vėrtetė, gėzim dhe

buzėqeshje. Krishti nuk erdhi qė ta prisni, por erdhi tė ndihmonte

njerėzit. Kur dashuria e Tij ėshtė nė zemrat tona, ne do tė ndjekim

shembullin e Tij. Nėse ne mendojmė pėr veprimet e pakėndshme dhe

tė padrejta tė tė tjerėve, nuk do tė jemi nė gjėndje t’i duam ata ashtu si

Krishti na do. Por nėse ne mendojmė pė dashurinė e mrekullueshme tė

Krishtit pėr ne, e njėjta frymė do tė rrjedhė mbi tė tjerėt. Ne duhet ta

duam njeri-tjetrin edhe pse nuk mund t’i ndihmojmė t’i shohin gabimet

e tyre. Ne duhet tė jemi tė pėrulur dhe tė mos kemi shumė besim tek

vetja. Nėse jemi tė durueshėm me gabimet e tė tjerėve, ne do tė

bėhemi mė pak egoist dhe mė shumė zemėrmirė dhe bujar. Davidi

shkori: “Ki besim tek Zoti dhe bėj tė mira; bano vendin dhe shto

besnikėrinė” (Psalmi 37:3). “Ki besim tek Zoti”. Ēdo ditė ka preokupimet

e veta dhe kur ne takojmė miqtė tanė, jemi gati tė flasim pėr problemet

tona. Ne flasim dhe shqetėsohemi, sepse kemi frikė, se kohė tė vėshtira

do tė vijnė. Dikush mund tė mendojė, se Shpėtimtari ynė i dashur dhe i

dhimbshur na pret tė dėgjojė lutjet tona. Ne nuk i themi tė tjerėve, se

Ai ėshtė i gatshėm tė na ndihmojė nė kohė nevoje. Disa njerėz janė

gjithmonė tė frikėsuar, se do tė kenė problem kur ēdo ditė dashuria e

Perėndisė ėshtė rreth tyre, por ata nuk i shohin bekimet e Tij. Mendjet

e tyre PG 123 janė mbushur me frikė pėr diēka tė keqe qė mund tė vijė

ose shqetėsohen pėr njė problem tė vėrtetė dhe tė vogėl qė ata kanė.

Shqetėsimi i ndalon ata tė shohin ata gjėra, pėr tė cilat ata mund tė

jenė falėnderues. Problemet duhet t’i bėjnė ata tė kthehen tek

Perėndia, e cili ėshtė ndihmuesi i tyre. E nė vend tė kėsaj, ata lejojnė qė

situatat e vėshtira tė ndajnė ata prej Tij. A duhet tė dyshojmė tek Zoti?

A duhet tė mos i besojmė Atij? Jezusi ėshtė miku ynė, i gjithė qielli

interesohet se ēfarė na ndodh. Nuk duhet t’i lejojmė shqetėsimet tona

tė pėrditshme tė na frikėsojnė. Nė qoftė se po, ne do tė kemi gjithmonė

diēka qė do tė na trishtojė. Shqetėsimi nuk na ndihmon qė ne t’i

zgjidhim problemet tona. Ne mund tė shqetėsohemi pėr punėn tonė

dhe e ardhmja na duket gjithmonė dhe mė e errėt. Kemi frikė, se do tė

humbasim atė ēfarė kemi, por nuk duhet tė heqim dorė prej shpresės.

Ne nuk t’ia hedhim tė gjitha shqetėsimet Zotit dhe mund t’i kėrkojmė

Atij tė na tregojė se si mund tė kujdesemi pė biznesin tonė qė tė mos

vuajmė humbjen. Mė pas ne mund tė bėjmė gjithēka mundemi pėr tė

nxjerrė rezultate mė tė mira. Jezusi na e ka premtuar ndihmėn e Tij, por

Ai pret prej nesh atė qė ne mundemi. Kur ne kemi bėrė gjithēka qė

mundemi me ndihmėn e Zotit mund t’i pranojmė rezultatet me gėzim.

Zoti nuk do qė njerėzit e Tij tė rėndohen me detyra. Por Perėndia ynė

nuk pėrfpiqet tė na ē’orientojė, Ai nuk na thotė ne: “Mos ki frikė; nuk ka

rreziqe nė rrugėn tėnde”. Ai e di qė ka probleme dhe rreziqe dhe na i

bėn tė ditur ato. Perėndia nuk thotė se do t’i nxjerrė njerėzit e Tij PG

124 jashtė kėsaj bote tė mėkatshme dhe tė ligė, por Ai na drejton drejt

njė vendi tė padėshtueshėm dhe tė sigurt. Lutja e Jezusit pėr dishepujt

e Tij ishte: “ Unė nuk kėrkoj qė Ti t’i heqėsh nga bota por qė t’i mbrosh

nga i ligu” (Gjoni 17:15). Jezusi tha: “Nė botė do tė keni mundime, por

merrni zemėr, Unė e munda botėn” (Gjoni 16:33). Nė predikimin e Tij

nė mal, Krishti u mėsoi dishepujve tė Tij mėsime tė ēmuara rreth

nevojės sė tyre pėr tė besuar nė Zot. Kėto mėsime ishin gjithashtu pėr

tė ndihmuar tė gjithė fėmijėt e Perėndisė dhe kanė arritur deri nė

kohėn tonė pėr tė na dhėnė ndihmė dhe strehė. Shpėtimtari foli pėr

zogjtė e ajrit. Ai tha, se zogjtė kėndojnė kėngėt e tyre tė lavdėrimit pa u

shqetėsuar pėr nevojat e tyre. “Vini re zogjtė e qiellit, ata nuk mbjellin,

nuk korrin dhe nuk mbledhin nė hambare; megjithatė Ati juaj qiellor i

ushqen. A nuk vleni ju mė tepėr se ata?” (Mateu 6:26). Ati i

madhėrishėm i hap duart e Tij dhe jep mjaft pėr tė gjitha nevojat e

krijesave tė Tij. Zogjtė e qiellit janė gjithmonė nė mendimet e Tij, Ai nuk

ēon ushqim nė sqepin e tyre, por u siguron tė gjitha nevojat. Ata duhet

tė mbledhin drithin qė Ai ka shpėrndarė pėr ta dhe duhet tė gjejnė ato

ē’ka u duhen pėr tė ndėrtuar foletė e tyre dhe tė ushqejnė tė vegjlit.

Zogjtė kėndojnė, ndėrsa kėrkojnė pėr ushqimin e tyre. Ata kėndojnė,

sepse PG 125 “Ati nė qiell kujdeset pėr ta”. A kemi mė tepėr vlerė ne se

sa zogjtė e ajrit qė jemi nė gjendje ta adhurojmė Perėndinė. A nuk do tė

kujdesej pėr ne Krijuesi ynė qė na mban gjallė? Ai qė na krijoi gjithashtu

do tė na japė gjithashtu qė kemi nevojė nėse i besojmė Atij. Krishti foli

pėr lulet e fushave. Ati qiellor i bėri lulet e bukura tė tregojnė dashurinė

e Tij pėr fėmijėt e Tij tokėsor. Krishti tha: “Shikoni si rriten lulet e egra!”.

Bukuria e thjeshtė e kėtyre luleve tė egra ishte mė tėrheqėse se sa

rroba e shkėlqyer e mbretit Solomon. Rrobat mė tė bukura qė njerėzit

mund tė bėjnė, nuk mund tė krahasohen me hirin dhe bukurinė

shndritshme tė luleve qė Zoti krijoi. Jezusi tha: “Tani, nėse Perėndia e

vesh kėshtu barin, qė sot ėshtė dhe nesėr hidhet nė furrė, vallė nuk do

t’iu veshė mė tepėr ju, njerėz besimpak!” (Mateu 6:30). Zoti, Artisti

hyjnor i jep luleve tė thjeshta ngjyrat e tyre tė shumta. Disa nga kėto

lule jetojnė vetėm pėr njė ditė dhe pėrsėri Ai i bėn ato tė pėrsosura dhe

tė bukura. Sa mė tepėr kujdes do t’u kushtojė Ai njerėzve qė i ka krijuar

nė ngjashmėri me veten! Krishti na i dha kėto mėsime pėr tė na treguar

qė tė mos shqetėsohemi, ne nuk duhet tė dyshojmė apo ta humbim

besimin. Perėndia do qė bijtė dhe bijtė e Tij tė jenė tė lumtur dhe tė

kenė paqe. Ai do qė ata tė besojnė dhe tė binden. Jezusi tha: “Unė po ju

lė paqen, PG 126 po ju jap paqen Time: Unė po jua jap, por jo si e jep

bota; zemra juaj mos u trondittė dhe mos u frikėsoftė”. “Kėto gjėra jua

kam thėnė qė gėzimi im tė qėndrojė nė ju dhe gėzimi juaj tė jetė i

plotė” (Gjoni 14:27; 15:11). Lumturia qė fitohet prej tė qenit egoist, sė

shpejti kalon. Kjo lumturi e lė personin tė vetmuar dhe tė mbushur me

trishtim. Por atje ėshtė i vėrtetė, gėzim qė zgjat nė shėrbim tė

Perėndisė. Tė krishterėt kanė njė Udhėrrėfyes pėr t’i drejtuar ata, ata

nuk duhet tė trishtohen pėr gjėrat qė kanė bėrė. Atyre mund t’u

mungojnė disa kėnaqėsi nė kėtė botė, por mund tė lumturohen, ndėrsa

mendojnė pėr gėzimet qė do tė kenė nė parajsė. Edhe nė ketė botė tė

Krishterėt kanė kėnaqėsinė dhe gėzimin qė ata mund tė ecin dhe tė

flasin nė Krishtin. Ata mund tė kenė dritėn e dashurisė sė Tij dhe

sigurinė se e dine qė Ai ėshtė me ta. Ēdo hap nė jetė mund t’i sjellė ata

afėr me Jezusin dhe tė dine mė tepėr pėr dashurinė e Tij. Ēdo hap mund

t’i sjellė ata mė afėr me shtėpinė e bekuar tė paqes. Le ta mbajmė

besimin tonė tek Perėndia dhe le tė kemi njė shpresė qė ėshtė mė fortė

se kurrė. “Deri kėtu Zoti na ka ndihmuar” (1 Samuelit 7:12), dhe Ai do tė

na ndihmojė deri nė fund. Le tė kujtojmė se ēfarė ka bėrė Perėndia pėr

tė na ngushėlluar dhe pėr tė na shpėtuar prej Satanait armikut tone. Le

t’i mbajmė tė freskėta nė mendjen tonė tė gjithė butėsinė dhe

mėshirėn qė Zoti na ka treguar. Mendo pėr lotėt qė Ai na i ka fshirė dhe

dhembjen qė Ai na ka ndihmuar ta pėrballojmė. PG 127 Ai i ka larguar

tutje frikėrat dhe shqetėsimet tona dhe na ka dhėnė gjithēka qė kemi

nevojė. Kėto bekime prej Perėndisė duhet tė na bėjnė tė fortė pėr tė

pėrballuar sprovat gjatė gjithė udhėtimit tė jetės sonė. Ne nuk mund tė

mendojmė pėr sprovat qė do tė pėrballim pėrpara fundit tė botės, por

ne mund tė shohim mbrapa, ashtu si mund tė shohim para dhe mund tė

themi: “Deri kėtu Zoti na ka ndihmuar”, “Dhe forca jote tė vazhdojė sa

janė ditėt e tua” (Ligji I Pėrtėrirė 33:25). Sprovat nuk do tė jenė mė tė

mėdha se sa forca qė Perėndia do tė na japė. Pra, le ta marrim punėn

tonė, atje ku e gjejmė duke besuar se do tė jemi mjaft tė fortė pėr tė

pritur ēfarėdo qė tė vijė. Njė ditė dyert e parajsės do tė lihen hapur pėr

tė pritur fėmijėt e Zotit. Prej gojės sė Mbretit tė lavdisė do tė derdhet

njė bekim si njė melodi madhėshtore: “Ejani, tė bekuar tė Atit Tim,

merrni nė trashėgim mbretėrinė qė u bė gati pėr ju qė nga krijimi i

botės” (Mateu 25:34). Tė shpėtuarit do tė kenė mikpriten nė shtėpinė

qė Jezusi po pėrgatit pėr ta. Nė parajsė nuk do tė ketė njerėz tė dobėt,

miqtė e tė shpėtuarve do tė jenė njerėz qė kanė mundur Satanain

nėpėrmjet hirit Hyjnor dhe do tė kenė krijuar karakter perfekt. Ēdo

dėshirė pėr tė mėkatuar do tė zhduket prej gjakut tė Krishtit, i cili

shkėlqen mė tepėr se dielli dhe pėr mė tepėr PG 128 bukuria e

Karakterit tė Tij, gjithashtu do tė shkėlqejė nėpėrmjet tyre. Ata do tė

qėndrojnė pa asnjė faj pėrpara Zotit dhe do tė kenė tė njėjtat bekime

me engjėjt. Njė shtėpi e bukur dhe qiellore ėshtė gati pėr tė shpėtuarit.

“Ē’pėrfitim ka njeriu, nėse fiton gjithė botėn dhe pastaj e humb shpirtin

e vet” (Mateu 16:26). Dikush mund tė jetė i varfėr tani, por nė dhuratėn

e jetės sė pėrjetshme, Ai ka pasuri mė tė madhe nga ē’mund tė japė

bota. Njė person i shpėtuar prej Jezusit, i pastruar prej tė gjithė mėkatit

dhe qė i shėrben Perėndisė, ka mė shumė vlerė se e gjithė bota. Ka mė

tepėr gėzim nė parajsė pėrpara Perėndisė pėr ēdo person qė shpėtohet.

Ky gėzim i bėn engjėjt e shenjtė tė kėndojnė kėngė tė shenjta fitoreje.